...

...

Ημέρα πρώτη Eλεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρους αφέθηκε η άνοιξη, που σ’ ένα καταχείμωνο βαθύ την είχανε ριγμένη. Το έγκλημά της; Τον κόσμο προσπαθούσε ν’ αλλάξει, κάθε που ερχότανε, κάθε που ευωδιάζει. Κι ο κόσμος όλο ανέτοιμος, όλο ανασφάλειες φορτωμένος, θέλει δεν θέλει. Φτυάριζε η εξουσία πάνω του το χώμα, ζωντανός, νεκρός, χάμω θαμμένος, μια ανάσα μακριά από το κώμα. Μάρτυρες υπεράσπισης...

...

Ένας άνθρωπος που υποφέρει από συντριπτικό πένθος δεν πρέπει να θέτει χρονικούς περιορισμούς στον πόνο, εφόσον αυτός δεν υπακούει, μα να επιτρέπει στον εαυτό του την αυτοέκφραση και την επικοινωνία χωρίς ενοχές. Η αμηχανία των ανθρώπων να αποδεχτούν το πένθος έχει ως αποτέλεσμα –λόγω της διάρκειάς του– το πένθος να επεκτείνεται στις σχέσεις, που τραυματίζονται μέρα με τη μέρα προκαλώντας...

Το Καρακόρουμ σαλπάρει από τη Γη για το πρώτο διαστρικό ταξίδι της ανθρωπότητας, με προορισμό τον Εγγύτερο του Κενταύρου, τέσσερα έτη φωτός μακριά. Σκοπός, η αποίκηση του κατοικήσιμου εξωπλανήτη που περιστρέφεται τον Ερυθρό Νάνο. Η άφιξη, μισό αιώνα μακριά. Οι επιβάτες, δεκαοκτώ ζευγάρια, ταιριασμένα από ειδικές τεχνητές νοημοσύνες. Κάθε ζεύγος αναλαμβάνει ετήσια βάρδια παρακολούθησης του...

το τελετουργικό του τσαγιού κάθε κυριακή βάζω τους νεκρούς μου στη σειρά τους περνάω πρώτα με βρεγμένο πανί έπειτα με στεγνό τους προσφέρω τσάι και τρώμε κουλουράκια τα ’ψηνα από νωρίς μιλάμε για το στερητικό α- την ανάγκη για ερινύες το φαινόμενο του πυγμαλίωνα αυτά τις ηλιόλουστες μέρες τις βροχερές τα λένε μεταξύ τους τις μέρες όμως που τρέμει ο ουρανός τους...

...