Με φοβούνται τα πουλιά.
Στο πέρασμά μου
απομακρύνονται
με το θρόισμα των φτερών τους
να με πονά βαθιά.
Θα προσπαθήσω πάλι,
όταν το πέρασμά μου
δεν θα φοβίζει πια κανένα.
H ποίηση της Ναντίνας Κυριαζή, αποτελεί υπόδειγμα καθαρότητας σαφήνειας και λογοτεχνικής ομορφιάς. Πρόκειται για Πτήση εθισμού και για ποίηση εθισμού, όπου το άτομο ζει μια ζωή εσωτερική που θρέφεται από τον εξωτερικό κόσμο. Εκείνο που χάνει από γαλήνη το κερδίζει σε ένταση ζωής, ο άνθρωπος εδώ, έχει το πάθος και την ορμή των αντιφατικών αισθημάτων που αυτοαναλύονται.
Η Ναντίνα Κυριαζή γνωρίζει, ότι όσο πιο βαθύ το αίσθημα, τόσο πιο δραστική είναι η γλώσσα και τόσο μεγαλύτερη η απήχηση στην ψυχή του αναγνώστη, κι ακόμη ότι η λογοτεχνία δεν είναι μια ψευδαίσθηση που προσπαθεί να περάσει για πραγματικότητα. Είναι μια άμεση επικοινωνία ψυχών και άμεσα και καθαρά πρέπει να είναι τα σχήματα της.
Από τον πρόλογο του Κώστα Φασουλά