Εμπρός για το τσιμπούσι, γλεντήστε, ξεφαντώστε, τσουγκρίστε τα γεμάτα για την παρθενιά της, ευθυμήστε τρελά, ή πάτε κρεμαστείτε: μα η καλή μου Καίτη, αυτή θα ’ρθει με μένα. Μην προκαλείτε, μην τσινάτε, μην αγριεύετε· θέλω να ’μαι κύριος σ’ ό,τι είναι δικό μου. Τούτη είναι το έχει μου, το βιο μου, είναι το σπίτι μου, τ’ αναχρικά μου, το χωράφι μου, το αμπάρι μου, τ’ άλογό μου, το βόιδι μου, ο...

Σαν ήμουν ήμουν κούτσικο μωρό, με χάι χάι χάι, μ’ αγέρα και βροχή, μα ήμουν τρελό κι ανήξερο κι έβρεχε η βροχή, βροχή καθημερνά. Μα κι όταν εμεγάλωσα καλά, με χάι χάι χάι, μ’ αγέρα και βροχή, κλέφτες και μάγκες ποιος βοηθά κι έβρεχε η βροχή, βροχή καθημερνά. […] Πάει ένας καιρός που πιάστη η πλάση αυτή, με χάι χάι χάι, μ’ αγέρα και βροχή, κι ας πάει, το δράμα τέλειωσε, πρόθυμοι για σας εδώ...

Και σε τούτη την πρώτη του τραγωδία και σ’ όλο το έργο του Σαίξπηρ, κυρίαρχο είναι το θέμα της εξουσίας. Η χτυπητή διαφορά ανάμεσα στην αιχμάλωτη Ταμόρα, που την έχει αρπάξει η συμφορά, και στην Ταμόρα παντοδύναμη ρήγισσα της Ρώμης φανερώνει πόσο αλλιώτικοι αποδεικνύονται οι άνθρωποι κάτω από διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Εδώ η υποκρισία, η πανουργία, η ραδιουργία, η λαγνεία κι η...

Τώρα ’ναι τα μάγια μου όλα σκόρπια χάμου και δεν έχω δύναμη άλλη απ’ τη δικιά μου, που είναι λίγη. Τώρα αλήθεια εσείς ορίζετε, […] να μη μείνω σ’ τούτο το έρημο νησί, παρ’ απ’ τα δεσμά μου βάλτε ευθύς σ’ ενέργεια να με λύσετε με τα καλά σας χέρια. Η γενναία πνοή σας πρέπει να γεμίσει τα πανιά μου, ειδέ ο σκοπός μου θ’ αστοχήσει που ήταν να σας αρέσω. Τώρα πια δεν έχω πνέματα να βιάζω, τέχνη να...

Θα τη λατρεύουν και θα τη φοβούνται· οι δικοί της θα την ευλογούν· οι εχθροί της θα τρέμουν σαν στάρι στο χωράφι που το δέρνει μπόρα και θα κρεμάνε τα κεφάλια τους με θλίψη· μαζί της το καλό θ’ αυξαίνει. Στις ημέρες της κάθε άνθρωπος θα τρώει με ασφάλεια το ψωμί του κάτω απ’ το κλήμα του που φύτεψε ο ίδιος και θα τραγουδάει χαρούμενα τραγούδια της ειρήνης σ’ όλη τη γειτονιά του. Θα γνωρίσουν...

Του κόσμου το στεφάνι λιώνει. – Κύριέ μου: Μαράθηκε το στέμμα του πολέμου, του στρατιώτη έπεσε τ’ άστρο: αγόρια τώρα και κοπέλες έγιναν ίσα με άντρες: έφυγε η εξαίρεση και τίποτα σπουδαίο δεν έμεινε εδώ κάτω για να το ιδεί η σελήνη […] η ερμιά μου πάει να κάνει τη ζωή καλύτερη: πρόστυχο να ’σαι Καίσαρας· μην όντας ο ίδιος η Τύχη, είναι κοπέλι της, θεληματάρης της. Είναι μεγάλο εγώ να κάνω αυτή...

Που σκότωσε το ’λάφι τι, τι θα ’χει αυτός για πλερωμή; Το δέρμα και τα κέρατα να τα φορεί λεβέντικα και θα τον πάμε συνοδειά όλοι μαζί τραγουδιστά. Τα κέρατα να τα φορείς, ήταν λοφία πριν γεννηθείς. Τα κέρατα δεν είν’ ντροπή, πολλοί τα βάλαν με τιμή κι ακόμα απ’ τους δικούς σου πατέρας και παππούς σου. Τα κέρατα, τα κέρατα, τα κέρατα, δεν είν’ ντροπή μόν’ φόρα τα....

