ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΖΩΗΣ

Η καθημερινότητα από μόνη της, στο πλαίσιο της κοινωνικής ύπαρξης, εμπεριέχει για τον καθένα ξεχωριστά ένα σύνολο πράξεων και σκέψεων που εκτελούνται μηχανικά και αυτόματα. Ειδικότερα δε το αποτέλεσμα της επανάληψης μπορεί δικαιολογημένα να προκαλέσει την έλλειψη ενδιαφέροντος και κατ επέκταση να οδηγήσει κάποιον στη φθορά. Η κατάσταση αυτή, που τα δέχεται όλα ως δεδομένα και αυτονόητα, συνθέτει πολλές φορές μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορεί να αλλάξει στο μυαλό των ανθρώπων. Κάπου ανάμεσα όμως στην καρδιά και στο μυαλό, υπάρχει ένα σημείο που επιθυμεί το καλύτερο για τη ζωή και γι αυτό που την ορίζει. Μπορεί η πηγή αυτής της επιθυμίας να κρύβεται σε ένα όνειρο ή ακόμα και στην ανάμνηση μιας παιδικής αθωότητας που όλοι έχουν βιώσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει τη συνήθεια στη συνείδηση, είναι η αναπόληση και ο στοχασμός, με έναν απώτερο σκοπό, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να γίνεται ένας άνθρωπος διαρκώς καλύτερος από τον προηγούμενο εαυτό του.