Ξυπνώ Ακούγοντας τον ίδιο ήχο Κάθε πρωί Γεμάτος σπασμένα ερωτηματικά Με τόσες ρυτίδες στον καφέ Με καρφωμένο το ίδιο ποίημα Ξανά στο μυαλό μου Ψάχνω μια λέξη Θρηνώ Κι ας ξέχασα να κλάψω Τόσες νύχτες Μακριά σου Γκρινιάζω όπως πάντα Χωρίς λόγο Όταν είσαι κοντά μου...

Άσκοπη (;) κίνηση Κατέβηκε από το μεγάλο γυάλινο κτίριο και βγήκε από τη μικρή πλαϊνή πόρτα. Ένιωσε αμέσως τον άνεμο να του παγώνει το πρόσωπο και να του ανακατεύει τα μαλλιά. Φορούσε σκούρο γκρι παλτό με σηκωμένους τους γιακάδες κι είχε τα χέρια στις τσέπες. Προχώρησε μερικά βήματα στον άχρωμο μαρμάρινο υπερυψωμένο περίβολο του κτιρίου Και μετά στάθηκε και κοίταξε μπροστά. Σκούρα σύννεφα...

Πορεύτηκαν σε κάποια στιγμή ή και για πάντα με τα μάτια κάτω, μην τολμώντας να σηκώσουν το βλέμμα. Έχουν τον δικό τους τρόπο για να κερδίζουν ό,τι τους ανήκει. Κοιτάζοντας έναν άνθρωπο, ένα βουνό, ένα ζώο, οι άνθρωποι με τα μάτια χαμηλά κοιτάζουν πιο βαθιά. Και κάποια στιγμή, επιτέλους, βρίσκουν τον τρόπο να αντικρίσουν κατάματα τη ζωή και τον εαυτό τους. Ο Εμφύλιος, η ξενιτιά, η αναπηρία, η...

Προσωπική δύναμη: Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα άτομο όταν προχωράει με αυτοπεποίθηση και ηρεμία προς την επίτευξη των στόχων του. Αγαπητοί αναγνώστες, που αναζητάτε τη γνώση, που προσπαθείτε να κατανοήσετε τη ζωή και να βελτιώσετε την ύπαρξή σας, μπορείτε τώρα να ελευθερωθείτε από τα δεσμά της άγνοιας. Σας καλωσορίζουμε σε μια γοητευτική περιπέτεια αυτογνωσίας που στόχο έχει να...

Η μέθοδος Χακόμι είναι μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, με επίκεντρο το σώμα, η οποία αναπτύχθηκε από τον Ρον Κουρτς τη δεκαετία του 1970. Υιοθέτησε από τον βουδισμό και τον ταοϊσμό έννοιες όπως η ευγένεια, η ευσπλαχνία, η ενσυνειδητότητα και δέχτηκε επιδράσεις από τη γενική θεωρία συστημάτων, που εμπεριέχει την ιδέα του σεβασμού για τη σοφία κάθε ατόμου ως ζωντανού οργανικού συστήματος. Η...

...

Ημέρα πρώτη Eλεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρους αφέθηκε η άνοιξη, που σ’ ένα καταχείμωνο βαθύ την είχανε ριγμένη. Το έγκλημά της; Τον κόσμο προσπαθούσε ν’ αλλάξει, κάθε που ερχότανε, κάθε που ευωδιάζει. Κι ο κόσμος όλο ανέτοιμος, όλο ανασφάλειες φορτωμένος, θέλει δεν θέλει. Φτυάριζε η εξουσία πάνω του το χώμα, ζωντανός, νεκρός, χάμω θαμμένος, μια ανάσα μακριά από το κώμα. Μάρτυρες υπεράσπισης...

Κατάδικοι Κανείς δεν το ήξερε. Δικάστηκαν όλοι ερήμην. Ο δικαστής διαφώνησε, εντούτοις, στον τρόπο ανάρτησης του δεδικασμένου. Μόνο εκείνος ο παλιός προφήτης το έγραψε στα φτερά της αναδυόμενης κνίσας των θυσιών, στον βωμό που έκαιγαν οι κορμοί της αυτοθυσίας. Τα χαμηλά βλέμματα ποτέ δεν το είδαν στα σημάδια τ’ ουρανού. Όλοι τυφλοί, μα με ορθάνοικτα μάτια προχωρούσαν. Γυρεύοντας... Προσδοκίες...

