ΣΤΟ ΜΟΥΡΑΓΙΟ Στο μουράγιο σε καρτερώ και σήμερα το σούρουπο Σε ψάχνω μέσα στην ομίχλη και στην κάπνα των φουγάρων Αναζητώ το πλοίο σου, την Ατλαντίδα, με τον υψηλότερο ιστό και την κυματιστή σημαία Την Ατλαντίδα μας όπως έλεγες Τον μυθικό προορισμό ενός μακρινού παρελθόντος Τη χώρα της ευμάρειας και του κάλλους Μέχρι την ολοσχερή καταστροφή της από τον ίδιο της τον εαυτό...

Όμως, σε βρίσκω, με τα ίδια ευχαριστώ απ’ τη μηχανή του χρόνου με το ίδιο βλέμμα κι απ’ της ερωτικής καθαρότητας το σκίρτημα ως μέσα στα φρόνιμα λόγια που αγκαλιάζονται. Όμως, στο πένθος μας με όσα φέρνει ο πόνος με όσα κρύβει κι η νέα ηδονή των ανάρμοστων οι άδειοι μας τόποι περνούν στο μεγάλο όνειρο με το φως των εξακολουθητικών μας σαρκασμών. Τόπος έρωτας και χαμένος ο φόβος της μνήμης κι...

δροσούλα αυγή ψιχαλίζει αστέρια στις μαργαρίτες ************************************* μια λιβελούλα στα κλαδιά της μυγδαλιάς ανθάκι μοιάζει...

Η ποιητική συλλογή αντλεί έμπνευση από τη μακρά μάχη της μητέρας της ποιήτριας με τον καρκίνο, μια μάχη που τελικά δεν είχε νικητή. Ο τίτλος «Μικροχιμαιρικό» αναφέρεται σε μια σπάνια φυσική διαδικασία που ονομάζεται εμβρυομητρικός μικροχιμαιρισμός, κατά την οποία κύτταρα από το έμβρυο μπορούν να εισέλθουν στο σώμα της μητέρας και να παραμείνουν εκεί για πολλά χρόνια μετά τη...

ΑΣΤΙΚΟ Σε χάνω μέσα στις οπλές των δρόμων στις τριβές των αστικών δερμάτων. Τρέχω να μαζέψω όλο το χρώμα από τα μάτια όλες τις πέτρες από την αντίπερα όχθη. ικεσία στην τσέπη της καρδιάς ντύθηκε σημασία, άντεξε. Σκέψου τις αιθέριες σωτηρίες το συνεχόμενο τέμπο των παλμών. Σε μνήμες ηρωικές, δε βρίσκω τη χαρά μου. ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ Όσα με γέννησαν, ήξεραν από θάλασσα. Ήρθε η γυναίκα χωρίς...

OΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ του… πλανητικού χωριού πιστεύουν πως ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του ανταγωνιστικός, εγωιστικός και συγκρουσιακός, και, άρα… καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ, δηλαδή προσκυνείστε τον μονόδρομο του καπιταλισμού και την παγκόσμια εξουσία των πολυεθνικών και των δισεκατομμυριούχων. Αλλά αυτή την άποψη τη δημιούργησε και την εγκατέστησε στη...

Γένεσις Εξ αρχής το φως. Ώρα πρώτη. Κόκκινα χείλη πλασμένα. Δυο πελώρια μάτια. Πανωραία απλώνεται, ξεβγαίνει από τους αφρούς της θάλασσας. Και στο κάτοπτρο του ουρανού, Αξάφνου Εσύ. Γυνή απόκρημνη. Γυμνή με αλαβάστρινο κάλλος. Ναι εγώ η εκλεχτή, ΗΕύα της Ηδονής. Πλάστηκα εκ χειρός ποιητού Πλάστη. Χρυσωμένη. Μυρόβλητη. Το στήθος μου στάζει μέλι. Στα ηδονικά μαύρα μαλλιά μου, έπεσαν αχτίδες του...

DEUS SIVE NATURΑ Όταν μετά από πολλά χρόνια τα χρυσόψαρα σπάσουν τη γυάλα ένα κορίτσι θα παίζει τυφλόμυγα κι ένα αγόρι θα κυλάει το τσέρκι ο δρόμος γεμάτος ψαροκόκαλα η στέγη μου ξεδοντιασμένη. Απόπειρα να πρασινίσει η ερημιά και να γονατίσουν οι θάλασσες κι ο κάλυκας στο δίπλα οικόπεδο θα γυροφέρνει μια μυρμηγκοφωλιά αγριομέλισσες σε παράταξη μάχης ανάσκελα στο χορτάρι ο Spinoza κοιτώντας...

