«Ένα απομεσήμερο, μέσα Ιουλίου, λίγο πριν κλείσει η αποθήκη, η τύχη τίναξε τα φτερά της και η χρυσόσκονη άγγιξε τον Άρη. Εξετάζοντας έναν τελευταίο ροζ φάκελο, και ενώ τον είχε ήδη τσεκάρει με το μαύρο καταδικαστικό σταυρό, συνέβη κάτι απρόβλεπτο. Αίφνης, από τα έγκατα του φακέλου, ξεπήδησε μια κλειστή επιστολή, που γλίστρησε και έπεσε κάτω […] Στο νου του Άρη ήρθαν τα λόγια της Κλαίρης: «Αν η τύχη σου στείλει κάποιο μήνυμα, μην το αγνοήσεις». Ένα μικρό ζιζάνιο ενεργοποιήθηκε στο μυαλό του […] Την ίδια στιγμή, απ’ το περιεχόμενο στο κάτω μισάνοιχτο συρτάρι του γραφείου, αναδύθηκε το γνωστό του άρωμα νοτισμένων εγγράφων και μια απροσδόκητη ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί του…». (αποσπάσματα από το βιβλίο) Το άρωμα που αναδύεται από τα νοτισμένα χαρτιά μιας άλλης εποχής, καμιά φορά ακόμα και από τα φαινομενικά αδιάφορα έγγραφα αρχείου μιας δημόσιας υπηρεσίας, έχει μαγικές ιδιότητες: Τρυπάει το χρόνο και η οσμή του γίνεται οδηγός για να έρθουν στο φως καλά σφραγισμένα μυστικά. Ένας νέος και φιλόδοξος αρχαιολόγος πασχίζει να ξεφύγει από την ατέλειωτη χορεία των νέων που έθαψαν τις ανησυχίες τους κάτω από τόνους ρουτίνας σε μια άχαρη επαγγελματική ζωή. Το ζιζάνιο που τον ερεθίζει θα διασταυρωθεί με τις τύχες ενός τελματωμένου δημόσιου υπάλληλου, της δαιμόνιας γραμματέως του, μιας ανήσυχης φοιτήτριας και ενός μυστηριώδους καθηγητή πανεπιστημίου. Μια παραπεταμένη από δεκαετίες στις καλένδες κάποιου υπουργείου ανώνυμη επιστολή από το Βερολίνο γίνεται ο μίτος που, καθώς ξετυλίγεται, αλλάζει καταλυτικά τις ζωές όλων. Ο Τάκης Σκλάβος στην κοινωνική αυτή νουβέλα μυστηρίου, με μπόλικη φαντασία, κοινωνική διεισδυτικότητα και λεπτό σαρκασμό, σκιαγραφεί χαρακτήρες πειστικούς, με τέχνη χρονογράφου. Οι ήρωές του, αλυσοδεμένοι στις συμβάσεις μιας κοντινής με τη σημερινή εποχής, κατασκευασμένες από τους ίδιους ή από αγαπημένα τους πρόσωπα, ενδεχομένως βαλτωμένοι και βουτηγμένοι στη μικροαστική θαλπωρή της «βολής» τους, δεν παύουν να καταδιώκονται από το σαράκι μιας άλλης, αλη