Τα ποιήματα της συλλογής «Εκμαγείο» συνθέτουν έναν εσωτερικό διάλογο, όπου η ευαισθησία συναντά την ωμή αλήθεια. Μέσα από λιτές και δυνατές εικόνες αποτυπώνονται συναισθήματα τα οποία αναδύονται μέσα από τις αντιφάσεις της ζωής. Με γλώσσα γεμάτη δύναμη και λεπτότητα το ύφος κινείται ανάμεσα στο λυρισμό και την προσωπική εξομολόγηση, ενώ συχνά συνομιλεί με τον μύθο, αναζητώντας διαχρονικές αλήθειες και υπαρξιακές διαδρομές. Αυτή η σύζευξη του μύθου με τον εσωτερικό κόσμο αγγίζει τη βαθύτερη πλευρά του αναγνώστη.