ΤΣΙΓΓΑΝΑ Ο ήλιος τινάζει απότομα το χέρι, σαν βεντάλια ανοίγει πάνω απ’ τα φρύδια των βουνών. Σύντομα θα τελειώσει ο χορός, η πόλη θ’ αποκοιμηθεί. Μόνο η τσιγγάνα, με το κόκκινο ρούχο φορεμένο κατάσαρκα, πριονίζει με το στιλέτο της τ’ αυτί, το χρυσό σκουλαρίκι που την έδεσε στη νύχτα για να κόψει. Να φύγει ελεύθερη με την ανατολή. Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΑΜΑΖΟΝΑΣ Κάθομαι πλάι...

ΣΚΙΣΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ Κανένας δρόμος, καμιά πληγή δεν έχει για ’μένα κλείσει Όλες οι γιορτές μου είναι κρυφές Μυστήρια που ο κόσμος δεν θα λύσει Δεν είμαι ένα μήνυμα κλεισμένο σε μπουκάλι Με το χέρι δεν ζυγίζομαι Μόνο με το κεφάλι Πάνω μου πάντα κουβαλώ σκόνη και μελάνι Δεν γίνεται να ’σαι απ’ όλα καθαρός Ο χρόνος θα σε πιάνει Δεν έχω πίστη, δεν έχω ευχές Λίγες αράδες μόνο έχω που...

Όταν μικρό παιδί ακούς κάτι το θλιβερό, που συνέβη στον τόπο σου και αφορά στον πνιγμό μιας νέας όμορφης κοπέλας προ πολλών πολλών χρόνων, φυσικό είναι τούτο να αποτυπωθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου. Το δικό μου άκουσμά, ήταν για μια ομορφοκοπελιά, την Έλλη, όπως ήταν το όνομά της, που πνίγηκε, λέει, στον Ψαρό Ράχτη*. Η παιδική περιέργειά με οδηγούσε στο να ψάξω να μάθω κάτι περισσότερο....

ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ένας άνθρωπος να επηρεάσει το μέλλον της κοινότητας; Ν’ αλλάξει τη μοίρα ενός τόπου αλλά και τη δική του, υλοποιώντας καινοτόμες ιδέες κι οράματα; Η ιστορία μας το επιβεβαιώνει με τον πιο καταφατικό τρόπο. Στην εποχή του Φραγκίσκου Ιωσήφ και της Σίσσυ, στα τέλη του 1800 στο δυτικό άκρο της Αυστροουγγαρίας, στο Τιρόλο, η περιοχή των Δολομιτών παραμένει, ακόμη, απομονωμένη. Εκεί,...

Η Λ Ι Α Ν Θ Ο Ι Πονάνε οι άνθρωποι Το πιο μεγάλο τους χαμόγελο φορούν για να το κρύψουν Μ’ ένα δεν βαριέσαι, ξεγλιστράνε απ’ τη δυστυχία τους Σαν ηλίανθοι που αναγκαστικά κοιτάζουνε τον ήλιο Με την πρώτη βροχή γέρνουν το κεφάλι Μα ο σπόρος τους γεμάτος Και ντύνονται τα δάκρυα Για κουκούλα σκεπάζονται μια ψεύτικη δύναμη Κι αρνούνται να λυγίσουν Σαν βρέφη ν’ αγκαλιάσουνε τα πόδια τους...

στα κόρτε έως κορτέζ ξανοίχθης -κατευόδιον- (μικρό καΐκι πού τον πας πνίγουν συχνά οι θαλάσσεις σαν φουρτουνιάσουνε απηχούν: «μαϊνάρετε τους φλόκους οι μπρατσωμένοι στα κουπιά ξάγρυπν’ όλο το τσούρμον ξεμουντζαλώνει ο καιρός Νικόλα οδήγησέ τον ρίξε ένα όμμα εδώ κοντά μεσίτεψε - διώξ’ την πυκνήν αιθάλη» τι δυνατές οι προσευχές στιχόπνευστες αν δένουν) ξανοίχθης - και ας σημειωτόν στο...

Δύο νουβέλες, «Το Άγνωστο Αριστούργημα» (LeChefd’ OeuvreInconnu, 1831) και «Πιερ Γκρασού» (PierreGrassou, 1839), ενταγμένες στο μεγαλειώδες έργο «Ανθρώπινη Κωμωδία» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ «διασταυρώνονται» στην έκδοση αυτή, με κεντρικό θέμα τους ζωγράφους και τη ζωγραφική. «Το Άγνωστο Αριστούργημα» είναι μια νουβέλα ύμνος στην ιδιοφυία του ζωγράφου που σαν μικρός θεός ανασυνθέτει τον κόσμο,...

