Ρώμη, 1896. Η νεαρή Μαρία Μοντεσσόρι συγκλονίζεται όταν συναντά για πρώτη φορά στην ψυχιατρική κλινική τους μικρούς ληθαργικούς ασθενείς με νοητική υστέρηση. Μια ανατριχιαστική σιωπή κυριαρχεί στον γυμνό χώρο και τα πρόσωπα που αντικρίζει είναι περίλυπα. Η Μαρία επιμένει να δώσει παιχνίδια στα παιδιά, κι εκείνα ξυπνούν μπροστά στα μάτια της από τη φάση της απόλυτης απάθειας. Αυτή είναι από τις μεγαλύτερες στιγμές ευτυχίας για εκείνη αλλά και το ξεκίνημα μιας απαράμιλλα λαμπρής σταδιοδρομίας στην παιδαγωγική. Όταν ωστόσο ερωτεύεται έναν συνάδελφό της, καλείται να πάρει τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής της. Σε αυτό το βιβλίο η Λάουρα Μπαλντίνι σκιαγραφεί τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής της Μαρίας Μοντεσσόρι, της δασκάλας που αμφισβήτησε το παραδοσιακό δασκαλοκεντρικό σύστημα, εναντιώθηκε σε εκπαιδευτικές πρακτικές αιώνων και προκάλεσε έτσι μια εκπαιδευτική επανάσταση που εξακολουθεί να αλλάζει τον κόσμο προς το καλύτερο. Η συγγραφέας συνθέτει το έξοχο πορτρέτο μιας αληθινής πρωτοπόρου συνδυάζοντας τη βιογραφία με το μυθιστόρημα και φωτίζει την ανθρώπινη, θηλυκή πλευρά της.