Ένας μοναχικός άνθρωπος μεταμορφώνεται σε καθρέφτη. Μια παράξενη ερωτική σχέση στο χιονισμένο Σαράγεβο. Δυο παράλληλες ιστορίες για τα τείχη που υψώνουν ανάμεσα στους ανθρώπους οι ψυχικές διαταραχές και για αυτό που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να κοιτάξουν τα τείχη κατάματα, όπως το είδωλό τους στον καθρέφτη, όπως στο πρώτο ξάφνιασμα του έρωτα. «Εκεί, ανάμεσα στα όμορφα, παραδοσιακά σπίτια και τους ανακαινισμένους ξενώνες, υπάρχει κι ένα σπίτι ερειπωμένο, γκρεμισμένο από καιρό. Η αυλή του είναι γεμάτη αγριόχορτα και στο κέντρο της υψώνεται μια φραγκοσυκιά που τα ροδοκόκκινα φρούτα της καλύπτονται από αμέτρητα αγκάθια. Όπως, σκέφτεται τότε, όλ’ αυτά τ’ αγκάθια στον καθρέφτη μου. Μοναδική του παρέα, οι γάτες. Κάθονται συνήθως στους μαντρότοιχους και τον κοιτούν με επιφύλαξη, σαν να τον φοβούνται ή σαν να μην περίμεναν να τον ξαναδούν. Κι είναι η ίδια αυτή επιφύλαξη που έβλεπε πάντοτε και στους ανθρώπους».