Εκδήλωση προερχόμενη από την συνεχή παρουσία και εδραίωση ενός μεγάλου πολιτισμού χιλιετηρίδων της ελληνικής πορείας, εμφορούμενο από
αγάπη για την γενέθλια καταγωγή.
Η αγάπη αυτή βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Έλληνα τον οδηγεί σε διαρκή υπεράσπιση των αξιών και της ελευθερίας.
Στο διήγημα αναφέρεται η γραφή σε Έλληνες των τελευταίων 200 χρόνων.
Η διήγηση του Εκεί που λούζονταν οι πέρδικες διαδραματίζεται στη Λακωνία. Στην αρχαία Λακεδαίμονα, συγκεκριμένα στην Πελλάνα, στη Σπάρτη.
Η γραφομένη οικογενειακή ιστορία της οικογένειας Αγησιλάου Γκουζούλη ως γεγονότα είναι αληθινή. Η ανάπτυξη είναι λογοτεχνική γραφή της γράφουσας. Συγκεκριμένα, ο τρόπος περιγραφής του κειμένου λειτουργεί με διπλό τρόπο.
Ο πρώτος είναι η αποτύπωση του συναισθήματος που δέχτηκα ως γράφουσα κατά την διάρκεια της διήγησης από την κυρία Χριστίνα Κουβαρά – Γκουζούλη (η τρίτη στην σειρά κόρη από τα πέντε παιδιά της οικογένειας) και ο δεύτερος τρόπος είναι η περιγραφή του τοπίου και οι εναλλαγές του
ως ιδιότυπος χορός των ισχυρών συναισθημάτων του αφηγητή, εν είδει χορικών σε αρχαίο θέατρο, κατατεθειμένα από τον Αγησίλαο Γκουζούλη
αφηγούμενο, σε μία γυναίκα, επισκέπτρια στην Πελλάνα και γνωστή στην οικογένεια.
Εις Έλλην λοιπόν, εκεί που λούζονταν οι πέρδικες στον Ευρώτα με χαρακτηριστικά των προσώπων την αρετή, τη συνέπεια, την ανάληψη της ευθύνης και πάνω από όλα τον πόθο και την επιθυμία να συνδημιουργήσουν μια ευημερούσα Ελλάδα αντάξια ενός λαού που αγωνίστηκε σκληρά να
αποτινάξει τον οθωμανικό ζυγό!
Η ιστορία αρχίζει από την εποχή της νίκης εναντίον των Οθωμανών κατακτητών στην Επανάσταση του 1821.
Το διήγημα δεν είναι ιστορικό.
Είναι αποτύπωση χαρακτήρων μέσα από μία διαδρομή δεινών και παθών
μιας οικογένειας στην Γη Της Λακωνίας.