Από μικρό παιδί είχα την αίσθηση ότι μεγάλωνα σε μια κοινωνία φάσης και αντίφασης. Σ’ έναν κόσμο αίσθησης, παραίσθησης και λιγότερο ενσυναίσθησης. Είχα πολλές ερωτήσεις. Σύντομα άρχισα να ρωτάω γονείς, δάσκαλους, καθηγητές. Όλοι μου έδιναν τις ίδιες κλασικές, στερεοτυπικές απαντήσεις. Οι πραγματικές απαντήσεις ήρθαν, όταν άρχισα να γράφω. Όταν χρειαζόταν να δανειστώ κάποιον “εαυτό”...

...

Τα όνειρα είναι δείγματα ζωής σε έναν κόσμο τρελό που τρέχει με ορμή προς τοίχο πέτρινο…...

Το πρόβλημα του πολλαπλασιασμού Έβλεπα το κεφάλι του να κατρακυλάει. Είχε ήλιο. (Είναι ηλιόλουστες οι μέρες που γεννιούνται οι δολοφόνοι.) Ύστερα είδα το κεφάλι της, ύστερα είδα πάλι το κεφάλι του, και ξανά το κεφάλι της. Ύστερα είδα τα κεφάλια τους πολλαπλασιασμένα. Πιο ύστερα έχασα το λογαριασμό. Σαν να βλέπεις πολλαπλασιασμένο ένα Ζαμπρίσκι Πόιντ τεράστιο. Ίτε παίδες, παιδιά του...

Η νύχτα δε κρατάει για πάντα. Κάποια στιγμή, ξημερώνει. Aeneas El Greco....

Σ’ ένα SciFaiku - που αποτελείται, όπως και το Ηaiku, από τρεις στίχους με λέξεις των 5, 7 και 5 συλλαβών αντίστοιχα - περιέχονται λέξεις που φέρνουν στον νου ένα τεχνολογικό ή επιστημονικής φαντασίας σκηνικό, με τρόπο που να παρουσιάζεται ένας σχετικός συλλογισμός. Ακολουθούνται τρεις βασικές αρχές: μινιμαλισμός, αμεσότητα και ανθρώπινη ενόραση. Σε μαύρες τρύπες ταξιδιώτης στον χρόνο το...

Είναι μια ποιητική συλλογή που αφηγείται τη ζωή, αλλά και την Άνοιξη! Μέσα από τα μάτια, και τη ψυχή της συγγραφέως βλέπουμε τον άνθρωπο στο όνειρο, στη χαρά, και τη λύπη. Στην αγανάκτηση, στο θυμό, στη δύναμη, και την ελπίδα… Μισός αιώνας ο Καμός… Επήα στο σπίτι σου μανά, τζι άναψα το καντήλιν Εδάκρυσεν η Παναγιά, τζι έβαλε την ευτζήν της Πενήντα χρόνια έλειψες, τζι ακόμα σε γυρεύκει...

Ένα κορίτσι που φοβάται να μιλήσει για αυτά που τη βασανίζουν, που δεν ξέρει να εκφράζεται αλλιώς πάρα μόνο με την ποίηση… Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις και τα συναισθήματα της που μερικές φορές την πνίγουν. Έχει γράψει τόσα πολλά αλλά ακόμη την πονάνε… Ίσως πάντα κάτι θα την πονάει, ούτως η αλλιώς αυτή είναι η ζωή, γλυκιά σαν ζάχαρη από τη μια και από την άλλη πικρή σαν λεμονί! Άραγε θα...

Τούτη εδώ είναι μια δεύτερη εκδοτική προσπάθεια που αποφάσισα να βγάλω στο φως. Είναι μια προσπάθεια να παντρέψω τα ποιήματα που γράφω εδώ και αρκετά χρόνια μαζί με μια σειρά από στίχους, ερωτικούς κυρίως, που αποτελούν μια πρόσφατη εσωτερική μου ανάγκη έκφρασης. Έτσι, σαν μια αυτοαπαίτηση, ήθελα να τα έχω όλα μαζεμένα, να τα έχω κοντά σαν τα παιδιά ή τα εγγόνια μου. Όλα μέλη της ίδιας...

Η πνευματική μοναξιά που νιώθει ένας άνθρωπος που στερείται πληρότητας είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης; Τέσσερις υποενότητες παρουσιάζουν μια ατέρμονη και στάσιμη κατάσταση στη ζωή που δημιουργεί ένα βάλτο συναισθημάτων, έρωτες που δεν εκπληρώθηκαν και στιγμάτισαν τη γυναίκα που πλανιέται μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια τους και τέλος ένα σχήμα απουσίας που τη στοιχειώνει καθώς και ένα κενό που...

ΑΣΤΙΚΟ Σε χάνω μέσα στις οπλές των δρόμων στις τριβές των αστικών δερμάτων. Τρέχω να μαζέψω όλο το χρώμα από τα μάτια όλες τις πέτρες από την αντίπερα όχθη. ικεσία στην τσέπη της καρδιάς ντύθηκε σημασία, άντεξε. Σκέψου τις αιθέριες σωτηρίες το συνεχόμενο τέμπο των παλμών. Σε μνήμες ηρωικές, δε βρίσκω τη χαρά μου. ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ Όσα με γέννησαν, ήξεραν από θάλασσα. Ήρθε η γυναίκα χωρίς...

