Το παιχνίδι με τα διλήμματα Ανέβαινε πάνω στο σκαμνάκι της, στηνόταν μπροστά από τον καθρέφτη και η φωνή που μιλάει από μέσα της τη ρωτούσε: «Να φας έναν κουβά κοπριά ή να σκοτώσουν τη μαμά σου; Πες!» Όφου! Τι να απαντήσει τώρα; Τη μανούλα της την αγαπάει, αλλά να φάει και έναν κουβά κοπριά; Ας ήταν να φάει έναν κουβά αρακά. Θα έκανε κουράγιο, θα έτρωγε. Αλλά κοπριά; «Μα θα σκοτώσουν τη...

Ένα τοπίο που το περπατάνε μυρμήγκια Είμαι απλά ένα τοπίο που το περπατάνε μυρμήγκια· και βρέχει (έξω απ’ το σπίτι στα σανίδια του κόσμου βροχή) πάνω απ’ τα σύννεφα μόνο βροχή βροχή από διαμάντια από θειάφι βροχή κομμάτια ολάκερα του πάγου που σκάζουν χωρίς να τα ακούσει κανείς ένα ποτάμι που πάλλεται αφρίζοντας χρόνο και σάλια απ’ το άρρητο αφρίζοντας απ’ τα...

...

...

ΤΟ ΤΑΤΟYΑΖ Νιώθω ηρεμία όταν σε αισθάνομαι Θα μείνεις για πάντα; Θα μείνω...

Επιστροφή από την επαρχιακή οδό Είναι αλήθεια· δεν υπάρχει αρκετή ομορφιά στον κόσμο. Ξεκινήσαμε αργά. Το φως γλιστρά στις άκρες των δαχτύλων με μια ακαριαία κίνηση που την ονομάζεις γελώντας το πέταγμα της σερπαντίνας. Η νύχτα στην εξοχή έχει την ποιότητα των πρώτων λεπτών στο σκοτάδι όταν τα μάτια ανοιγοκλείνουν αναμένοντας μια οικειότητα που αναβάλλεται. Όταν το φεγγάρι δεν...

Μέδουσα Όσο και να το θελήσεις μην με κοιτάξεις. Δεν θα δεις τίποτα παρά ένα πρόσωπο σημαδεμένο. Κάποτε οι φίλοι μου με φώναζαν Γοργώ τώρα κι αυτοί φύγανε, μου άλλαξαν το όνομα και φύγανε, σαν τα πουλιά που πετούν πολύ βαριά μες στον χειμώνα, με ξέχασαν· μου συνέβη βλέπεις το χάος ο απόλυτος τρόμος. Κάθε γυναίκα μεγαλώνει δίπλα σε άντρες μαθαίνει να τους ερωτεύεται μαθαίνει να τους...

ΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ Θα έδειχνε την τέχνη του να ανοίγεις το στόμα εκτοξεύοντας πέτρες, αναρχία, εξέγερση Αν ζούσε, θα έκανε πάνω-κάτω την Πατησίων μ’ ένα γαλάζιο νυχτικό και ξεπλυμένο πρόσωπο από τα δάκρυα για την κατάντια μας Θα έσπαγαν οι βιτρίνες με κάθε της στίχο Θα φιμώνονταν οι φασίστες, με κάθε νεύμα Τα κατακάθια θα βολεύονταν μια χαρά στον υπόνομο αντί για τα...

(ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ- ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΡΜΑΙΚΟ) Στις τρεις τη νύχτα ο Θερμαϊκός είναι μια λίμνη με δεκάδες τηλεοράσεις αναμμένες Να βγεις κρυφά να δεις τη μοναξιά της σκόνης στα κλειστά περίπτερα μα και τ’ αμάξια που στην Βασιλίσσης Όλγας μοιάζουν αυτόβουλα σαν την Κριστίν του Κάρπεντερ. Αυτό δεν φτάνει να πειστείς πως όλα περπατούν στο σύμπαν και πως κι αυτή την ώρα ακόμα υπάρχει η...

ΕΥ=ΚΑΛΟΣ (: Όμορφος) με κοιτάζει με τα βαθιά γαλανά μάτια του, ένα ζευγάρι σιωπηλά μισοφέγγαρα με κοιτάζει στα μάτια με βλέμμα ερωτηματικό γέρνοντας στο στήθος μου αποκοιμιέται μόνο στα όνειρά του χαμογελάει ένα παιδί, η ιδέα του «ωκεανού» κατά τον Στάνισλαβ Λεμ (όπως στο Σολάρις)· αντανακλά όλες μας τις σκέψεις, ανησυχίες, ελπίδες, τύψεις· το ίδιο, η ενσάρκωση ενός ονείρου...

το τελετουργικό του τσαγιού κάθε κυριακή βάζω τους νεκρούς μου στη σειρά τους περνάω πρώτα με βρεγμένο πανί έπειτα με στεγνό τους προσφέρω τσάι και τρώμε κουλουράκια τα ’ψηνα από νωρίς μιλάμε για το στερητικό α- την ανάγκη για ερινύες το φαινόμενο του πυγμαλίωνα αυτά τις ηλιόλουστες μέρες τις βροχερές τα λένε μεταξύ τους τις μέρες όμως που τρέμει ο ουρανός τους...

αποβάθρα στα νοτισμένα ξύλα με προτεταμένους αγκώνες Περιμένουμε στην ξένη ατμόσφαιρα το ψάρι Να εκτιναχτεί, στη στεγνή θερμότητα Να συντριβεί, στην λεκάνη με τα απόνερα Να βεβαιωθεί πόσο αδύνατον τού είναι πια Να αναπνεύσει. Πριν να αφεθεί να κολυμπήσει Πάλι να πιστέψει, σε πτώματα ανάμεσα όμοιών του Μιαν ύστατη προσπάθεια να...