Ο Αγλαής, ένα καλαμιδόψαρο, απαυδισμένος γιατί τ αρσενικά ψάρια του είδους του χρησιμοποιούνται ως εργαλεία αναπαραγωγής και διαιώνισης, πράγμα που, όπως υποστηρίζει, υποτιμά και αφαιρεί την αξιοπρέπειά τους, κάνει αίτηση για να μεταβεί ως αρσενικό μέλος στο ανθρώπινο είδος. Η Πολυτίμη, διατηρώντας χρόνια δεσμό αγάπης και εξάρτησης με τον νεροχύτη της, χάνει απροειδοποίητα, κατά την...

ΣΩΜΑ Με το δέρμα μου μπάλες έραψα να ‘χουν να παίζουν τα παιδιά στη γειτονιά, γάντια, να ζεσταίνονται τα χέρια των γονιών μου, έπιπλα έντυσα, ν΄απολαμβάνουν οι επισκέπτες. Στις παλάμες σου άφησα το στέρνο μου να πάλλεσαι, να μην χάσεις τον ρυθμό, μουσικές αρχέγονες ν΄ακούγονται, ν΄ανασαίνουν σε θέατρα ανοιχτά. Ό,τι κέρδισα σ΄αντάλλαγμα ένα ακυρωμένο εισιτήριο στην τσέπη κι ένα...

Ασπροκάικα Οι βάρκες αγάπησαν το ξύλο κι εκείνο το δέντρο αγάπησε και το νερό που το πότισε και φυτρώνουν τ’ ασπροκάικα....

Η σιωπή δεν είναι το αντίθετο του λόγου, ούτε ο λόγος είναι το αντίθετο της σιωπής. Δεν πρόκειται για δύο διαφορετικές και ξένες μεταξύ τους έννοιες. Η σιωπή και ο λόγος απαρτίζουν ένα σώμα, απλά εμείς, μην μπορώντας να το αντιληφθούμε ως ένα, το χωρίζουμε και πολλές φορές το εντάσσουμε στη λογική των αντιθέτων. Η σιωπή και ο λόγος δεν είναι παρά η διαιρεμένη μορφή της ποίησης. Ο ποιητής...

Blue Κάθε πρωί ξεθωριάζει το μπλε κάποιας ανάμνησης. Από του κοβαλτίου την άμμο χαλίκι δεν μένει στη γλώσσα μου παρά μια λέξη λευκασμένη. Σφουγγίζω την υγρή ζωή με το να χέρι και με τ άλλο νίβω τα νοήματα αφαιρώ από τα πρόσωπα τα μωβ τους στίγματα εκείνα τα εναπομείναντα υπολείμματα από τα λάμδα όταν προφέρονται βαριά μέσα στη λησμονιά ή τη νοσταλγία. Αυτό που απομένει κάθε πρωί είναι μια...

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Ο ΓΛΑΡΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΑΥΓΗ Μεθυσμένο το κεφάλι μου Σκάλωσε η μορφή σου μέσα του Και αρνείται επίμονα να φύγει Με κυνηγάς παντού, όπου και εάν πάω Τα χρώματα τα αζωγράφιστα Πλέκεις μέσα στη ματιά σου Εκείνης της αυγής – θυμάσαι; Κι εγώ διαπράττοντας πάλι την ύβριν Βουτάω μέσα της Και προσπαθώ να σε αγκαλιάσω Όσο διαρκεί το συννεφοπερπάτημά σου Μα τη στιγμή που η...

ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΣΚΟΝΗΣ Η σκόνη τυχαία μπήκε κάτω από το χαλί από καθαρή τύχη κάθισε για λίγο εκεί, ακίνητη.. Στιγμιαία όλα τα βλέμματα πάνω της έπεσαν θαύμασαν όλους τους τόπους που είχε βρεθεί. Όλα τα μέρη από τα οποία είχε περάσει όλα αυτά σχημάτιζαν την προσωπική της ιστορία μια ιστορία γεμάτη έρωτες και πολέμους, γεμάτη πάθη και μισαλλοδοξία Μια πανανθρώπινη ιστορία από χρυσό και...

Το πρόσωπο Μου έδωσε όνομα πρόσωπο ανακάλυψα τότε ποιο ήταν το πρόσωπό μου άγγιξα τις γραμμές το περίγραμμά του το είδα το αντίκρυσα πρώτη φορά στον καθρέφτη με φώναξα με το όνομά μου επιτέλους είχε πια σάρκα και οστά δεν ήταν κάτι άγνωστο μια αφηρημένη έννοια ή λέξη άφηνε πίσω ένα ανθρώπινο αποτύπωμα μια φυσική παρουσία που έπαιρνε σχήμα και μορφή από τον νόμο της βαρύτητας....

