«Περνώντας την πύλη, έμπαινα σε ένα ξένο έδαφος, σε άλλο κράτος, σε ένα κάστρο με ψηλούς αδιαπέραστους τοίχους, που πέφταν πάνω μου σαν παλαιστής του σούμο. Προφανώς, τα «εισόδιά» μου δεν ήταν στον ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά σ’ εκείνον της βίας, της τιμωρίας και του εξευτελισμού. Δεν περιείχαν επευφημίες ούτε στρωμένες δάφνες, ενώ εγώ έβλεπα γύρω μου, παντού, έναν κήπο με όρθια απειλητικά αγγούρια. Όσο ψύχραιμος και να το ’παιζα, και να έδειχνα, ήμουν σφιγμένος, με τα έντερά μου να στριφογυρίζουν ...