Χρόνια υποδειγματικής ενατένισης
απέναντι στον καθρέφτη της ψυχής
στην ιερή εξομολόγηση των παθών.
Σφαλισμένα γερά τα χείλια
μην τύχει και κάτι ξεφύγει
απ’ τα ανομολόγητα μυστικά
κι ο φλύαρος άνεμος το διαδώσει.
Μόνο τα μάτια ανοιγοκλείνουν λίγο
κοιτώντας στο άπειρο δικάζουν
δίχως ήχους δυνατά φωνάζουν.
Εκείνα πάντα ανακαλύπτουν
το αίτιο και την αιτία,
το θύμα και τον θύτη.
Ίσως μπορείς να ξεγελάσεις
κραυγάζοντας πολύ δυνατά
αλλά δυστυχώς στη σιωπή
δεν θα καταφέρεις ποτέ
την αλήθεια να κρύψεις,
όπως στα λόγια κάνεις…