...

Η ποιητική συλλογή «Και ξέρω πως μπορώ» είναι μια συλλογική προσπάθεια των ωφελούμενων του Κ.Η.Φ.Η. Κορυδαλλού. Το βιβλίο αυτό είναι η ξεκάθαρη απόδειξη, για το τι μπορούν να κατορθώσουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας (οι ηλικίες των συμμετεχόντων είναι από 64 έως 84 ετών), με μόνο μια μικρή ώθηση και κάτω απ’ τις κατάλληλες συνθήκες –που θα επιτρέψουν την ελεύθερη έκφρασή τους. Για τη...

...

«Καλώς ήρθες όμορφη νεότης, της ύπαρξής μας πλάσμα χαρωπό». Κάπως έτσι ίσως να καλωσόριζε ο Friedrich Schiller τη λυρική έμπνευση σε κάποια από τις πνευματικές νύχτες της Βαϊμάρης. Αλήθεια όμως, είναι ο γερμανικός λυρισμός μια αμιγώς αισθητική απόλαυση ή αποτελεί την ενοποιό ουσία της ύπαρξής μας; Στις σελίδες αυτού του μικρού ανθολόγιου γερμανικής ποίησης, οι λέξεις πασχίζουν να αποβάλλουν...

Σε αυτή τη συλλογή, οι λέξεις γίνονται γέφυρες προς τα πιο εσωτερικά μας συναισθήματα. Η αγάπη, η νοσταλγία, η ανησυχία και η αμφιβολία πλέκονται μεταξύ τους, δημιουργώντας έναν καμβά από εικόνες και σκέψεις που μας συντροφεύουν καθημερινά. Με ευαισθησία και ειλικρίνεια, τα ποιήματα αυτά εξερευνούν τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στην προσμονή και την απογοήτευση, τη χαρά και την αγωνία. Κάθε στίχος...

VI. Ούτε κοτσύφι ούτε αμπελουργός ούτε το ποικιλόφωνο αηδόνι που φώλιαζε στο φύλλωμα των δέντρων και πιο βαθιά στα φύλλα της καρδιάς: κανένα δεν θ? ακούγεται, κανένα δεν θα ?χει τόπο εδώ ανάμεσά μας, κι όλες οι τελετές θα ?χουν τελειώσει....

Είμαι από τη Δρόπολη κι εγώ... Απ τον διψασμένο κάμπο της που δροσίζει το αγέρι από τη βουή του Δρίνου που σηκώνει ρεματιές κι απ τα χαράματα λάμπει ηλιόλουστο τ αγέρι της φτωχογειτονιάς Δρόπολης, με αγκαλιές ζεστές! Είμαι από τη Δρόπολη κι εγώ... στον κάμπο ξεροστάλιασα κι άκουσα μοιρολόι και της ξενιτιάς τα ντέρτια γεμίζουν το σερτό με δάκρυα καυτά πόνου, μας λύγισε το μπόι πού είναι τα...

Γδύθηκαν. Βούτηξαν στα βαθιά. Οι κύκλοι διευρύνθηκαν. Πέταξαν και τα πουλιά. Μαζεύτηκαν περαστικοί. Κανένα σκάνδαλο εκεί. Μόνο δύο πνιγμένοι δίχως ίχνη. «Η νεότερη και σύγχρονη αιγυπτιακή ποίηση υπήρξε πρωτοπόρος και υποδειγματική για τους υπόλοιπους αραβικούς λαούς. Τα ποιήματα της εν λόγω ανθολογίας απηχούν σε μεγάλο βαθμό τις μεταμορφώσεις, τις μεταβολές, τις τάσεις και τις προσλαμβάνουσες...

Μια ποιητική συλλογή που εξερευνά τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής μέσα από τον πόνο, τη μοναξιά και τη θύμηση. Ο Αδαμάντιος Δημητριάδης, με πρωτοπρόσωπη αφήγηση και δυναμικούς στίχους, αναπλάθει τις εμπειρίες της απώλειας, της νοσταλγίας και της συμφιλίωσης με τον εαυτό....

Κύκλοι ανοίγουν, κύκλοι κλείνουν. Οι ιστοριογράφοι στο έργο τους. Ένα γεγονός και οµόκεντροι κύκλοι οι συνέπειες. Προς όλες τις κατευθύνσεις. Φτάνουν στη µεγάλη διάρκεια και χάνονται. Ή σκάνε κύµατα στα βράχια και λούζουν αφρούς την πέτρα. Φτάνουν µαντατοφόροι στις αµµουδιές µε παφλασµούς, αφηγούνται αθιβολές. Στις όχθες της µνήµης γυρίζουν πίσω, διασταυρώνονται µε τα ερχόµενα, φτάνουν πάλι στο...

Μια ποιητική συλλογή που απεικονίζει τον έρωτα μέσα από τα σημεία στίξης. Ο κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να παίρνει τη μορφή ενός σημείου στίξης ανάλογα με τη χημεία που έχουμε μαζί του, με τις συνθήκες, με την αρχή και το τέλος μας. Ο έρωτας δεν εκφράζεται πάντοτε με λόγια, καθώς είναι ένα συναίσθημα. Έτσι και τα σημεία στίξης δεν είναι λέξεις, όμως είναι ένας κώδικας επικοινωνίας που καθοδηγεί...