Το φαρμάκι απ’ την γκρίνια ζηλιαρογυναίκας πιο ’ναι θανατερό από σκύλου λυσσασμένου δόντι. Η κρεβατομουρμούρα σου του χάλαγε τον ύπνο, κι αυτή ’ν’ η αιτία που πήρε αέρα το μυαλό του. […] Λες πως του εμπόδιζες τα γλέντια με τις γκρίνιες σου: άμα η γλυκιά η αναψυχή χαθεί, τι άλλο μένει παρά βαρυθυμιά και μαύρη μελαγχολία, συγγένισσα της άγριας κι απαρηγόρητης απελπισιάς, κι απόκοντα λεφούσια...

Εδώ έχουμε ωραίον και πλούσιον πίνακα, καλοσχεδιασμένον και ζωηρόχρωμον, που μας δίνει σε βάθος και πλάτος τον φεουδαρχικό τρόπο βίου, με την αρπαγή και τον φόνο, μαζί με τον ιπποτισμό, την πίστη, την τιμή, αξίες που έχουν αρκετά φθαρεί και καταντήσει τυπικές. Συνάμα φανερώνεται κιόλας το νέο πνεύμα που φυσάει στον μουχλιασμένον μεσαιωνικόν κόσμο για να φέρει αλλαγή. Ο φιλόδοξος άρπαγας της...

Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι’ ανταρσία κι οργή, θ’ αδικούσα τον Βρούτο, θ’ αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν’ αξιότιμοι άνθρωποι. Δε θα τους αδικήσω· προτιμάω ν’ αδικήσω τον νεκρό, ν’ αδικήσω τον εαυτό μου και σας, παρά ν’ αδικήσω τέτοιους αξιότιμους ανθρώπους. Μα έχω δω ένα έγγραφο με τη σφραγίδα του Καίσαρα· το βρήκα στο γραφείο...

Όταν ενού ανθρώπου ο υπηρέτης πρέπει να παίξει μαζί του τον σκύλο, το πράμα, βλέπεις, δεν πάει καλά […] Του ’μαθα ό,τι ακριβώς θα ’λεγε κανείς: «έτσι θα ’θελα να διδάξω ένα σκύλο». Πόσοι αφέντες θα το ’καναν αυτό για τον υπηρέτη τους; Όχι, παίρνω όρκο πως έχω κάτσει στον φάλαγγα για πουτίγγες που έκλεψε, αλλιώς θα τον είχαν εχτελέσει· έχω κάτσει στον σκύφουνα για χήνες που έπνιξε, αλλιώς θα...

Στο βιβλίο παρουσιάζονται θεμελιακά και ουσιώδη στοιχεία της αρχαιοελληνικής τραγικής θέασης του κόσμου και του ανθρώπινου βίου: η σχέση του ανθρώπου και της ζωής του με δυνάμεις που βρίσκονται πέρα από τα όρια ελέγχου του, αυτές που ονομάζονται υπερφυσικές ή υπέρλογες? η ευθύνη και η συμβολή του ανθρώπου στη διαμόρφωση του πεπρωμένου του? οι αξίες που ορίζουν τα πρότυπα συμπεριφοράς στην...

"Έργο μπροστά από την εποχή του", "ένα μικρό αριστούργημα", "ένα από τα αρτιότερα -αν όχι το αρτιότερο- μονόπρακτο που γράφτηκε ποτέ από Αμερικανό συγγραφέα", είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που αποδίδουν οι μελετητές στο Χιούι τού Ευγένιου ΟΝηλ. Γραμμένο το 1941, είναι το τελευταίο έργο του νομπελίστα Αμερικανού συγγραφέα, καρπός της ωριμότητάς του, πρωτοπόρο στη σύλληψη και τη δομή του....

Η δράση διαδραματίζεται σε ένα μικρό ψαράδικο σπίτι σε ένα μικρό ψαροχώρι της Ανδαλουσίας κοντά στη Μάλαγα στην Ισπανία, όπου ζουν η Τερέζα Καρράρ και οι δύο γιοι της. Ο 20χρονος γιος της Χουάν ψαρεύει στη θάλασσα ενώ ο 15χρονος αδερφός του Χοσέ παρακολουθεί στο παράθυρο για να δει αν η λάμπα του Χουάν είναι ακόμα αναμμένη. Ο πατέρας Κάρλο πέθανε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου από...

27 νέοι θεατρικοί συγγραφείς με 51 Μονόπρακτα και Μονολόγους τους διεκδικούν την προσοχή μας. Τα κείμενα γράφτηκαν στη διάρκεια των Σεμιναρίων του Μικρού Πολυτεχνείου με διδάσκοντες τους: Θράσο Καμινάκη, Νίκο Κολλάρο, Όλια Λαζαρίδου, Χρήστο Ναούμ, οι οποίοι προλογίζουν την έκδοση. Οι μαθητές των τμημάτων Θεατρικής γραφής αντιμάχονται, συνήθως, τον εαυτό τους ως προς τη λογοτεχικότητα που...