Μια ιστορία κωμική που εξαρχής απαιτεί πλάτυνση για ν’ αναδειχθεί, στο τέλος βολεύεται μόλις σε δύο μέτρα πιθαμή, γυρνώντας το κεφάλι της στο σκοτεινό προσκέφαλο του τραγικού. ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ Κάποια πρωινά που το κρύο έμοιαζε ανταύγεια εφηβικής σκιάς, ο διευθυντής μας έβαζε στο σχολικό κτίριο νωρίτερα απ’ ό,τι υπαγόρευε ο κανονισμός. Έπρεπε κάπως λοιπόν να φανούμε χρήσιμοι...

Ο ήρωας της νουβέλας, νιώθοντας μετέωρος, σ’ ένα κόσμο που όλο και περισσότερο μοιάζει ξένος και άγνωστος, αναζητά τον τραγικό ήρωα Οιδίποδα και συνταιριάζει τα βήματά του με τα δικά του. Ποια θα είναι, όμως, η κατάληξη; Στο παιχνίδι της ζωής που καλείται να παίξει, φαίνεται σε κάθε ερώτηση η απάντηση να είναι: ο Άνθρωπος. Ή, μήπως, όχι;...

Τα διηγήματα αυτής της συλλογής είναι παράδοξα, πρωτότυπα, ιδιαίτερα, ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά μαζί. Η συγγραφέας γράφει με έναν εντελώς καινοτόμο και νεανικό τρόπο. Η συλλογή διαπνέεται από πικρό χιούμορ, από έναν φιλεύσπλαχνο αλλά και οξύ σαρκασμό, καθώς και από ένα αντισυμβατικό πνεύμα που αντιτίθεται σε κάθε μορφή εξουσίας και καταλύει κάθε «ιερό και όσιο» του αστικού καθωσπρεπισμού....

ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ Σε πολλά πράγματα βάζουμε ερωτηματικό μένουν μετέωρες οι έννοιες μας πρέπει να κάνουμε τάμα στις ιδέες μας. Στους δρόμους της ζωής σε προσμονή σπόρων σφίγγουμε μια δύναμη βαθιά ήρεμα ν’ αναπτυχθούν στο χώμα και στον άνεμο....

ΓΑΛΗΝΗ Έγινε η θάλασσα το σχολείο μου βρήκα τη γαλήνη όχι στον Πόρο αλλά σε σένα οι άνθρωποι ανάσα πριν τους το ζητήσεις σε αγαπούν. ΜΗ ΓΡΑΦΕΙΣ Με κυνηγούν μάτια Χωρίς χρώμα Μόνο μια λάμψη έχουν κι ένα παράπονο το γιατί του κόσμου....

ΓΙΑ ΣΕΝΑ… Τα μάτια σου δυο θάλασσες σ’ εκείνες αρμενίζω και πάνω στο πακέτο μου εσένα ζωγραφίζω οι τέμπερες τελειώνουνε η πένα μου στεγνώνει η γόπα καίει τα δάχτυλα και ο ουρανός βουρκώνει έχω έναν χρόνο να σε δω μακριά σου αρμενίζω τα κύματα με κυνηγούν μα η σκέψη μένει πίσω. ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Πλάι στη θάλασσα πατώ κι ο άνεμος σφυρίζει η νύχτα έρχεται βαθιά κι ο πόνος...

Μάλεβιτς Πώς να γινόταν άραγε σταγόνες δράμια από το λάδι μας απ’ του κορμιού το λάδι ώρα την ώρα ν’ απόσταζε σε φως Κάθε φορά και λίγο παραπάνω μέχρι την πλήρη εξάχνωση μέχρι το μόνο Φως κι ας μην περίσσευε ίσκιος πια δείγμα σκιάς για σύγκριση να γύριζαν όλα πάλι στο άσπρο Κι αν στάθηκα για μια στιγμή μπροστά στο μαύρο του Ανατροπέα τετράγωνο στην τελική η ανάγκη μου το...

Τζων Κασσαβέτης Τα Πρόσωπα έχουν κάτι απ’ την εικόνα του σπιτιού μου και λίγο θυμίζουν τα περσινά Χριστούγεννα τα λόγια του μεθυσμένου Ντίκι. Ο Τζίμι Άρνολντ κάνει κουβέντα μ’ ένα βράδυ που άνοιξε η συμπάθεια τη φαντασία κι όλες οι σκέψεις άνθρωποι όπως λέμε ανθρώπινα. Και ψυχοσύνθεση σαν τη δική του. Moby-God moving over the face of the waters Περνάω ήσυχα τα τοπία, τα...

διαδερμία μόνοι απαλλαγμένοι ντύματα περιττά φιλιά ή χάδια ο ήλιος ανακαλύπτεται το φως αναδύεται από την επιδερμίδα τους ικανοποιώντας πολλαπλές ιδανικές γωνίες πρόσπτωσης στο σώμα τους ο άνδρας χάνεται στη γυναίκα και η γυναίκα βυθίζεται στον άνδρα χωρούν ο ένας στο κορμί του άλλου απόλυτα έκθαμβοι φορούν ο ένας τον άλλο...

