Στο βιβλίο Ο Αριστοτέλης και ο Δάντης Ανακαλύπτουν τα Μυστικά του Σύμπαντος δύο αγόρια ερωτεύτηκαν. Τώρα πρέπει να ανακαλύψουν τι σημαίνει να παραμείνουν ερωτευμένοι και να χτίσουν μια σχέση σε έναν κόσμο που φαίνεται να αμφισβητεί την ίδια τους την ύπαρξη.
Ο Άρης έχει περάσει όλα τα σχολικά χρόνια κρύβοντας ποιος πραγματικά είναι, μένοντας σιωπηλός και αόρατος. Περίμενε ότι στο τελευταίο έτος θα συνέβαινε το ίδιο. Αλλά κάτι μέσα του άλλαξε όταν ερωτεύτηκε τον Δάντη – και δεν μπορεί να κάνει πίσω. Ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του στην προσπάθειά του να προσεγγίζει νέους φίλους, να αντιστέκεται στους νταήδες και να κάνει τη φωνή του να ακουστεί. Και, πάντα, υπάρχει ο Δάντης –ο ονειροπόλος, πνευματώδης Δάντης– που μπορεί να του δίνει στα νεύρα, αλλά και ταυτόχρονα να του προκαλεί πόθο.
Τα αγόρια είναι αποφασισμένα να χαράξουν ένα μονοπάτι για αυτούς τους ίδιους σε έναν κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει. Όμως, όταν ο Άρης θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σοκαριστική απώλεια, θα πρέπει να αγωνιστεί όσο ποτέ άλλοτε για να δημιουργήσει μια ζωή που θα είναι αληθινά, χαρούμενα δική του.
Αναρωτήθηκα αν ο Δάντης κι εγώ θα επιτρεπόταν ποτέ να γράψουμε τα ονόματά μας στον χάρτη του κόσμου. Σε άλλους ανθρώπους δίνονται όργανα γραφής – και όταν πηγαίνουν σχολείο διδάσκονται να τα χρησιμοποιούν. Αλλά δε δίνουν μολύβια ή στιλό ή σπρέι σε αγόρια σαν εμένα και τον Δάντη. Θέλουν να διαβάζουμε, αλλά δε θέλουν να γράφουμε. Με τι θα γράψουμε τα ονόματά μας; Και σε ποιο σημείο του χάρτη θα τα γράψουμε;