ΣΚΙΕΣ
Σκιές η ζωή μου ένα παιχνίδι με σκιές
κατάντησε να είναι
φόβοι και φαντάσματα
δειλά κι άδηλα.
Σκιές, μοναχά σκιές
εμένα συντροφεύουν.
Σκαιότερη η μια της άλλης δείχνει
θαμπή αυτή κι έκθαμβη
μονόστηλο θα γίνει.
Γέμισε η ζωή μου με σκιές
με τις απατηλές τους λάμψεις απ’ το χθες.
Μια σκιά να ’σαι κι εσύ,
μια απάτη
πάντα απέναντί μου
εαυτέ.
*
Η ΕΚΠΑΓΛΟΣ...
ΣΚΙΕΣ
Σκιές η ζωή μου ένα παιχνίδι με σκιές
κατάντησε να είναι
φόβοι και φαντάσματα
δειλά κι άδηλα.
Σκιές, μοναχά σκιές
εμένα συντροφεύουν.
Σκαιότερη η μια της άλλης δείχνει
θαμπή αυτή κι έκθαμβη
μονόστηλο θα γίνει.
Γέμισε η ζωή μου με σκιές
με τις απατηλές τους λάμψεις απ’ το χθες.
Μια σκιά να ’σαι κι εσύ,
μια απάτη
πάντα απέναντί μου
εαυτέ.
*
Η ΕΚΠΑΓΛΟΣ...
Εσάνθημα (το) ουσ. [<αρχ. ?σάνθημα < ?σανθ?
< ?σω + ?νθ?] εσωτερική αλλοίωση ψυχικής φύσεως
που προκαλείται από εξωγενείς νοσογόνους παράγοντες
| (μτφ.) εσωτερικό άνθισμα.
Ο τίτλος της παρούσας συλλογής είναι μια λέξη που δεν υπάρχει και δεν έχει τη θέση της σε κανένα λεξικό εκτός από εκείνο της φαντασίας. Τα εσανθήματα - όπως τα εξανθήματα - αν αγνοηθούν εξαπλώνονται. Απαιτούν...
Εσάνθημα (το) ουσ. [<αρχ. ?σάνθημα < ?σανθ?
< ?σω + ?νθ?] εσωτερική αλλοίωση ψυχικής φύσεως
που προκαλείται από εξωγενείς νοσογόνους παράγοντες
| (μτφ.) εσωτερικό άνθισμα.
Ο τίτλος της παρούσας συλλογής είναι μια λέξη που δεν υπάρχει και δεν έχει τη θέση της σε κανένα λεξικό εκτός από εκείνο της φαντασίας. Τα εσανθήματα - όπως τα εξανθήματα - αν αγνοηθούν εξαπλώνονται. Απαιτούν...
Και στο κλειστό παράθυρο μπροστά, λαχτάρισε. Έριξε βλέμμα πέτρινο κλεφτά τη γυάλινη σιωπή να σπάσει? να μπει στο σώμα του σπιτιού να ξαποστάσει. Και στο κλειστό παράθυρο μπροστά, θυμήθηκε. Έριξε πέτρα πίσω του κι αλάτι τον γυρισμό του να ξεχάσει? να βγει απ’ το σώμα του σπιτιού να ξαποστάσει....
Και στο κλειστό παράθυρο μπροστά, λαχτάρισε. Έριξε βλέμμα πέτρινο κλεφτά τη γυάλινη σιωπή να σπάσει? να μπει στο σώμα του σπιτιού να ξαποστάσει. Και στο κλειστό παράθυρο μπροστά, θυμήθηκε. Έριξε πέτρα πίσω του κι αλάτι τον γυρισμό του να ξεχάσει? να βγει απ’ το σώμα του σπιτιού να ξαποστάσει....
