Τα παραμύθια μου δεν έχουν δράκο, τους λείπει αυτό το κάτι. H δράκαινα πέθανε γιατί τη σκότωσα. Αν ξανάνθιζε θα ήμουν εγώ. Λείπει η παιδικότητα από τα παραμύθια μου? είναι γραμμένα για άλλον κόσμο, για έναν άλλον κόσμο. Θα ’θελα πολύ να είμαι παιδί, να αγγίζω το δέρμα μου και να νιώθω το δέρμα ενός παιδιού, με τόση αθωότητα? να μην το σιχαίνομαι, να μην ουρλιάζει το πετσί μου από αηδία, να μην...

Έμμετρος λόγος και ζωγραφική βρίσκουν κοινό έδαφος σε μια συγκινητική ποιητική συλλογή. Και τω?ρα ακο?μη ακι?νητος ει?ναι και συλλογα?ται φουρτου?νες κι α?γριες θα?λασσες που πε?ρασαν θυμα?ται και τη φωτια? του φα?ρου του δεν λε?ει να ανα?ψει… Σα?μπως κι ο?λα αν φω?τιζαν, θα ’θελε να τ’ αλλα?ξει…; Τι γι?νεται ο?ταν παντρευ?εται η ποι?ηση τη ζωγραφικη?; Ποιος ε?χει τον ρο?λο του ε?ρωτα και ποιος...

Κι όμως ακόμα φαίνονται οι δρόμοι Τα πλακόστρωτα πεζοδρόμια ίσα-ίσα που έχουν κάποια φύλλα πεσμένα Απεργία οι οδοκαθαριστές Αναθεματισμένοι τι περισσότερο να καθαρίσετε ούτε η αξιοπρέπεια δεν έμεινε να σκοτίζει τα φανάρια που αναβοσβήνουν τρελαμένα από την έλλειψη Κι οι σκιές έχουν πιάσει ρίζες βαθιές γι’ αυτό, απελπισία, μην μου στέλνεις ραβασάκια (Απόσπασμα από την 17η μέρα)...

Ποιήματα...

...

Μια ποιητική συλλογή που ταξιδεύει τον αναγνώστη....

Ένας περι-ποιητής φυτών κρατώντας το ημερολόγιο (απόπειρας) επαναπατρισμού του. H χλωρίδα ως πρόσχημα, ανεξαρτήτως γεωγραφίας. Μια απέριττη φωτο-σύνθεση που μετασχηματίζει ανεπαίσθητα το φυτικό σε ανθρώπινο. Ερωτικές ταξιανθίες που ανασαίνουν, διψούν, (γεω)πονούν, φυλλορροούν και αναμετρώνται με τις ρίζες τους....

Στη σύγχρονη εβραϊκή ποίηση αντικρούεται συχνά η ρήση του Τζορτζ Σανταγιάνα ότι «ένας ποιητής δεν μπορεί να είναι μεγαλειώδης παρά μόνο αν γράφει στη γλώσσα του νανουρίσματος της μάνας του». Ο Γεουντά Αμιχάι ανήκει σε όσους έγραψαν μεγαλειώδη ποίηση σε μια γλώσσα που δεν ήταν η μητρική τους. Ο Αμιχάι, όπως και αρκετοί συγγραφείς και ποιητές της γενιάς του, εγκατέλειψε την πρώτη του γλώσσα για...