Στο ανά χείρας μυθιστόρημα ο Βαγιέχο δείχνει με σαφή τρόπο τις πολιτικο-κοινωνικές του ανησυχίες. Το βολφράμιο είναι μια ξεκάθαρη καταγγελία των συνθηκών ζωής των εργαζομένων σ’ ένα ορυχείο του Περού, την ιδιοκτησία του οποίου έχει μια βορειοαμερικανική κοινοπραξία. Εκεί, οι άνθρωποι της εταιρείας –σε αγαστή συνεργασία με ένα διεφθαρμένο δίκτυο τοπικών παραγόντων– προσλαμβάνουν τους ιθαγενείς σόρας και τους εργάτες. Η νουβέλα εκθέτει τις συνθήκες εργασίας τους, την εξαπάτηση των ιθαγενών από την εταιρεία, τον εκμαυλισμό των διεφθαρμένων ντόπιων, καθώς και την απροκάλυπτη, εξωφρενική και ανενδοίαστη εκμετάλλευση των εργατών. Μια ψηφίδα της περουβιανής κοινωνίας των αρχών του 20ού αιώνα, καθώς αυτή διαβρώνεται και λεηλατείται από τον βορειοαμερικανικό καπιταλισμό.