Σήμερα, η ποντιακή διάλεκτος, όπως και κάθε νεοελληνική διάλεκτος, δεν είναι αποκλειστικό μέσω καθημερινής επικοινωνίας παρά μόνο μιας ελάχιστης μερίδας ανθρώπων οι οποίοι στο άμεσο μέλλον θα είναι όλο και λιγότεροι. Είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο πως με το πέρασμα των ετών, παγκοσμίως, οδηγούμαστε σύντομα σε μια «γλωσσική ομογενοποίηση» για πολλούς και διάφορους λόγους. Υπάρχει όμως και μια αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Σε αυτήν την αισιόδοξη πλευρά, ανήκουν μερικά παραδείγ-ματα ανθρώπων οι οποίοι χρησιμοποιώντας διάφορες εκφάνσεις της αγάπη τους για την ποντιακή διάλεκτο, προσπαθούν να διατηρήσουν και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση της, τη σημασία της και τον πλουραλισμό της στις επόμενες γενιές. Αντιλαμβάνονται και αποδέχονται πλήρως το άτυπο «χρέος» που φέρουν στις πλάτες τους, αναλαμβάνουν την ευθύνη που τους αναλογεί και προσπαθούν με διάφορους πρωτοποριακούς και πρωτότυπους τρόπους, να μεταδώσουν τη γνώση και να συγκρατήσουν αν θέλετε, όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται επάνω στο άρμα της ποντιακής (και εν γένει ελληνικής) παράδοσης και του πολιτισμού. Μια τέτοια προσπάθεια είναι και το «Ατίμετον», που στην ποντιακή σημαίνει «Ανεκτίμητο». Ο τίτλος φυσικά είναι συμβολικός και τον επέλεξα με γνώμονα την αξία αυτής της λαλιάς που μεγάλωσε και γαλούχησε τους προγόνους μου. Η επί σειρά ετών συγγραφή των τραγουδιών – ποιημάτων που συμπεριλαμβάνονται στο παρόν πόνημα, καθώς και η σκέψη για την τελική διάθεσή τους στο κοινό και σε γραπτή μορφή, παράλληλα με την ακουστική τους έκδοση, παραδίδεται σε όλους εσάς με περισσή αγάπη και σεβασμό στην ποντιακή παράδοση και την αρχαιοπρεπή ποντιακή διάλεκτο, έχοντας ως ακρογωνιαίο λίθο σκέψης μου τη διατήρηση, μεταλαμπάδευση και περαιτέρω ανάδειξη του πλούτου της. Είθε να βοηθήσει όλους τους αναγνώστες – ακροατές να έρθουν πιο κοντά σε αυτήν. Όσοι δεν την γνωρίζουν, να την γνωρίσουν και να την αγαπήσουν και όσοι τη γνωρίζουν έστω και λίγο, να τους βοηθήσει να βελτιώσουν τις γνώσεις τους. Άλλωστε, η ανάγνωση στίχων τραγουδιών