ΤΗΝ ΑΥΓΗ Να γευτώ απ? τα χείλη σου μια απροϋπόθετη αυγή ξέχειλη συγχορδίες σιωπής Σ? εικονοστάσι ακάντηλο μνήμες που ψάχνουν στόμα να τις ξεστομίσει ν? αποθέσω Από τις λιόπετρές σου τον ουρανό και τον βυθό να δοκιμάσω π? ανακατεύει η θάλασσα να φτιάξει το γαλάζιο της Τον χρόνο ν? αθωώσω απ? τα καμώματα της νύχτας που παραβγαίνουνε τον άνθρωπο Για έναν κόσμο που θα χωράει μαζί σου στα μέτρα της καρδιάς μου...