Η Πομπηία κοιμάται, αλλά η νύφη γεννάει αίμα φλογερό που περπατάει πάνω στα κόκκαλά σας και οι πατεράδες σας, σαν άλλοι Νώε φωνάζουν: Ας έρθουν. Στον βράχο, στον γκρεμό, το ένα καρφί το άλλο σκίζει....

Νύχτα καλοκαιριού Στο καλύβι μέσα ένα πανάρχαιο φως, με μια πεταλουδίτσα ζωγραφίζει κύκλους. Ο γρύλος έξω πριονίζει το σκοτάδι. Άγριο το κρώξιμο μιας κουκουβάγιας, σβήνει σε γνώριμες συλλαβές. Πέρα απ το ποτάμι, στους άμμους, ένα μικρό τσακάλι κλαίει. Στο αλώνι απλωμένος ο κάματος της μέρας, ευωδιάζει. Το φεγγάρι δεν ήρθε ακόμη, κι ο ουρανός χαμήλωσε στα δύο μέτρα! Με την...

Το νιώθω Δεν έχω κρύψει τίποτα εγώ από εμένα όλα τα χω βγάλει στη φόρα να τα δεις κι απορούν πολλοί όμως με εμένα που δεν θέλεις εσύ εμένα για να δεις Το νιώθω πως στο βάθος μ’ αγαπάς αλλά δεν έχεις τον τρόπο να το πεις είναι τα λάθη που χεις κάνει δυνατά τη συγνώμη σου θα δεχτώ αν μου την πεις Δεν έχω κάτι άλλο σε σένα για να πω πως πολύ εγώ σε αγαπώ εσύ το ξέρεις θα κάνω...

ΓΕΝΕΘΛΙΑ Κάπνιζε πολλά τσιγάρα. θαρρείς ο καπνός της χάριζε εκείνο το ταξίδι που ποτέ δεν πήγε. Βάθυνε το δέρμα από τότε, γέμισε χαράδρες απ’όπου ακούγονταν οι λυγμοί αόρατων σκύλων. Πάντα μετρούσε την αμφιβολία. Τρία τσιγάρα, δύο ευρώ, πρώτη βάρδια, καθόλου ζωή. Σήμερα έχει γενέθλια, Μια λάμψη στην εργαζόμενη αδράνεια. Ξεχνιέται για λίγο η όραση κι αυτό είναι μέγα θαύμα πριν...

RESERVED#1 Χίλιοι μύριοι άπειροι τυχεροί και άτυχοι χαριτωμένοι κι άχαροι κακοί και άκακοι ταιριαστοί κι αταίριαστοι η παρέα που κατέφθασε με ορμή και όρεξη όρεξη όρεξη όρεξη με ποδοβολητά και σύγχυση -σαν την Κάθοδο των Μυρίων- ποτέ δεν κατάφερε να χωρέσει σε τούτο το τραπέζι μεταβολή έκανε κι έφυγε ολοταχώς για θάλασσα αφού ήταν καλοκαίρι....

Το ανθολόγιο αυτό το έχουν γράψει με πολλή αγάπη και θαυμασμό για την σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, φίλοι της, στενοί συνεργάτες, κοινοί γνωστοί ή ακόμη και ποιητές που την αγαπούν κι ακολουθούν τον δρόμο της ποίησής της. Βέβαια, τι μπορείς να πεις και να γράψεις όταν πρόκειται για τη «μεγάλη Κυρία της Ποίησης» που δικαίως κατέκτησε τον τίτλο της Οικουμενικής ποιήτριας. Η ποίησή...

...

Αν θα λιώσουν οι πάγοι, αν χαθούν τα πουλιά και τα δάση, αν το χώμα αλλού ξεραθεί και αλλού πλημμυρίσει, τι θα γίνει, αλήθεια, ό,τι έχουμε τόσο πολύ αγαπήσει; Τι θα γίνουν οι μύθοι; Ίσως μείνουν, προτείνω, μορφές μυθικές – ολογράμματα – οπτασίες αιθέριες και φάσματα να αιωρούνται στα ερείπια της έρημης γης. Η Ανδρομάχη, ας πούμε, όρθια στα τείχη λίγο πριν να δεχθεί το παιδί...

Αν φοράς εκείνο το floral φόρεμα με τις λεπτές τιράντες, άφησέ με να κόψω δυο βιολέτες....

H αιτία της νόσου είναι ο φόβος του θανάτου. Η Τελετή ανακαλύπτει το νόημα του θανάτου. Το νόημα του θανάτου εξαλείφει τον φόβο του. Η Τελετή θεραπεύει τη νόσο. Η Τελετή κρυφή κι όμως δημόσια. Η Τελετή της νύφης και του γαμπρού – ο γάμος, όχι ακόμα. Η Μητέρα Ταχυδρόμος είναι ο παραλήπτης. Το Γράμμα είναι ο Δούρειος Ίππος για το απαράδεκτο σπέρμα. (Γιατί γι’ αυτό που περισσεύει...

Συντεταγμένες Aχώρητος οι ξένοι τόποι σε πνίγουν Αταίριαστος οι φορεσιές τους δεν είναι για σένα καμωμένες μονάχα οι ανταύγειες των ονείρων σου αρκούν για να τις πυρπολήσουν Περιχάραξη πρέπει να γίνει των καθέτων εντός και εκτός να κρατηθούν καρπερές του νου οι πεδιάδες τόπο να βρίσκουν για ν’ ανθίζουν τα τραγούδια των Σειρήνων....

