Άνθη του καλού Η κόρη αυτή έχει ματωμένη τιάρα στην κεφαλή Τα πόδια της φέρουν πληγές από σκουριασμένα καρφιά Αιώνια σκουριά, ανεξίτηλη, που δεν σβήνεται όσο κι αν προσπαθεί Τα δάκρυά της κυλούν στη γη Φτάνουν ως το βάθος, στο κέλυφός της Την ποτίζουν σιγανά με τη διάφανη θλίψη τους Την...

Στα όρια της ειρήνης Ο χειμώνας χόρευε ασταμάτητα στις πέτρινες βρύσες. Του ανέμου οι βρόχινες σκάλες κατρακυλούσαν στα κέρινα σύννεφα, άλλαζαν χρώματα και μορφές και κυλιόνταν χορεύοντας στα παλιωμένα καλντερίμια των σοκακιών της υπομονής, στις σπαθωτές πλάκες της σκεπής των άνισων ονείρων, στους πέτρινους τοίχους, στις ρίζες της...

Ποιητικοί στοχασμοί ...

...

Προτομή του αιώνα Στη σύγχρονη Ιρανή ηρωίδα Ahoo Daryaei· στο ελάφι της Θάλασσας 19-11-2024 Έβγαλε τα ρούχα της το στολίδι του κόσμου. Καλυμμένη ως τον λαιμό η περηφάνια· στο βουβό πλήθος μπροστά. Κομπλάρουν οι αρχές με τα νέα ήθη. Κορίτσι πράμα μόνο με τον στηθόδεσμο; Προτάσσουν τα στήθη τους τα σύμβολα·<br...

Διαλέγοντας μία προς μία τις λέξεις, από τα φωτεινά κατάστιχα των ουρανών, αλλά και από τα σκοτεινά βάθη των ωκεανών, ο Μάνος Σκαρβελάκης συνθέτει τις “οπτασίες” των στίχων του με συναρπαστικές εικόνες. Καταδύεται στα έγκατα του εαυτού του και ανοίγει διεξόδους ανεκλάλητων φωνών, με ρυθμούς δωρικούς. Ανέτειλε νέος εύκαρπος ποιητής. Σωτήρης Τσόγκας Ηθοποιός –...

Ζεστό πρωινό χαλίκι μπαίνει στο δροσερό γυμνό κορμί. Ο ήλιος διαπερνά το δέρμα τα κόκαλα στην ουράνια αποκάλυψη της ψυχής φτάνει....

Αίσθηση Απάνθισμα τρικυμισμένης ψυχής, παραμυθώδη ταξίδια σε τοπία μυστικά, διήγημα ιστορίας αλλόκοτης, γραφίδα λιωμένη σε επίπονες ανηφόρες, σελίδες μουτζουρωμένες, τσακισμένες στο πάτωμα οι φωνητικές μου χορδές ταλαντεύονται ανάμεσα στο όνειρο και τον αδάμαστο χρόνο....

…Υποβοηθούμενες ψυχές, να εκλιπαρούνε λίγες σταγόνες ευτυχίας να βρούνε. Δέκα λεπτά να ηρεμήσουν μες στην μέρα. Να αναπνεύσουν… μα μολύναν τον αέρα. Αγώνας δρόμου είναι όσα δεν θα ’πρεπε να είναι. Οι σχέσεις, η εργασία, οι ζωές μας. Και το μυαλό κατάδικο στις στείρες συσκευές μας, λέει στην σάπια καθημερινότητά σου μείνε....

Ανοίκεια οικεία Έρως άλογος, άτι Άρμενο γαλάζιο Γκρι τ’ ουρανού Και του ορίζοντα μουρμούρισμα. Έρως άλογος Κλεψύδρα που φρίττει Ανοίκεια οικεία Στου σιναπιού τη φυγή Και τ’ άνθισμα. Ανίδεος κι αθώος Καμπύλος άσπρος Και σβέλτος στη ραχοκοκαλιά Του χρόνου που δε μετρά....

Πόσες φορές ακούσει έχω «Δεν είμαι εγώ άνθρωπος τέτοιος». Κι όμως, είσαι αυτά κι άλλα τόσα Που ούτε να φανταστείς δεν έστερξες Σε υπόγειες στοές, σε μεταλλεία σφραγισμένα Που ξεχάστηκαν στον χρόνο. Του σώματος η θλίψη Της ψυχής η κούραση Είναι βουνά που πρέπει ν’ ανέβεις Βράχοι που πρέπει να σύρεις Αν θες ν’ ακούσεις Της...

ΕΛΕΝΗ Στα γυάλινα κλουβιά των έψιλόν σου χάνεσαι εσύ που το φεγγάρι ορμήνεψες μη φέξει και θρηνούμε. Σε αρχαίο δράμα ακροπατάς για να σκιρτήσει ο μελωδός ο ποιητής ο ραψωδός ο Μάνος. Σακατεμένα γόνατα απ’ τον καιρό της Τροίας σε προδίδουν μα από τον όλεθρο κρατιέσαι σε απόσταση. Το πεπρωμένο σε έστειλε σκλάβα σε...

Ποιήματα Σιωπή Χρόνια υποδειγματικής ενατένισης απέναντι στον καθρέφτη της ψυχής στην ιερή εξομολόγηση των παθών. Σφαλισμένα γερά τα χείλια μην τύχει και κάτι ξεφύγει απ’ τα ανομολόγητα μυστικά κι ο φλύαρος άνεμος το διαδώσει. Μόνο τα μάτια ανοιγοκλείνουν λίγο κοιτώντας στο άπειρο δικάζουν δίχως ήχους δυνατά φωνάζουν.<br...