Αυτό το χρέος πηγάζει από πολύ παλιά από ανθρώπους σκυμμένους από ανθρώπους ηττημένους από ιστορίες ξεχασμένες, παροπλισμένες απ’ τη γλυκιά κουβέντα της μάνας απ’ το γλυκό χαμόγελο του πρώτου κοριτσιού απ’ όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ. Κάποιοι πάλεψαν να μας τα πουν κι είτε δεν μπόρεσαν είτε δεν τους ακούσαμε....
Αυτό το χρέος πηγάζει από πολύ παλιά από ανθρώπους σκυμμένους από ανθρώπους ηττημένους από ιστορίες ξεχασμένες, παροπλισμένες απ’ τη γλυκιά κουβέντα της μάνας απ’ το γλυκό χαμόγελο του πρώτου κοριτσιού απ’ όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ. Κάποιοι πάλεψαν να μας τα πουν κι είτε δεν μπόρεσαν είτε δεν τους ακούσαμε....
Συνδυάζοντας τα κελεύσματα του υπερρεαλισμού με τα γραπτά αρχαίων συγγραφέων όπως του Οβίδιου και του Καλλίμαχου, αλλά και με στίχους από την πανκ και νιου γουέιβ σκηνή, τα ποιήματα στο βιβλίο Λατρευτέ επαναστατημένε έρωτά μου εξερευνούν το πλούσιο φάσμα του Έρωτα. Από το ιδεώδες της ευγενικής αγάπης μέχρι το ωμό σεξ, τα ποιήματα είναι εμπνευσμένα από την παράδοση των τροβαδούρων που έζησαν...
Συνδυάζοντας τα κελεύσματα του υπερρεαλισμού με τα γραπτά αρχαίων συγγραφέων όπως του Οβίδιου και του Καλλίμαχου, αλλά και με στίχους από την πανκ και νιου γουέιβ σκηνή, τα ποιήματα στο βιβλίο Λατρευτέ επαναστατημένε έρωτά μου εξερευνούν το πλούσιο φάσμα του Έρωτα. Από το ιδεώδες της ευγενικής αγάπης μέχρι το ωμό σεξ, τα ποιήματα είναι εμπνευσμένα από την παράδοση των τροβαδούρων που έζησαν...
ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ
Αστοχία υλικού διέγνωσε ο ιερέας.
Σε όλη του τη ζωή θα ακούει με τα μάτια,
θα διαβάζει με τα χείλη και θα φιλάει με τα ακροδάχτυλα,
νηστεία μόνο από γέλια και μόνο κάθε Κυριακή
τα δάκρυα θα τρέχουν από τον αφαλό κάθε φορά που θα
χιονίζει.
Και από αγάπη πάτερ;
Με την αγάπη τι θα γίνει; ρώτησε ο νονός.
Ότι και με τον ύπνο τέκνον μου:
μισή ζωή θα πεθαίνει και την άλλη...
ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ
Αστοχία υλικού διέγνωσε ο ιερέας.
Σε όλη του τη ζωή θα ακούει με τα μάτια,
θα διαβάζει με τα χείλη και θα φιλάει με τα ακροδάχτυλα,
νηστεία μόνο από γέλια και μόνο κάθε Κυριακή
τα δάκρυα θα τρέχουν από τον αφαλό κάθε φορά που θα
χιονίζει.
Και από αγάπη πάτερ;
Με την αγάπη τι θα γίνει; ρώτησε ο νονός.
Ότι και με τον ύπνο τέκνον μου:
μισή ζωή θα πεθαίνει και την άλλη...
Γιατί τα ταξίδια είναι τόσο σημαντικά;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα ταξίδια είναι τόσο σημαντικά. Μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε νέους πολιτισμούς και να βιώσουμε άλλους τρόπους ζωής. Μας βοηθούν να αναπτυχθούμε ως άτομα και μας διδάσκουν κάτι για τις δικές μας δυνάμεις και αδυναμίες. Τα ταξίδια μας επιτρέπουν επίσης να εξερευνήσουμε νέα μέρη και να δούμε φυσικά θαύματα που δεν...
