Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια...

Με βάζει να καθίσω στην καρέκλα απέναντί του. Ανάμεσά μας το ξύλινο τραπέζι. Βγάζουμε από το ντουλάπι το σακούλι με τους γίγαντες. Μετράμε είκοσι ο ένας, είκοσι ο άλλος. Παίρνει το χάρτινο πακέτο της τράπουλας και βγάζει τα χαρτιά. Τα ξεσκαρτάρει. Παρακολουθώ τα όμορφα μακριά δάχτυλα που μοιράζουν τα φύλλα. Ο μπαμπάς κάθε Κυριακή μεσημέρι με...

1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση...

Στο βιβλίο “ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” ο αναγνώστης αναγνωρίζει την συγγραφέα απ τα ταχυδακτυλουργικά αποσπάσματα, το λεκτικό παιχνίδι και την εγγραφή ποιητικών τονισμών στην κλασική προσωδία και τις καθημερινές καταστάσεις του βίου των ανθρώπων. Υπακούοντας στο μοιραίο κάλεσμα του βιβλίου, οι σκέψεις ρέουν εκεί, στο βωμό του πνεύματος, όπου η φωτιά της δημιουργίας μουρμουρίζει ρυθμικά. Η ποίηση...

Αν τα φαντάσματα υπήρχαν, αυτή θα ήταν μία ιστορία φαντασμάτων. Το Τρία επί ψυχής είναι η ιστορία της Άνι, που σήμερα έχει γενέθλια. Η μόνη απόφαση που καταφέρνει να πάρει τώρα που γίνεται 30, είναι να αλλάξει δουλειά. Στην πραγματικότητα, έχει πολλές ακόμη αποφάσεις μπροστά της, άσχετα αν κάνει πως δεν το ξέρει: να ξεπεράσει επιτέλους τον θάνατο του παιδικού της φίλου· να αποκωδικοποιήσει την...

Χρονικό μιας οικογένειας με έξι βασικούς παίχτες και λίγους περιφερειακούς. Τρεις πράξεις, σ ένα βροχερό τοπίο, εξωτικό. Που φωτίζεται από τον δειλό ήλιο πριν βυθισθεί στο σκοτάδι. Σαν ένα κονσέρτο για ορχήστρα δωματίου, όπου κάθε όργανο παίζει τη δική του παρτιτούρα έγχορδα ή παράφωνα....

...

Η ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ: Πώς απεκδύεσαι τη Ζιζέλ; Βγάζοντας απλά το κοστούμι σου και φορώντας το τζιν σου; Πηγαίνοντας στο σπίτι σου με το μετρό; Μιλάει η Ζιζέλ; Και αν μιλάει, πώς ηχεί η φωνή της; Κι αν μιλάει, όταν μιλάει, πώς σωπαίνουν τα μάτια της; Και ποια είναι τελικά η Ζιζέλ; Και γιατί να έχει τόση σημασία; Και απαντούσε μόνη στον εαυτό της η φωνή: «Η Ζιζέλ έζησε, ερωτεύτηκε...

ι απαντήσεις που μας προσφέρουν στο ερώτημα αυτό η Κβαντική Θεωρία, η Κβαντική Θεωρία Πεδίου, η Θεωρία της Σχετικότητας, η Πληροφορική και η νευροβιολογική έρευνα του εγκεφάλου και της σχέσης του με τον νου, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού, με έναν κατά το δυνατόν απλό, εύληπτο και συνεπή τρόπο. Όταν όλο το υλικό τοποθετηθεί πάνω σε ένα νοητό τραπέζι, δεν είναι δύσκολο να γίνει...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τα «αιματώδη» μαζί, τα γαιόμηλα, το μήλον το κυδώνεον –«διψά κι εμέ η καρδούλα μου για μήλο, για κυδώνι», μονολογεί τρέχοντας καβάλα στους κάμπους ο λιγωμένος αγαπητικός. «Για μήλο, για ροδάκινο για το γλυκό σταφύλι» λέει η στεγνή του γλώσσα που...