ΤΡΕΙΣ ΚΥΚΛΟΙ Ι Ο πρώτος κύκλος ίδια η πρώτη μέρα της Δημιουργίας. Στον ουρανό κοκκινόμαυρα σύννεφα κι η γης σα παλάμη ανοιχτή που δέχτηκε το πρώτο δώρο. Έμβρυο ακόμα ο λογισμός μας με κλειστά μάτια μέσα στη ζεστή μήτρα ακουμπισμένος. Έμφρων άνθρωπος – η συνείδηση του ακατοίκητου κόσμου. Κάτω απ’ τα πόδια μας ένα χάος κρεμάμενο. Άγνωστες προεκτάσεις των αμφιβολιών μας ακολουθούν...

Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας. Άλλωστε τι είναι η ποίηση; Ποίηση είναι οι λέξεις που άλλοτε καρφώνουν ένα κάδρο και άλλοτε το ξεκρεμούν ενώ η ζωή μας παραμένει σταθερά ως αιώνια εκκρεμότητα…...

Ο ποιητής και πανεπιστηµιακός Σωτήρης Π. Βαρνάβας µελετά την κυπριακή πλευρά της ποίησης του Ηλία Γκρή, που συναριθµεί, µέσα σε σαράντα χρόνια, περίπου εικοσιπέντε κυπρογενή ποιήµατα. Με τόλµη και γνώση και την ευαισθησία του πρόσφυγα ο Κύπριος συγγραφέας διεισδύει στα εξεταζόµενα ποιήµατα αποκαλύπτοντας την αρετή µιας ποίησης µε φιλοκύπρια αισθήµατα σαν µια πινακοθήκη ιστορικών (δραµατικών)...

Μια βαθιά προσωπική ανθολογία με καθολικές προεκτάσεις, καθώς αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις, τη γυναικεία ταυτότητα και την ελληνική πολιτιστική ταυτότητα στον σύγχρονο κόσμο. Μέσα από ζωηρές μεταφορές και μυθολογικές αναφορές, τα ποιήματα της Κίρας Καρνέζη αντιμετωπίζουν συναισθηματικά θέματα από το τραύμα, την απώλεια και τον έρωτα μέχρι τη σύγχρονη μετανάστευση αλλά και την πολιτική...

Η αναζήτηση του έρωτα και της αγάπης ως μέσων υπέρβασης τόσο ατομικών ορίων όσο και υπαρξιακών αδιεξόδων, αλλά και ως δίαυλοι κατανόησης του εαυτού μας, των άλλων και του κόσμου, βρίσκεται στον πυρήνα αυτού του βιβλίου. Μέσα από προσωπικά στιγμιότυπα και εμπειρίες, ακολουθούμε αχρονικά την πορεία ενός ανθρώπου σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, που διανύουν μια τριακονταπενταετία. Με...

Στις σελίδες αυτής της συλλογής, ο ποιητής μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι μέσα από τον καμβά της ψυχής, όπου κάθε ποίημα είναι μια στιγμή αιώνια και μεταβαλλόμενη. Αποτελεί μια αναζήτηση, μια πορεία μέσα από τις πιο έντονες εκφράσεις του ανθρώπινου θυμικού, από την απέραντη χαρά έως το βαθύτερο πένθος. Με το βλέμμα στραμμένο πάντα στον άνθρωπο, ο ποιητής διερευνά την ουσία των συναισθημάτων, τη...

Ο John Ashbery (J.A.) είναι ένας πολυβραβευμένος ποιητής, από τους σημαντικότερους των ΗΠΑ της λεγόμενης Σχολής της Νέας Υόρκης. Μία προσεκτικότερη όμως ματιά στο έργο του αναδεικνύει οργανικές συνταγές που δεν ανήκουν στο πλαίσιο του μεταμοντερνισμού, αλλά προεκτείνονται σε ένα νέο, που πιστεύουμε πως χαρακτηρίζει απόλυτα τη σημερινή εποχή και την πολιτιστική της παραγωγή, και που ορίσαμε ως...

Χαμένη σε επιθυμίες μπέρδεψα τη νύχτα με τη μέρα. Το χθες με το σήμερα. Το εγώ με το εμείς. Πού είναι η γραμμή που διαχωρίζει; Θέλω ν’ αδράξω τη γραμμή. Να μείνω εκεί. Σαν ναυαγός σε ξύλο που επιπλέει....

Είναι φορές που ταξιδεύω πέρα από τις γραμμές του ορίζοντα σ ένα ταξίδι που μοιάζει αληθινό, αθέατος επιβάτης σε τρένα που σφυρίζουν την εγκατάλειψη εραστής ακόμη του ήλιου κι εκείνης της άγουρης νιότης....

ο θεός το τέλειο ον δημιούργησε ατελή πνεύματα πρώτα έπεσε η λεγεώνα των αγγέλων έπειτα εκείνη των ανθρώπων οι άνθρωποι ατελή όντα το άθικτο σώμα ως επαναλαμβανόμενο θαύμα ένα λάθος που όντας τόσο μεγάλο πέρασε απαρατήρητο μεταξύ των αποστόλων η καμπάν’ αναγγέλλει: ώρα να γεννηθείς και να πεθάνεις οι καθρέφτες κουράζονται υποταγμένοι στην επιθυμία της...

Απρίλιος 2023. Κάθε Παρασκευή μια φωτογραφία αποστέλλεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Την επόμενη Παρασκευή η φωτογραφία επιστρέφει συνοδευόμενη από ένα ποίημα-στάση. Είκοσι μία στάσεις. Μία αόρατη συνομιλία. Ένας διάλογος, ανά φωτογραφία, ανά ποίημα. Οκτώβριος 2023. Τερματικός σταθμός. Ψίθυροι....