«Ξέρεις, τη ζωή μου την παρομοιάζω με μισοφαγωμένο σάντουιτς. Και δεν έχω πρόθεση να μη το φάω μέχρι και την τελευταία μπουκιά. Δεν σκοπεύω να μη τη γευτώ την ζωή μέχρι το τέλος». Το συναρπαστικό πέρασμα στο φλούδι αυτό της γης χαρίζει γενναιόδωρα άπειρες βιωματικές εμπειρίες, επιφυλάσσοντας ταυτόχρονα μια σειρά από εκπλήξεις. Η ζωή βιώνεται ως μια αλληλουχία απρόσμενων καταστάσεων, πλην όμως υπακούει πειθήνια σε μια πανίσχυρη νομοτέλεια που την οδηγεί αναπόφευκτα στο τέρμα. Τούτος ακριβώς ο προβληματισμός κινητοποίησε τη σκέψη, δίνοντας ρυθμό στην καρδιά και ανάσα στο χέρι για να ολοκληρώσει τα κείμενα.