Η μέθοδος Χακόμι είναι μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, με επίκεντρο το σώμα, η οποία αναπτύχθηκε από τον Ρον Κουρτς τη δεκαετία του 1970. Υιοθέτησε από τον βουδισμό και τον ταοϊσμό έννοιες όπως η ευγένεια, η ευσπλαχνία, η ενσυνειδητότητα και δέχτηκε επιδράσεις από τη γενική θεωρία συστημάτων, που εμπεριέχει την ιδέα του σεβασμού για τη σοφία κάθε ατόμου ως ζωντανού οργανικού συστήματος. Η Χακόμι αντλεί επίσης στοιχεία από τις σύγχρονες σωματοκεντρικές ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, όπως είναι η ραϊχική, η βιονεργητική, η Γκεστάλτ, η ψυχοκινητική, η Φελντενκράις, η δομική σωματική εργασία, η ύπνωση, η εστίαση και ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός. Ο συγγραφέας περιγράφει αναλυτικά τις βασικές αρχές της μεθόδου Χακόμι, που βοηθάει το άτομο να αποκτήσει πρόσβαση στα συναισθήματά του και να τα ελέγξει, να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τις νέες εμπειρίες, να αποκτήσει σταδιακά αυτοπεποίθηση και να μεταμορφωθεί.