Στ? βιβλίο μ? τ?ν τίτλο ? χρόνος τ?ς ποίησης κα? ? ποίηση το? χρόνου, κα? στ? κείμενα πο? τ? συνοδεύουν κα? ?κολουθο?ν, ?πιχειρε?ται μι? ?νάγνωση τ?ς νεοελληνικ?ς ποίησης μέσα ?π? τ?ν προοπτικ? κα? τ? δεσπόζουσα δυναμικ? το? χρόνου....

Ποιήματα «Ξύπνησε χάραμα απ’ έναν παφλασμό / απομεινάρι ενός ξέπνοου βρυχηθμού από ’να κύμα που ζητούσε εξιλασμό / για των συντρόφων τον χαμό…». Το νησί είναι ο τόπος της ψυχής όπου κάποιος ναυαγεί εκούσια, για να ζήσει εκεί σε εκείνες τις ακραίες συνθήκες, αφού δεν του δίνεται αλλού η δυνατότητα να αποδείξει την υπαρξιακή του ρώμη. Κι όταν ο Ροβινσώνας θα...

Ποιήματα Αν ισχυριστούμε ότι η φυσική περιγράφει τους νόμους του φυσικού κόσμου με εργαλείο τα μαθηματικά, τότε η ποίηση περιγράφει τους νόμους του ανθρώπινου κόσμου με εργαλείο τις λέξεις. Η ποιητική συλλογή αυτή αποτελεί ένα εγχείρημα περιγραφής του τι μπορεί να βιώσει ή να σκεφτεί ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να κυνηγήσει τα όνειρά του διασφαλίζοντας τις αξίες του....

Ποιήματα Μία ποιητική συλλογή που έχει γεννηθεί από στιγμιότυπα και εικόνες, κουβέντες με τον εαυτό της δημιουργού και με φίλους, σκέψεις φωτεινές και σκοτεινές, εμμονές, επιθυμίες για εφικτά και ανέφικτα. Η ποίηση ως όχημα, ως διαδρομή, ως συνεχής προορισμός. Από σταθμό σε σταθμό, άλλοτε με πολλούς και άλλοτε με λίγους επιβάτες, ποτέ όμως μόνη, ταξιδεύει, με μια...

Ποιήματα Ποιήματα ασιδέρωτα, για έναν τσαλακωμένο ερωτισμό ή για τον τρόπο που ο έρωτας σε τσαλακώνει, όταν τον ζεις, όταν τον χάνεις κι όταν τον ξανανιώθεις από ό,τι γύρω σου σε περιβάλλει. Ασιδέρωτα ποιήματα για το ατημέλητο συναίσθημα των νιάτων, που θέλει να σου αφιερώνει ήλιους, που μπορεί να κολυμπά μαζί σου και να βυθίζεται μακριά σου, μα ξέρει να βρίσκει πάλι το...

Ποίηση Η συλλογή αποτελεί έναν πολύπλευρο στοχασμό για τη ζωή, την απώλεια, τη φύση και την ατέρμονη μάχη της ανθρώπινης ύπαρξης να βρει ισορροπία εντός του χρόνου. Ο ποιητής δημιουργεί το μωσαϊκό όπου ο μύθος διασταυρώνεται με την ιστορία και η καθημερινότητα με το διαχρονικό. Από τις «Πολιορκίες» και την «Εκεχειρία» μέχρι τη «Φωταγωγημένη Μοναξιά» και τον «Μυστικό...

Και ποιες είναι οι Ατελείωτες μορφές και ποιο το Μεγαλείο που αναφέρει ο τίτλος; Τι εννοεί ο "ποιητής"; Ατελείωτες εννοεί ημιτελείς μορφές ή αμέτρητες. Ή μήπως και τα δύο; Μήπως εννοεί μορφές δίχως τέλος (και αρχή). Ανολοκλήρωτες μορφές ή τελικά τόσο ολοκληρωμένες που ξανά ολοκληρώνονται και γίνονται πέρα Πλάσματα; Μεγαλείο εννοεί ένα μπουμπούκι που ανθίζει και καλεί τις...

ΠΗΝΕΛΟΠΗ Νήματα από μετάξι και φτερά λευκής πεταλούδας ριγμένα στον αργαλειό των ωρών αρνούνται να υφάνουν τη λήθη. Πλέκονται απρόσκλητες οι περασμένες μέρες κι εσύ περιμένεις υφαντό ξεχωριστό ν’ αγκαλιάσει τη γύμνια σου. Κρύβεσαι πίσω από βελούδινα παραπετάσματα και παραβάν. Τα καινούρια ρούχα περιμένεις του...

Διηγήματα Περί ρόλων και ταυτοτήτων ο λόγος: ο καθένας –ο καθένας!– δικαιούται να αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία, να διεκδικεί μια ταυτότητα ή πολλές, να είναι αυτό που μπορεί ή θέλει κάθε φορά να είναι κραδαίνοντας το πρωτοπρόσωπο είμαι, ανεξάρτητα από το ποιος ή τι στην πραγματικότητα είναι. Δεκαεννέα διηγήματα με πρωταγωνιστές αναπάντεχους: τετράχρονα, δεκαεξάχρονα,...