Είναι τόσο κακό να (ξ)αναγνωριζόµαστε κάθε µέρα από την αρχή; Έρωτας, τόλµη, κτήση και ακτηµοσύνη, ήλιος και δύση, αδιέξοδο και ελπίδα, όλα τα οξύµωρα της ζωής, συναντώνται εδώ. Για να ψιθυρίσουν το τραγούδι της. Σαν µια σκιά, που βαδίζει την ηµέρα και γιγαντώνεται στο φως του ηµισελήνου. Περπατά απαλλαγµένη από τους πλίνθους που της καταλογίζει η καρδιά, ή µήπως ψευδώς φυλακισµένη; Μ’ αλυσίδες...

Νήμα αόρατο κοινό ενώνει τους ήρωες αυτού του βιβλίου, που κινούνται στον χώρο και στον χρόνο, ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά. Μόνη τους πυξίδα το κυνήγι του ονείρου, μιας αναλαμπής στην καταιγίδα, ίσα για να μπορέσουν να περάσουν στην απέναντι όχθη, εκεί όπου τους περιμένει ένας άλλος κόσμος, αυτός που ποθούν. Μια κοπέλα που προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον σε μια άλλη χώρα παγιδεύεται στα...

...

Μέδουσα Όσο και να το θελήσεις μην με κοιτάξεις. Δεν θα δεις τίποτα παρά ένα πρόσωπο σημαδεμένο. Κάποτε οι φίλοι μου με φώναζαν Γοργώ τώρα κι αυτοί φύγανε, μου άλλαξαν το όνομα και φύγανε, σαν τα πουλιά που πετούν πολύ βαριά μες στον χειμώνα, με ξέχασαν· μου συνέβη βλέπεις το χάος ο απόλυτος τρόμος. Κάθε γυναίκα μεγαλώνει δίπλα σε άντρες μαθαίνει να τους ερωτεύεται μαθαίνει να τους...

Σκοτεινά Πιερίας. Ένα ανήλιο, έρημο χωριό κρυμμένο στη σκιά του Ολύμπου, με την ιστορία του να βρίθει από θρύλους, φαντάσματα, οπτασίες, στοιχειώματα και φοβικά φαινόμενα. Οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν στα μέσα της δεκαετίας του 60 ομαδικά και βεβιασμένα, για να αναζητήσουν το φως και τη γαλήνη των ψυχών τους. Μια πλούσια οικογένεια -πλέον μοναδικοί κάτοικοι του χωριού- σε ένα παλιό, πέτρινο...

Η πρώτη ποιητική απόπειρα της Βάγιας Χατζηγιάννη αποτελεί μια επιστροφή στους χώρους αναμονής, σε εκείνο το διαρκές «περίμενε» ανάμεσα στο κάποτε, στο τώρα και στο αύριο, όταν πια δεν είναι αρκετό ό,τι έχει δοθεί και ό,τι έχει κατακτηθεί. Μια επιστροφή στον πυρήνα της ύπαρξης. Με αφετηρία την «ανατροπή που έρχεται χωρίς να σε ρωτήσει» οι Χώροι αναμονής αποτελούν μια ποιητική προσπάθεια...

Ο κόσμος των ιστοριών του συγγραφέα μυθιστορημάτων, συχνότερα, αποτελείται από μια συγχώνευση εικόνων που έχει βιώσει ο ίδιος με άλλες από ένα φανταστικό σύμπαν. Ένα σύμπαν που σε κάποιο βαθμό είναι πραγματικό και σε έναν άλλο δημιούργημα της φαντασίας του. Αυτή η βασική αρχή διέπει τις ιστορίες αυτού του βιβλίου. Ιστορίες, σαν τους μιγαδικούς αριθμούς, με δύο μέρη, ένα πραγματικό και ένα...

το τελετουργικό του τσαγιού κάθε κυριακή βάζω τους νεκρούς μου στη σειρά τους περνάω πρώτα με βρεγμένο πανί έπειτα με στεγνό τους προσφέρω τσάι και τρώμε κουλουράκια τα ’ψηνα από νωρίς μιλάμε για το στερητικό α- την ανάγκη για ερινύες το φαινόμενο του πυγμαλίωνα αυτά τις ηλιόλουστες μέρες τις βροχερές τα λένε μεταξύ τους τις μέρες όμως που τρέμει ο ουρανός τους...