Ο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ Όταν σε αποχωρίζομαι, δεν αποχωρίζομαι εσένα, απλά την πιθανότητα να μη σε ξαναδώ. Όταν σε αποχωρίζομαι, δεν αποχωρίζομαι εσένα, αλλά εκείνα που με κάνεις κι εκείνα που με κάνεις να νιώθω. Όταν σε αποχωρίζομαι, δεν αποχωρίζομαι εσένα, μόνο αναστέλλω την ύπαρξή σου δίπλα μου. Όταν σε αποχωρίζομαι, δεν αποχωρίζομαι εσένα, καρφώνω στη γη τοπία να...

Πατέρας Ατρειδών Με κάθε ευκαιρία οι άντρες αλλάζουν τον αιώνα τους, από θηρευτές σε δάση με φωτιές τα μάγουλά τους μουσκεύουν με δάκρυα τιρκουάζ. Ποθούν τις πεθαμένες μάνες τους. Μυρίζουν το αίμα της γέννας τους και μασούν ωμό κρέας ξεχνώντας τα βογγητά των ζώων. Νάρκισσοι των σχολικών εορτών απαγγέλουν ποιήματα για μνηστήρες ομηρικούς. Παίζουν σε θεατρικούς μονολόγους συνήθως την...

ΓΥΑΛΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ Τα δάκρυα βαθιά στην αριστερή τσέπη του μπουφάν κρύψαμε αγγίξαμε το μουσκεμένο μάγουλο του φεγγαριού Κατεβάσαμε από το πατάρι κάτι γυάλινα μυστικά Τα σπάσαμε Από συνήθεια τ΄ αποκαλύψαμε Έτσι για πλάκα Μετά πέσαμε στη σιωπή Συνένοχοι στα εγκλήματα πορευόμαστε Και δε ντρεπόμαστε... ΦΛΑΟΥΤΟ Σεντόνια οι δρόμοι ατσαλάκωτα Αμίλητοι κι ακίνητοι Απορημένοι εγκλωβισμένοι οι...

...

Συνεχίζοντας την ενασχόλησή της με τα θέματα των Μεσογείων, ιδιαίτερα Μαρκόπουλου – Πόρτο Ράφτη, η καταξιωμένη ερευνήτρια Σοφία Γκλιάτη-Χασιώτη περνάει τώρα από την τοπική Ιστορία, τη Λαογραφία και τη μικρο-Κοινωνιολογία στη διήγηση γεγονότων, με τρόπο που παραπέμπει στην πεζογραφία, τη μαρτυρία, το παραμύθι και την προφορική παράδοση. Το βιβλίο το συναπαρτίζουν ένας Πρόλογος, όπου η συγγραφέας...

ΒΙΟΛΕΤΑ Ή ΜΕΝΕΞΕΣ Εκείνο το πρωινό ένιωσε κουρασμένη· ένιωσε ανηφορίζοντας στα ρουθούνια την μυρωδιά του θανάτου Με τον ήλιο πάνω στα θαμπωμένα βλέφαρα μέτρησε δαχτυλίδια χρόνια συσσωρευμένα σε ομόκεντρους κύκλους Ένα μπάλωμα ανάμεσα σε δυο άκρες μια βελονιά πάνω στο κενό Πάνω στο ματωμένο λείψανο στάθηκαν λευκές πεταλούδες Λευκά σημαιάκια τα φτερά τους Η μία έμεινε για πάντα...

ΑΛΛΟΣ ΝΟΣΤΟΣ Ο νόστος έχει ψυχή, άγνωστα λουλούδια αγγίζει. Ο νόστος στα χρώματα με τα πουλιά πιο αρεστά. Ο νόστος με τα στεφάνια κι άλλος όπου υπάρχει. Ο νόστος κι οι αποδράσεις ερπετών απ’ το αίμα. Αγγίζω τη μορφή στον κορμό της αιωνιότητας η υγρασία με αλλάζει, ομορφαίνει πάλι την ψυχή. Αγγίζω με τη διαδοχή της ματαιότητας τον θρόνο με δυσπιστία, με την αφή της ακαριαίας...

ΕΤΑΙΡΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος Κούλα Αδαλόγλου Μυρτώ Αναγνωστοπούλου Παναγιώτης Αργυρόπουλος Σίσσυ Βαλιούλη Χρύσα Βλάχου Αναστασία Γκίτση Γιώργος Γκόζης Πέτρος Γκολίτσης Γιώργος Δελιόπουλος Αρχοντούλα Διαβάτη Άντζελα Ζιούτη Ελευθερία Θάνογλου Χρυσάνθη Ιακώβου Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη Θεό Καλαμπούκας Βαλεντίνη Χρ. Καμπατζά Δήμητρα Καραγιάννη Β. Π. Καραγιάννης...