Γιατί τα ταξίδια είναι τόσο σημαντικά;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα ταξίδια είναι τόσο σημαντικά. Μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε νέους πολιτισμούς και να βιώσουμε άλλους τρόπους ζωής. Μας βοηθούν να αναπτυχθούμε ως άτομα και μας διδάσκουν κάτι για τις δικές μας δυνάμεις και αδυναμίες. Τα ταξίδια μας επιτρέπουν επίσης να εξερευνήσουμε νέα μέρη και να δούμε φυσικά θαύματα που δεν...
Ένα ταξίδι επιστροφής στη γενέθλια γη που ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση και τη μυθιστορία. Ο μονόλογος μιας γυναίκας που αποφασίζει να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να ζήσει στο παρόν. Έπειτα από τριάντα χρόνια απουσίας από την πατρίδα της, ακολουθεί τον δρόμο του νόστου και της μνήμης, έρχεται αντιμέτωπη με τα στοιχειωμένα πάθη της και επαναπροσδιορίζει τη ζωή της....
Ένα ταξίδι επιστροφής στη γενέθλια γη που ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση και τη μυθιστορία. Ο μονόλογος μιας γυναίκας που αποφασίζει να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να ζήσει στο παρόν. Έπειτα από τριάντα χρόνια απουσίας από την πατρίδα της, ακολουθεί τον δρόμο του νόστου και της μνήμης, έρχεται αντιμέτωπη με τα στοιχειωμένα πάθη της και επαναπροσδιορίζει τη ζωή της....
Μια συλλογή με ποιήματα αυτογνωσίας που δε μπορεί να σου περάσει απαρατήρητη!
Σημειώνω αστερίσκους στο πρόσωπό σου,
για ν’ ανατρέξω στις αγαπημένες μου εκφράσεις.
Τα ποτήρια άδειασαν.
Μίλα μου, δε θα σε διακόψω ποτέ.
Οι αποστάσεις μεγαλώνουν και μένει πίσω
από κάθε κλειστή πόρτα,
μια παράκληση για παραμονή, μια έκφραση ανάγκης
και μια εγκάρδια ομολογία στοργής.
Όσοι μένουν...
Μια συλλογή με ποιήματα αυτογνωσίας που δε μπορεί να σου περάσει απαρατήρητη!
Σημειώνω αστερίσκους στο πρόσωπό σου,
για ν’ ανατρέξω στις αγαπημένες μου εκφράσεις.
Τα ποτήρια άδειασαν.
Μίλα μου, δε θα σε διακόψω ποτέ.
Οι αποστάσεις μεγαλώνουν και μένει πίσω
από κάθε κλειστή πόρτα,
μια παράκληση για παραμονή, μια έκφραση ανάγκης
και μια εγκάρδια ομολογία στοργής.
Όσοι μένουν...
Η σύγχρονη ελληνική ποίηση μέσα από τις βαθιές ρίζες των συναισθημάτων.
Λόγια δημιουργικά, γύρω από τον αγώνα και την εξέλιξη της συνείδησης, ως αναζήτηση του καλού που ομορφαίνει τη ζωή. Πρόκειται για πνευματικότητα που δεν ορίζεται από θρησκευτικά δόγματα, μήτε ανήκει σε κάποια εκκλησία. Τη διαπνέει μια βαθιά πίστη πως η Θεία Παρουσία προνοεί για το καλό και πως αυτό, τελικά, πραγματώνεται...
Η σύγχρονη ελληνική ποίηση μέσα από τις βαθιές ρίζες των συναισθημάτων.
Λόγια δημιουργικά, γύρω από τον αγώνα και την εξέλιξη της συνείδησης, ως αναζήτηση του καλού που ομορφαίνει τη ζωή. Πρόκειται για πνευματικότητα που δεν ορίζεται από θρησκευτικά δόγματα, μήτε ανήκει σε κάποια εκκλησία. Τη διαπνέει μια βαθιά πίστη πως η Θεία Παρουσία προνοεί για το καλό και πως αυτό, τελικά, πραγματώνεται...
Το πάθος και ο έρωτας πρωταγωνιστούν σε μια ποιητική συλλογή εκ βαθέων!