Βράδυ. Έξω γίνεται ο κατακλυσμός του Νώε! Αστραπές και βροντές! Η Άννα τελειώνει τη βάρδια της στην ψυχιατρική κλινική που δουλεύει. Ετοιμάζεται να γυρίσει σπίτι. Ξαφνικά στο γραφείο της εμφανίζονται δύο άτομα. Το ένα είναι ο έρωτας της ζωής της. Το άλλο η μητέρα της. Γιατί όμως η Άννα δεν αναγνωρίζει κανέναν απ’ τους δύο; Ένα έργο με απειλητική ατμόσφαιρα και υποχθόνιο χιούμορ που μας ωθεί...

Αθήνα 2004, 11η Σεπτεμβρίου, Euro 2004, κατάρρευση Lehman Brothers, Eurovision 2005, Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, παγκόσμια οικονομική κρίση, μετρό, τσουνάμι. Θυμόμαστε πώς ήταν ο κόσμος πριν από αυτά; Τι συνέβη; Πού βρισκόμαστε; Προς τα πού πηγαίνουμε; Η δεκαετία του 2000, που μάλλον ξεκινάει με το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το 2001, αποτελεί τη δεκαετία που συνυπάρχουν δύο...

Ένα χαλασμένο καζανάκι. Δέκα κιλά δαμάσκηνα. Ένα ελαφρώς χρησιμοποιημένο φακελάκι μέντα. Είκοσι αυγά σε μια κατσαρόλα: δέκα καμένα και δέκα άβραστα, αυτά του πάνω ορόφου. Τα υλικά από τα οποία συντίθενται τα μεγάλα πολιτικά και φιλοσοφικά διλήμματα. Ίσως και όχι. Αλλά πάλι, γιατί όχι; Πόσα ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας μπορεί να κρύβονται πίσω από μια συγκατοίκηση δύο καθημερινών ανθρώπων -του...

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα… Μια ιδέα και τσουπ, γεννήθηκαν οι ήρωες μου. Και άρχισαν να μιλούν, να εξιστορούν… Γεγονότα από τη ζωή τους, την άλλοτε δύσκολη και τραγική, άλλοτε ανέμελη και ξέγνοιαστη. Τρεις ζωές, τρεις χαρακτήρες διαφορετικοί. Από άλλα μέρη, με άλλες καταβολές και εμπειρίες. Ξετυλίγουν τους χαρακτήρες τους και μιλούν για τα βιώματά τους! Μην κλάψεις, μην δακρύσεις... Μόνο...

Μετά από δύο φίνα βιβλία διηγημάτων "Νυχτερινό ταξίδι" [Σαιξπηρικόν 2017] και "Η βιβλιοθήκη" [Το Ροδακιό 2019] ο εκ Θεσσαλονίκης Παύλος Ταμουρίδης, των θετικών επιστημών, επιχειρεί έξοδο στο θεατρικό σανίδι ακολουθώντας ένα δρομολόγιο προς τα ανάντη της καφκικής δίκης ... τρεις κρατούμενοι, τρεις δεσμοφύλακες και ο Ποιμήν εμπλέκονται σε ένα ιλαρό θρίλερ συνείδησης και κριτικής της...

«Πιερ Πάολο Παζολίνι», ένας καλλιτέχνης στοιχειωμένος από τους προσωπικούς μας μύθους· ένας θαρραλέος ποιητής και ένας αεικίνητος ταξιδιώτης με οξύ βλέμμα· ένας βασανισμένος και πυρίμαχος άνθρωπος. Αντιφατικός και ελεύθερος· μια ιδιοφυία σε (ανα)ταραχή που πειραματίστηκε με τις έννοιες, τις αφηγήσεις και τον ανανεωμένο λυρισμό. Η παρούσα μελέτη εξετάζει την προγραμματική (ή όχι) «συνομιλία»...

Μια σύγχρονη εκδοχή του εμβληματικού θεατρικού έργου "Η Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, του Αχαιού δημιουργού από το Μεσορρούγι, που με τη φαντασία του και το ταλέντο του κατέστησε τον Χελμό πανελλήνιο σημείο αναφοράς και τη θεατρική ηρωίδα Γκόλφω αθάνατη. Πρόκειται για την τραγική ιστορία δυο ερωτευμένων νέων του Τάσου και της Γκόλφως. Ο αναγνώστης μέσα από το κείμενο βιώνει τον παλμό και τα...

Ο Ίψεν έγραψε το τελευταίο κοινωνικό δράμα του το 1882, στη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη. Ενώ η Ευρώπη συνταράσσεται από σημαντικά πολιτικά γεγονότα ο δραματουργός στρέφει το βλέμμα του στην περίκλειστη νορβηγική κοινωνία. Ήρωας του δράματος είναι ο γιατρός Τούμας Στόκμαν, ο οποίος καταφέρεται εναντίον της Διοίκησης μιας λουτρόπολης στη νότια Νορβηγία. Τα νερά των λουτρών έχουν μολυνθεί,...

...