Η Πομπηία κοιμάται, αλλά η νύφη γεννάει αίμα φλογερό που περπατάει πάνω στα κόκκαλά σας και οι πατεράδες σας, σαν άλλοι Νώε φωνάζουν: Ας έρθουν. Στον βράχο, στον γκρεμό, το ένα καρφί το άλλο σκίζει....

Νύχτα καλοκαιριού Στο καλύβι μέσα ένα πανάρχαιο φως, με μια πεταλουδίτσα ζωγραφίζει κύκλους. Ο γρύλος έξω πριονίζει το σκοτάδι. Άγριο το κρώξιμο μιας κουκουβάγιας, σβήνει σε γνώριμες συλλαβές. Πέρα απ το ποτάμι, στους άμμους, ένα μικρό τσακάλι κλαίει. Στο αλώνι απλωμένος ο κάματος της μέρας, ευωδιάζει. Το φεγγάρι δεν ήρθε ακόμη, κι ο ουρανός χαμήλωσε στα δύο μέτρα! Με την...

Το νιώθω Δεν έχω κρύψει τίποτα εγώ από εμένα όλα τα χω βγάλει στη φόρα να τα δεις κι απορούν πολλοί όμως με εμένα που δεν θέλεις εσύ εμένα για να δεις Το νιώθω πως στο βάθος μ’ αγαπάς αλλά δεν έχεις τον τρόπο να το πεις είναι τα λάθη που χεις κάνει δυνατά τη συγνώμη σου θα δεχτώ αν μου την πεις Δεν έχω κάτι άλλο σε σένα για να πω πως πολύ εγώ σε αγαπώ εσύ το ξέρεις θα κάνω...

Ψάχνω πάλι να βρω τη μορφή μου...

(Τραύλισμα) Είναι μια φράση που μέσα μου λιώνει ο κόσμος ένα αδέσποτο σκυλί που δεν αγαπήθηκε και τώρα βάλθηκε να δαγκώνει. (Διαζύγιο) Πατέρας, εκείνος που ’χει πάντα τρεις ζωές εκείνη που προλογίζει η μητέρα εκείνη που θυμάται το σινάφι του κι εκείνη που συναντάω μέσα στα παλιά βιβλία. Πατερά ! Το ήξερες πως ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, όταν δεν έπαιρνε κεφάλια έπαιζε λαούτο κι...

Απρίλιος του 1973. Μια μετανάστρια περνά με πλοίο τη Μάγχη. Eπιβιβάζεται στο Direct Orient και διασχίζει με το τρένο την Ευρώπη για να φτάσει στην Αθήνα, όπου συναντά τις δίδυμες κόρες της, πριν συνεχίσει το ταξίδι. Ποια η σχέση της με την αινιγματική γυναίκα που ψάχνει σε ένα άλλο τρένο, μια άλλη στιγμή, κάποιον που συνδέεται με τον θάνατο της μάνας της και με τον μυστηριώδη άντρα που έρχεται...

Η ανθολογία αυτή είναι το απόσταγμα από το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Νάουσας, που το 2022 υποδέχτηκε για πρώτη φορά 22 ποιητές από 13 χώρες και 5 ηπείρους. Υπό την Αιγίδα του Δήμου Νάουσας και κάτω από τον τίτλο «Ο Αριστοτέλης και ο κόσμος», ένωσαν τις φωνές τους οι ποιητές από όλον τον κόσμο για τρεις ημέρες, στην φιλόξενη σκηνή του πολυχώρου πολιτισμού ΒΕΤΛΑΝΣ. Το φεστιβάλ είχε ως στόχο τη...

«Περίγραμμα ονειρικό, θαύμα αξεπέραστο, άνθιση Σε φως και σε σκιά κρυμμένη, κραυγή στο βράχο ριζωμένη Ύψος υγρό, αιθέρια γυναίκα, ζάλη χορευτική, Εσύ! Τα υγρά τα μάτια είναι των θεών Και όσοι σ’ αυτά θα κοινωνούν Μπορούν και επιστρέφουν Υγρή ψυχή Η άλλη σου όψη έγινε λίμνη Λίμνη Ψυχρή.»...

Η τελευταία γυναίκα του σπιτιού είναι μια ταυτότητα δανεική, που αντιπροσωπεύει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα αισθήματα των ανθρώπων που ολάκερα δίνονται. Η Πηνελόπη, μια άλλη τελευταία γυναίκα του σπιτιού, υφαίνει το σάβανό της. Το σάβανο που θα τυλίξει τη ζωή μιας γυναίκας, που έγινε σύμβολο της ιδανικής συντρόφου, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. 20 ποιήματα σε δύο...

...