«Μέσα στο δάσος για μια ακόμα φορά,
λευκό φόρεμα και λουλούδια στα μαλλιά.
Απέναντί της θα δώσει υπόσχεση δυνατή
για εκείνον που σήμαινε τα πάντα για αυτήν.
Με μάρτυρες τα πνεύματα τα ιερά,
όρκο δίνει στο έδαφος που πατά
στον αέρα που αναπνέει και στο φεγγάρι
που κρυφοκοιτάζει.
Ο ύμνος της φύσης την καθοδηγεί...
Το πάθος και ο έρωτας πρωταγωνιστούν σε μια ποιητική συλλογή εκ βαθέων!
«Μέσα στο δάσος για μια ακόμα φορά,
λευκό φόρεμα και λουλούδια στα μαλλιά.
Απέναντί της θα δώσει υπόσχεση δυνατή
για εκείνον που σήμαινε τα πάντα για αυτήν.
Με μάρτυρες τα πνεύματα τα ιερά,
όρκο δίνει στο έδαφος που πατά
στον αέρα που αναπνέει και στο φεγγάρι
που κρυφοκοιτάζει.
Ο ύμνος της φύσης την καθοδηγεί...
Μια ποιητική συλλογή γεµάτη κοινωνικές και υπαρξιακές αναζητήσεις, που λειτουργεί ως το καλύτερο «όχηµα» για την πολυπόθητη λύτρωση και απελευθέρωση του εαυτού µας.
Μήπως δεν είναι η προσωπική παρακµή µια πρόκληση;
Μια πρόσκληση σε ανάπαυλα απ’ τα βαρίδια της ακµής;
Τόσα σύνορα, τόσοι εγκλωβισµοί, τόσες άγκυρες
στον στίβο των αµφιέσεων.
Όχι.
Θα µε αγαπήσω κι άλλο.
Ψηλαφώ την...
Μια ποιητική συλλογή γεµάτη κοινωνικές και υπαρξιακές αναζητήσεις, που λειτουργεί ως το καλύτερο «όχηµα» για την πολυπόθητη λύτρωση και απελευθέρωση του εαυτού µας.
Μήπως δεν είναι η προσωπική παρακµή µια πρόκληση;
Μια πρόσκληση σε ανάπαυλα απ’ τα βαρίδια της ακµής;
Τόσα σύνορα, τόσοι εγκλωβισµοί, τόσες άγκυρες
στον στίβο των αµφιέσεων.
Όχι.
Θα µε αγαπήσω κι άλλο.
Ψηλαφώ την...
Με απληστία ο άνθρωπος
Καλλιτέχνης ο Πλάστης κι ο Δημιουργός
έπλασε φύση κόσμημα, ήλιο, σελήνη, φως.
Πλάσμα τέλειο ο άνθρωπος θέλησε να γενεί
και λευτεριά του έδωσε να ’χει πάνω στη γη.
Κορμιά, σώμα, θαυμάσια, με χάρη γελαστά,
σύντροφο να ’χουν ταίρι τους, να ’ναι αγαπητά,
στον κόσμο, γη και θάλασσα να ’ναι αφεντικά
κι αιώνια αγάπη να ’χουνε, παντοτινή χαρά.
Με απληστία ο...
Με απληστία ο άνθρωπος
Καλλιτέχνης ο Πλάστης κι ο Δημιουργός
έπλασε φύση κόσμημα, ήλιο, σελήνη, φως.
Πλάσμα τέλειο ο άνθρωπος θέλησε να γενεί
και λευτεριά του έδωσε να ’χει πάνω στη γη.
Κορμιά, σώμα, θαυμάσια, με χάρη γελαστά,
σύντροφο να ’χουν ταίρι τους, να ’ναι αγαπητά,
στον κόσμο, γη και θάλασσα να ’ναι αφεντικά
κι αιώνια αγάπη να ’χουνε, παντοτινή χαρά.
Με απληστία ο...