Αγνάντεμα Τους άρεσε πολύ να κορφοκόβουν τον καπνό σαν το βραδάκι ερχόταν, γιατί σαν η δροσούλα έπεφτε, ανεπαχθές και εύκολο αυτό τούς γινόταν. Πληγές τα χέρια τους, σκληρή και άγρια του καπνού η δουλειά. Χαρά και ανακούφιση όταν το μαϊστράλι της Αμβρακίας σηκωνόταν, αναπνοή, ανάσα ζωής γινόταν και ευλογία. Μοναχική, ήρεμη, απαιτητική, στωική η δουλειά του καπνού. Ρίζα τη ρίζα, φύλλο το...

O μικρός επαναστάτης για τον Πορφύριο Mε το πιστόλι στο χέρι μεταλαμβάνει των αχράντων μυστηρίων ο τετράχρονος. Ύστερα στρέφεται απειλητικά στους ψάλτες πατώντας τη σκανδάλη του όπλου του: – Σταματήστε επιτέλους αυτά τα Κύριε ελέησον. Τώρα θέλω να τραγουδήσετε για μένα και για όλα τα παιδιά τον Τριγωνοψαρούλη....

ΤΡΕΙΣ ΚΥΚΛΟΙ Ι Ο πρώτος κύκλος ίδια η πρώτη μέρα της Δημιουργίας. Στον ουρανό κοκκινόμαυρα σύννεφα κι η γης σα παλάμη ανοιχτή που δέχτηκε το πρώτο δώρο. Έμβρυο ακόμα ο λογισμός μας με κλειστά μάτια μέσα στη ζεστή μήτρα ακουμπισμένος. Έμφρων άνθρωπος – η συνείδηση του ακατοίκητου κόσμου. Κάτω απ’ τα πόδια μας ένα χάος κρεμάμενο. Άγνωστες προεκτάσεις των αμφιβολιών μας ακολουθούν...

Συντεταγμένες Aχώρητος οι ξένοι τόποι σε πνίγουν Αταίριαστος οι φορεσιές τους δεν είναι για σένα καμωμένες μονάχα οι ανταύγειες των ονείρων σου αρκούν για να τις πυρπολήσουν Περιχάραξη πρέπει να γίνει των καθέτων εντός και εκτός να κρατηθούν καρπερές του νου οι πεδιάδες τόπο να βρίσκουν για ν’ ανθίζουν τα τραγούδια των Σειρήνων....

H αιτία της νόσου είναι ο φόβος του θανάτου. Η Τελετή ανακαλύπτει το νόημα του θανάτου. Το νόημα του θανάτου εξαλείφει τον φόβο του. Η Τελετή θεραπεύει τη νόσο. Η Τελετή κρυφή κι όμως δημόσια. Η Τελετή της νύφης και του γαμπρού – ο γάμος, όχι ακόμα. Η Μητέρα Ταχυδρόμος είναι ο παραλήπτης. Το Γράμμα είναι ο Δούρειος Ίππος για το απαράδεκτο σπέρμα. (Γιατί γι’ αυτό που περισσεύει...

Αν φοράς εκείνο το floral φόρεμα με τις λεπτές τιράντες, άφησέ με να κόψω δυο βιολέτες....

Αν θα λιώσουν οι πάγοι, αν χαθούν τα πουλιά και τα δάση, αν το χώμα αλλού ξεραθεί και αλλού πλημμυρίσει, τι θα γίνει, αλήθεια, ό,τι έχουμε τόσο πολύ αγαπήσει; Τι θα γίνουν οι μύθοι; Ίσως μείνουν, προτείνω, μορφές μυθικές – ολογράμματα – οπτασίες αιθέριες και φάσματα να αιωρούνται στα ερείπια της έρημης γης. Η Ανδρομάχη, ας πούμε, όρθια στα τείχη λίγο πριν να δεχθεί το παιδί...