Α Π Ο Ι Κ Ι Α

Μια αποικία απόκτησα στον ουρανό.
Τις αφέγγαρες νύχτες
μπορώ καθαρά να δω τη λάμψη της.
Την ποτίζω συχνά
–πόσο στοιχίζουν άλλωστε τα δάκρυα;–
κεράκια στο χώμα ανάβω
το Σάββατο των ψυχών
τον φόβο
να διώχνω μακριά.


Χ Ι Ο Ν Ι Ζ Ε Ι Σ Τ Α Μ Α Τ Ι Α Μ Ο Υ

Χιονίζει στα μάτια μου
κουρτίνες
με πείσμα αρχέγονο
ξύνω το πιάτο του ορίζοντα.