Επιστροφή από την επαρχιακή οδό
Είναι αλήθεια·
δεν υπάρχει αρκετή ομορφιά στον κόσμο.
Ξεκινήσαμε αργά.
Το φως γλιστρά στις άκρες
των δαχτύλων με μια ακαριαία κίνηση
που την ονομάζεις γελώντας το πέταγμα της σερπαντίνας.
Η νύχτα στην εξοχή έχει την ποιότητα
των πρώτων λεπτών στο σκοτάδι
όταν τα μάτια ανοιγοκλείνουν
αναμένοντας μια οικειότητα που αναβάλλεται.
Όταν το φεγγάρι δεν...
Επιστροφή από την επαρχιακή οδό
Είναι αλήθεια·
δεν υπάρχει αρκετή ομορφιά στον κόσμο.
Ξεκινήσαμε αργά.
Το φως γλιστρά στις άκρες
των δαχτύλων με μια ακαριαία κίνηση
που την ονομάζεις γελώντας το πέταγμα της σερπαντίνας.
Η νύχτα στην εξοχή έχει την ποιότητα
των πρώτων λεπτών στο σκοτάδι
όταν τα μάτια ανοιγοκλείνουν
αναμένοντας μια οικειότητα που αναβάλλεται.
Όταν το φεγγάρι δεν...
Μέδουσα
Όσο και να το θελήσεις μην με κοιτάξεις.
Δεν θα δεις τίποτα παρά ένα πρόσωπο σημαδεμένο.
Κάποτε οι φίλοι μου με φώναζαν Γοργώ
τώρα κι αυτοί φύγανε, μου άλλαξαν το όνομα και φύγανε,
σαν τα πουλιά που πετούν πολύ βαριά μες στον χειμώνα,
με ξέχασαν· μου συνέβη βλέπεις το χάος ο απόλυτος τρόμος.
Κάθε γυναίκα μεγαλώνει δίπλα σε άντρες μαθαίνει
να τους ερωτεύεται μαθαίνει να τους...
Μέδουσα
Όσο και να το θελήσεις μην με κοιτάξεις.
Δεν θα δεις τίποτα παρά ένα πρόσωπο σημαδεμένο.
Κάποτε οι φίλοι μου με φώναζαν Γοργώ
τώρα κι αυτοί φύγανε, μου άλλαξαν το όνομα και φύγανε,
σαν τα πουλιά που πετούν πολύ βαριά μες στον χειμώνα,
με ξέχασαν· μου συνέβη βλέπεις το χάος ο απόλυτος τρόμος.
Κάθε γυναίκα μεγαλώνει δίπλα σε άντρες μαθαίνει
να τους ερωτεύεται μαθαίνει να τους...
ΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Θα έδειχνε την τέχνη του
να ανοίγεις το στόμα
εκτοξεύοντας πέτρες,
αναρχία, εξέγερση
Αν ζούσε, θα έκανε
πάνω-κάτω την Πατησίων
μ’ ένα γαλάζιο νυχτικό και
ξεπλυμένο πρόσωπο
από τα δάκρυα για την κατάντια μας
Θα έσπαγαν οι βιτρίνες
με κάθε της στίχο
Θα φιμώνονταν οι φασίστες,
με κάθε νεύμα
Τα κατακάθια θα βολεύονταν
μια χαρά
στον υπόνομο αντί για
τα...
ΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Θα έδειχνε την τέχνη του
να ανοίγεις το στόμα
εκτοξεύοντας πέτρες,
αναρχία, εξέγερση
Αν ζούσε, θα έκανε
πάνω-κάτω την Πατησίων
μ’ ένα γαλάζιο νυχτικό και
ξεπλυμένο πρόσωπο
από τα δάκρυα για την κατάντια μας
Θα έσπαγαν οι βιτρίνες
με κάθε της στίχο
Θα φιμώνονταν οι φασίστες,
με κάθε νεύμα
Τα κατακάθια θα βολεύονταν
μια χαρά
στον υπόνομο αντί για
τα...