Μια ποιητική συλλογή που σε ταξιδεύει εκεί που μόνο η ποίηση μπορεί. “Λατρευ?ω τα μαχαι?ρια κα?τω απο? το μαξιλα?ρι τους εφια?λτες που κο?βονται στη με?ση και την ερμηνει?α τους για νε?α αρχη? …στην α?λλη πλευρα?”...

Η πρώτη ποιητική απόπειρα της Βάγιας Χατζηγιάννη αποτελεί μια επιστροφή στους χώρους αναμονής, σε εκείνο το διαρκές «περίμενε» ανάμεσα στο κάποτε, στο τώρα και στο αύριο, όταν πια δεν είναι αρκετό ό,τι έχει δοθεί και ό,τι έχει κατακτηθεί. Μια επιστροφή στον πυρήνα της ύπαρξης. Με αφετηρία την «ανατροπή που έρχεται χωρίς να σε ρωτήσει» οι Χώροι αναμονής αποτελούν μια ποιητική προσπάθεια...

Θα εναντιωθώ στο παρελθόν που έχουμε τη συνήθεια να αναπλάθουμε και θα κρατήσω ελεύθερα τα φτερά μου για τα βαθύτερα νοήματα των πτήσεων… I’ll oppose the past that we’re in the habit of recreating and I’ll keep my wings free for the flights’ deeper meanings…...

Κάποιες φορές ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Άνθρωποι με ευαισθησίες, άνθρωποι με προβλήματα, άνθρωποι που δεν τους πάνε πάντα όλα καλά. Άνθρωποι που περιστοιχιζόμαστε από άλλους ανθρώπους. Ας πάμε ένα ταξίδι να εξερευνήσουμε εμάς και τους ανθρώπους. Ένα ταξίδι υπαρξιακό, με εμπόδια, με χαρές και λύπες, με απρόοπτα. Σαν όλα τα ταξίδια. Σαν όλες τις υπάρξεις....

Ένας άνθρωπος που υποφέρει από συντριπτικό πένθος δεν πρέπει να θέτει χρονικούς περιορισμούς στον πόνο, εφόσον αυτός δεν υπακούει, μα να επιτρέπει στον εαυτό του την αυτοέκφραση και την επικοινωνία χωρίς ενοχές. Η αμηχανία των ανθρώπων να αποδεχτούν το πένθος έχει ως αποτέλεσμα –λόγω της διάρκειάς του– το πένθος να επεκτείνεται στις σχέσεις, που τραυματίζονται μέρα με τη μέρα προκαλώντας...

Το Καρακόρουμ σαλπάρει από τη Γη για το πρώτο διαστρικό ταξίδι της ανθρωπότητας, με προορισμό τον Εγγύτερο του Κενταύρου, τέσσερα έτη φωτός μακριά. Σκοπός, η αποίκηση του κατοικήσιμου εξωπλανήτη που περιστρέφεται τον Ερυθρό Νάνο. Η άφιξη, μισό αιώνα μακριά. Οι επιβάτες, δεκαοκτώ ζευγάρια, ταιριασμένα από ειδικές τεχνητές νοημοσύνες. Κάθε ζεύγος αναλαμβάνει ετήσια βάρδια παρακολούθησης του...

Προσωπική διαδρομή, το ταξίδι στην ύπαρξη. Όπου όλοι μας περνάμε από δρόμους μοιράσματος, αγάπης, διδαγμάτων, πνευματικών αναζητήσεων… Μέσα από στιγμές που ευδοκιμούν την κατάλληλη στιγμή, στη δική τους συναστρία, όταν όλα γύρω μας συνωμοτούν και εναρμονίζονται κατά τη σωστή συγκυρία, για να μας οδηγήσουν στην όλοδικό μας προορισμό. 31 τέτοιες στιγμές ιχνηλατεί η ποιήτρια Μαρία Πολυμήλη στο νέο...

Η αντωνυμία «σου», αν η διαπιστωτική φράση του τίτλου απευθυνθεί κάποτε στον ίδιο τον εαυτό της/του γράφουσας/-οντος, μπορεί να εκληφθεί και ως «μου». Κάποιες φορές, μία τόση δα ρωγμή σε ένα βλέμμα, είτε στο βλέμμα του άλλου είτε στο δικό μας, στο οποίο αυτό καθρεφτίζεται, έχει τη δύναμη να ανατρέψει τα πάντα, φέρνοντας στην επιφάνεια όσα πιεζόντουσαν στον βυθό του ματιού, ο οποίος δεν είναι...