ΠΡΟΤΟΥ γραφτεί το βιβλίο αυτό γεννήθηκε μέσα μου τρεις φορές. Η πρώτη ήταν όταν παιδί έβλεπα τον οδηγό των βρικολάκων στο φιλμ Fright Night II να καταπίνει έντομα, σκώληκες και άλλα ζωντανά, μουρμουρίζοντας αμέσως μετά τη βρώση τους την επιστημονική τους ονομασία. Η δεύτερη, όταν φοιτητής μελετούσα ζωολογία και διάβαζα για τους θαλάσσιους υδροβάτες, τα έντομα που ζουν στην ανοιχτή θάλασσα...

Παραμύθι ή ερωτική ιστορία; Όνειρο ή πραγματικότητα; Ό,τι κι αν συμβαίνει μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η γάτα δεν έχει καμία σχέση με όσες γνωρίζατε μέχρι τώρα. Η γάτα του κυρίου Που ζει μέσα στο παχύρρευστο και αλλόκοτο σύμπαν του. Μπαινοβγαίνει με ευκολία σε χυλωμένους τόπους και σουλατσάρει αθόρυβα πάνω σε ρευστά σύνορα. Άλλοτε ακροπατά στο τρεμάμενο αυτό...

Ήθελε να γευτεί την πίκρα του καπνού της, να ελευθερωθεί από τα σπάργανα της ευπρέπειας και του ευδόκιμου βίου. Τώρα εξοικειωμένος πια με τις καταχρήσεις, ακούει τον ήχο του καπνού να προελαύνει μέσα του, να καταλαμβάνει τα τελευταία ελεύθερα αναχώματα της μνήμης. Ναι. Τη διακρίνει στο βάθος, μάνα. Η εικόνα της μεγαλώνει καλύπτει το ζωτικό του χώρο σαν τον καπνό κι αυτή. Νιώθει τη στάχτη στα...

ΣΚΙΕΣ Σκιές η ζωή μου ένα παιχνίδι με σκιές κατάντησε να είναι φόβοι και φαντάσματα δειλά κι άδηλα. Σκιές, μοναχά σκιές εμένα συντροφεύουν. Σκαιότερη η μια της άλλης δείχνει θαμπή αυτή κι έκθαμβη μονόστηλο θα γίνει. Γέμισε η ζωή μου με σκιές με τις απατηλές τους λάμψεις απ’ το χθες. Μια σκιά να ’σαι κι εσύ, μια απάτη πάντα απέναντί μου εαυτέ. * Η ΕΚΠΑΓΛΟΣ...

Λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ζακύνθου, ένας νεαρός αγρότης, ο Παναγιώτης, ερωτεύεται την Μαρμαρού, μια γυναίκα βρικόλακα που έχει στοιχειώσει το σπίτι του. Διακόσια χρόνια μετά την άδικη δολοφονία της, εμφανίζεται στον νεαρό αγρότη διεκδικώντας την ιδιοκτησία της, τον έρωτα και τη δικαιοσύνη. Η Μαρμαρού θα μπορούσε να είναι το φάντασμα της ανεξάρτητης...

Αγαπήσαμε σαν πυρπολημένα κάστρα και σαν το στομωμένο σπαθί, πάλι και πάλι στον τροχό των βράχων τα ονόματά μας, αναλωθήκαμε για πάντα. Τώρα που στέρεψε η κοίτη της απόγνωσης κι ο δρόμος μακρύς, τώρα που η αθωότητά μας έσπασε απ’ το τέντωμα σαν τη χορδή, τώρα που σώπασαν οι κρότοι των γενηθήτω, ας μας αριθμούν με τους πρακτικούς αυτού του κόσμου....

LA NOIA Mi sono annoiato tutta la vita finche ho scritto La noia e poi dopo La noia ho continuato ad annoiarmi. Η ΠΛΗΞΗ Έπληττα όλη μου τη ζωή μέχρι που έγραψα την Πλήξη και έπειτα μετά την Πλήξη συνέχισα να πλήττω....

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ ΝΑΝΟΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, ίπτανται σαν καρχαρίες με αστραφτερά χαμόγελα πάνω από το κεφάλι του ανυποψίαστου αναγνώστη. Σκοτεινές ιστορίες όπου Τάγματα ανασφάλειας καταλαμβάνουν το μυθικό κράτος Κεραμιστάν, ο επισκέπτης που πίνει μελάνη συναντά ένα ζευγάρι που χορεύει Βαλς Εζιτασιόν μέχρι που τους παίρνει ο Ύπνος....