Ένα βιβλίο-καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης, που καταδεικνύει την ανάγκη των πολλών να αφανίσουν ό,τι είναι διαφορετικό και λιγότερο «κανονικό» ώστε να αποφύγουν την επώδυνη αναμέτρηση με τον εαυτό τους.
«Δεν ήξερε oύτε πού βρισκόταν ούτε προς τα πού θα πήγαινε, μα ούτε και τι θα έκανε.
Ήξερε μονάχα ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά εκείνα τα μικρά χωριά του Μαυροβουνίου, στα οποία κάποτε έτυχε να υποφέρει και να νιώσει ευτυχισμένος, διότι εκείνη τη στιγμή –με το βλέμμα στραμμένο στον ίδιο του τον εαυτό, σαν στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας– αποχαιρετούσε, δίχως έστω ένα δάκρυ, τον κόσμο όλο».