«[…] Γιατ? ? Τέχνη μ?ς προσφέρεται ?ς ?μορφιά, μ? σάρκα κα? μ? μορφή, μέσα στ? φθαρτά, γι? τ?ν α?ωνιότητα. Μέσα στο?ς μάγους α?το?ς ε?ναι στ?ν πρώτη γραμμ? ? Λεοπάρδης. […] Πρ?τ’ ?π’ ?λα, ? Λεοπάρδης ε?ναι ? μεγαλύτερος ποιητ?ς τ?ς ?ταλίας ?στερ’ ?π? τ? Δάντη. Τ? πατριωτικά του ποιήματα, Τυρταϊκά, ?ναψαν τ? φλόγα πο? σήμερα ?δημιούργησε μεγάλο ?θνος τ?ν πατρίδα του. ? πολυμάθειά του, καταπληχτική. ? φιλοσοφική του ποίηση, πο? καταγγέλλει τ?ν ?διαφορία κα? τ?ν ?στοργία τ?ς φύσεως, προτρέπει τ?ν ?νθρωπο ν? στρέφεται μπροστά της μ? ?ψωμένο τ? μέτωπο κα? ν? περιφρον? κα? ν? μεγαλοφρον?, ε?ναι ποίηση κα? μ? ?λο τον πεσσιμισμό της ?θλητική, ?ρωική. ? ?θνικ?ς ποιητ?ς τ?ν ?ταλ?ν, ? ?ωσίας Καρντούτσης, μαθητ?ς κα? θαυμαστ?ς το? Λεοπάρδη, τ?ν ?ναφέρει μ? α?τ? τ? λόγια: “Καθ?ς ε?ναι τ? χρέος το? ?γαθο? πολίτη, καθώς μ?ς τ? διδάσκει ? μεγάλος μας Λεοπάρδης, ? ζω? τ?ς δράσεως ε?ναι ?ξιώτερη κα? φυσικώτερη ?π? τ? ζω? τ?ς μελέτης...” ?λλ’ ?σχετα κα? μ? κάθε της περιεχόμενο, ? ποίηση α?τ? ε?ναι χαρά, γιατ? μ?ς προσφέρεται μέσα στ? χρυσ? ποτήρι τ?ς τέχνης. [...]» Κωστ?ς Παλαμ?ς, « ? χαρ? τ?ς Τέχνης» (?φ. «?λεύθερος ?νθρωπος», 30 Νοεμβρίου 1930) Ο? ?ναμνήσεις ?στέρια ?κριβόθωρα τ?ς ?ρκτου, νά, μο? φαίνεται ?πίστευτο, πο? ?πιστρέφοντας ξανά, ?πως παλιά, ν? σ?ς κοιτ? ?κστατικ? ν? τρεμοφέγγετε πάνω ?π’ τ?ν α?λ? τ?ν πατρικ? κα? ν? συνομιλ? μαζί σας ?π? τ? παραθύρια α?το? το? σπιτικο?, ?που ?κατοίκησα μικρούλης· ?δ?, πο? τ?ς χαρές μου ε?δα ν? τελειώνουν. Πόσες ε?κόνες κάποτε, κα? πόσες ψευδαισθήσεις δ?ν γέννησαν στ? σκέψη μου, τόσο ? δική σας ? θωρι? ?σο κα? ?λλων ?στερι?ν πού ?ναι δικοί σας σύντροφοι! ?ταν στ?ς νύχτες μου, στ? χλόη καθόμουν σιωπηλός, συνήθιζα ?ρες πολλ?ς ν? τ?ς περν? τ?ν ο?ραν? ρεμβάζοντας κι ?κούγοντας τ? ?πόμακρο τραγούδι τ?ν βατράχων, ?κε? στ?ν ?ξοχή! Μι? πυγολαμπίδα περιπλανιότανε μέσα σ? θάμνους κα? παρτέρια, ?ν? ψιθύριζε τ? ?γέρι ?νάμεσα σ’ ε?ωδιαστ?ς ?λέες κι ?νάμεσα στ? κυπαρίσσια, στ? μακριν? δασάκι· κα? κάτω ?π? τ?ν πατρικ? στέγη φων?ς συν