Στο τρίτο του βιβλίο, ο Μωρίς Σιακκής δεν ασχολείται με τη μουσική. Την αφήνει προσωρινά, για να μιλήσει επί προσωπικού επιπέδου? όχι μόνο με δικά του λόγια, αλλά και με λόγια άλλων. Μετά από μισόν αιώνα συζητήσεων με γονείς, συγγενείς, φίλους, πελάτες, συναδέλφους, συνεργάτες, συνεπιβάτες, γείτονες, περαστικούς, πωλητές, ελεγκτές, αστυνομικούς και πολλούς άλλους,...

«Περνώντας την πύλη, έμπαινα σε ένα ξένο έδαφος, σε άλλο κράτος, σε ένα κάστρο με ψηλούς αδιαπέραστους τοίχους, που πέφταν πάνω μου σαν παλαιστής του σούμο. Προφανώς, τα «εισόδιά» μου δεν ήταν στον ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά σ’ εκείνον της βίας, της τιμωρίας και του εξευτελισμού. Δεν περιείχαν επευφημίες ούτε στρωμένες δάφνες, ενώ εγώ έβλεπα γύρω μου, παντού, έναν κήπο με...