Το έργο του Τζόναθαν Μαρκ Σέρμαν, «βασισμένο/εμπνευσμένο/κλεμμένο από τον Μπάαλ του Μπρεχτ», αποτυπώνει τον ταραχώδη, άστατο και χωρίς σκοπό βίο ενός νέου ανθρώπου, του Κλάιβ. Γραμμένο πρωθύστερα και τοποθετημένο χρονικά στη δεκαετία του 1990, αναφέρεται στον Κλάιβ, έναν καταραμένο της σύγχρονης εποχής. Κουβαλώντας στους ώμους του τις «αμαρτίες» του 20ού αιώνα, ο ήρωας είναι πλέον αηδιασμένος, αναισθητοποιημένος και αδιάφορος απέναντι στον πόνο, τη δυστυχία, τον έρωτα, την αγάπη, τον θάνατο, ακόμα και στους ίδιους τους ανθρώπους. Ακόμα και όταν αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει ο δικός του θάνατος, παραμένει απαθής.