Μια ιστορία κωμική που εξαρχής απαιτεί πλάτυνση για ν’ αναδειχθεί, στο τέλος βολεύεται μόλις σε δύο μέτρα πιθαμή, γυρνώντας το κεφάλι της στο σκοτεινό προσκέφαλο του τραγικού. ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ Κάποια πρωινά που το κρύο έμοιαζε ανταύγεια εφηβικής σκιάς, ο διευθυντής μας έβαζε στο σχολικό κτίριο νωρίτερα απ’ ό,τι υπαγόρευε ο κανονισμός. Έπρεπε κάπως λοιπόν να φανούμε χρήσιμοι ξεπληρώνοντας την καλοσύνη –οι ψυχρές θερμοκρασίες έχουν ενίοτε την ιδιότητα της φιλανθρωπίας σ’ αδέξιους ανθρώπους– ξύνοντας από πατώματα και θρανία κολλημένες τσίχλες και συνθήματα. Εγώ είχα μια πιο ιδιαίτερη μεταχείριση: γυάλιζα τα φύλλα ενός τεράστιου φίκου στο γραφείο του ενώ παράλληλα μιμούμουν συναδέλφους του με μια γκάμα εκφράσεων και φωνών που ήξερε καλά πως διέθετα. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με αυτό που αποκαλούν καταμερισμό της εργασίας.