Τα ολιγόστιχα λιτά ποιήματα, με την αμεσότητα της ασυνήθιστης ενέργειας που εκπέμπουν, έχοντας σχεδόν όλα ρήματα ως τίτλο, καταχωρούνται σε τρεις οικουμενικές ενότητες –«Τι έλεγε ο άνθρωπος μέσα στο ποίημα», «Τι έλεγε το παιδί μέσα στον άνθρωπο» και «Τι έλεγε ο άνεμος»–, δίνοντας μια οικουμενική διάσταση στις πρωτοπρόσωπες ατομοκεντρικές σκέψεις και αφηγήσεις. Το leitmotiv εγώ, ο άνθρωπος, που...

Η πρώτη ποιητική συλλογή, Αντί αδράνειας, της Δώρας Λαϊνά, αποτελείται από τριάντα εννέα ποιήματα βιωματικού χαρακτήρα, στην οποία προβάλλεται η δράση της ψυχής έναντι της αδράνειας του νου. Ένα ταξίδι ανακάλυψης, όπου τα συναισθήματα σαν άλλα στοιχεία της φύσης συντροφεύουν τους στίχους και τους μετουσιώνουν σε δυναμικές εικόνες, τις οποίες καλούμαστε να εξερευνήσουμε, να ταυτιστούμε ίσως, και...

Τιμή και δόξα γεννά τους ανθρώπους Μέχρι που εκείνοι καταλήγουν άφθαρτοι Λευκοί από ευθύνες Το μόνο που δεν υπολόγισε ο κόσμος Είναι τα ατμόπλοια που έφυγαν Δίχως ελπίδα Μόνος στόχος το ταξίδι Και η φυγή Χωρίς καμιά δικαιολογία Μόνο ο σκοπός έχει αξία Ποιος άλλωστε θα μάθει τα παρακάτω Μόνο ο καιρός και ο χρόνος Και αυτά είναι σύμβολα που ξεχάστηκαν Από ανθρώπους Ξέχασαν τη στιγμή Το λεπτό Το...

...

«Τη ψ?ής -ι-μ’ θαλασσάκρι?α», η πρώτη ποιητική συλλογή της Σοφίας Γ. Ιακωβίδου αποτελείται από είκοσι επτά (27) ποιήματα γραμμένα εξ’ ολοκλήρου στην ποντιακή διάλεκτο. Για τους πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής η μνήμη, είναι ο δρόμος που ενώνει το χθες με το αύριο. Αυτή η μνήμη της αλησμόνητης πατρίδας ξεπηδά και μέσα από τα κείμενα της ποιητικής της συλλογής. Η ποντιακή...

Μετά το ποιητικό βιβλίο Έθνος εξαιρετικά, που κυκλοφόρησε το 2023 από τις εκδόσεις Περισπωμένη και ήδη έγινε δεκτό από την κριτική με πλήθος αναφορών και μελετών, ο καταξιωμένος ποιητής Δημήτρης Κοσμόπουλος μας χαρίζει μια σύνθεση αποτελούμενη από επτά ποιήματα. Η σύνθεση Ο Νίκος Γκάτσος τραγουδά στη Σφακτηρία αποτελεί μία κλίμακα, μέσω της οποίας η έκφραση του ποιητή, διακριτή και ιδιότυπη...

...

...

Άπαντες απόντες... μια σιωπή που η ψυχή μας βγάζει σε κάθε απουσία που προσθέτει στην μνήμη της. Παρουσίες, διαδρομές, αναμνήσεις και κύκλοι σιωπής σε κάθε στίχο. Ένα σεργιάνι στις ζωές μας το ταξίδι αυτό. Αγκαλιά με τις απουσίες που μας ακολουθούν και ζούμε μαζί τους. Στέλιος Κοντοθανάσης...

Η πρώτη ποιητική απόπειρα της Βάγιας Χατζηγιάννη αποτελεί μια επιστροφή στους χώρους αναμονής, σε εκείνο το διαρκές «περίμενε» ανάμεσα στο κάποτε, στο τώρα και στο αύριο, όταν πια δεν είναι αρκετό ό,τι έχει δοθεί και ό,τι έχει κατακτηθεί. Μια επιστροφή στον πυρήνα της ύπαρξης. Με αφετηρία την «ανατροπή που έρχεται χωρίς να σε ρωτήσει» οι Χώροι αναμονής αποτελούν μια ποιητική προσπάθεια...

Είκοσι τέσσερα ποιήματα, με θέματα αντλημένα κυρίως από τη φύση και αντικείμενο την ιδιότητά της να καθρεφτίζει συναισθήματα από τον βαθύτερο ψυχισμό του ανθρώπου. Η επαναφορά και συστηματική χρήση αρχέγονων συμβόλων της φύσης για την έκφραση σύγχρονων συναισθημάτων είναι ίσως το κύριο χαρακτηριστικό της ποίησης της Άλις Όσβαλντ....

...