κρατάνε ποτήρια που δεν αδειάζουν ποτέ οι κοιλιές τους φουσκώνουν από περηφάνια τα στήθη τους πέφτουν αλλά κρατιούνται τα χείλη τους καπνίζουν τα δάχτυλα των άλλων Μικρές ραμμένες ιστορίες, υγρές ερωτήσεις, αφίλητα ραντεβού, σαρκοφάγα φιλιά, μανάδες που οι καρδιές τους δεν απαντούν, πατεράδες που ντρέπονται για τα μαύρα ποτάμια που κυλούν κάτω από τα νύχια τους. Νεκροί. Ζωντανοί. Φαγωμένοι. Ξεσκισμένοι. Ξένοι και ξένες. Διαβασμένες. Κορίτσια. Αγόρια. Επαναστατημένες ανατομίες. Πράγματα που ψιθυρίζουν. Κόκκινα σημάδια που άγρια χορεύουν στην αχίλλεια Αθήνα. Πάντα η Αθήνα.