Οι ιστορίες που χτίζει ο Χρήστος είναι γεμάτες γυναίκες που νομίζεις ότι τις βλέπεις να σουσουρίζουν σέρνοντας τις παντόφλες τους πίσω από την πλάτη σου. Νομίζεις ότι ξέρεις τέτοιες γυναίκες από τα δικά σου παιδικά χρόνια, αν δεν είσαι τζόβενο – για την ακρίβεια, είναι βέβαιο ότι τις ξέρεις: γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες γεμάτες μυστικά, μεγάλα πάθη, μεγάλα μίση, μεγάλοι έρωτες… αλλά...

Σε μια μονή φυλάσσεται μια πέτρα μετεωρίτη που οι ιδιότητές της θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μορφή της ανθρωπότητας. Τη μονή αυτή επισκέπτεται μια μικρή ομάδα Ελλήνων που αποτελείται από έναν Έλληνα επιχειρηματία, τον Ιάσονα, τον γιο του και άλλους δύο. Μια αμερικανική υπηρεσία έχει σχηματίσει υπό άκρα μυστικότητα μια τετραμελή ομάδα με στόχο την κλοπή της πολύτιμης πέτρας και τη μεταφορά της...

Το βραβευμένο βιβλίο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών με την πιο συνταρακτική πλοκή που έχεις συναντήσει! Μια νυ?χτα του πρω?ιμου καλοκαιριου? που το τραγικο? παρελθο?ν και το μαγικο? με?λλον θα χορε?ψουν βαλς σε μια στιγμη? στον χρο?νο, στη μο?νη βεβαιο?τητα, την α?σφαλτο κα?τω απο? τη φεγγαρολουσμε?νη Ακρο?πολη. Μια νυ?χτα που το καλο?, το κακο? και ο ε?ρωτας θα αναμετρηθου?ν την ω?ρα που...

Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο. Στον δρόμο σε καταπίνει ένα δίκτυο υπεροπτικών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιάνει κουβέντα με ένα σπήλαιο, ενώ ο κ. Χούμπερ εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά το τάισμα φαινομενικά αθώων παπιών. Η Φρύνη Τσιρογιάννη-Σμιθ...

Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλασμένα αμάξια με υπαρξιακά, απένταρους ηθοποιούς, φιλόδοξα κορίτσια, μποντυμπιλντεράδες ταγμένους ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γερασμένους καταστασιακούς με αντισυμβατικές ιδιολέκτους, χρηματοδοτούμενα από ΕΣΠΑ εμφυτεύματα που σε κάνουν αρκετά έξυπνο για μια θέση στο δημόσιο. Υπάρχει άραγε τρόπος να χωρέσουμε κι εμείς στο τοπίο χωρίς να θυσιάσουμε την...

Οι Έρωτος αθόρυβες κραυγές είναι κραυγές που δεν κατάφεραν να βγουν από το στόμα, γι’ αυτό και εντυπώθηκαν στο χαρτί εν είδει ποιημάτων. Συνιστούν μια ποιητική συλλογή με βασικό της θέμα τον έρωτα –και δη τον μονομερή– αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν και ποιήματα περισσότερο υπαρξιακά-κοινωνικά. Η δύναμη του πάθους είναι ισοδύναμη με την ένταση μιας κραυγής. Ο έρωτας, άλλωστε, κοινό βίωμα όλης της...

...

Θαυμάζω, συμπαθώ, ενδιαφέρομαι. Είναι οι τρεις διεγερτικές λέξεις, κίνητρο και αφετηρία, θα ’λεγα, χωρίς ενδοιασμό, πρόδρομοι, αιτίες, πρόξενοι για κάθε ξεκίνημα, που θα σε απασχολήσει, κατά το μάλλον σοβαρά, και ίσως, αν όχι διαχρονικά, τουλάχιστον για αρκετό χρόνο. Από απλή αίσθηση, γίνεται συμπάθεια, αυτό που μπήκε μέσα σου και δέθηκε με τα ενδιαφέροντά σου και, σιγά-σιγά, καταλήγει οριστικά...

«Είναι μια κατάσταση που αν την περιγράψεις σε κάποιον άσχετο με την υπόθεση, δεν πρόκειται να του κάνει εντύπωση. Βλέπεις, σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι σε κάποιες περιπτώσεις το άδικο έχει δίκιο – ή και το αντίστροφο». Για τον Τόντορ Στογιάνοφ, αξιωματούχο του Υπουργείου Εμπορίου μιας βαλκανικής σοσιαλιστικής χώρας και συστηματικό καταχραστή κρατικού χρήματος, εκείνο το τελείως...