Κάποια από τα συνθήματα στους τοίχους,
κάποια τραγούδια δίχως υπογραφή,
όλα τα λόγια που φέρουνε ψυχή,
όλη η θλίψη από τους μύθους.
Το μέρος της αγάπης που γράφεται σε στίχους,
γράμματα που δεν σβήστηκαν στους δρόμους,
κάθε μια λέξη που αντικαθιστά τους νόμους
και συνεχίζει εμάς τους υπόλοιπους.
Ψάχνει και αυτή να βρει το ρήμα,
ώστε να είναι και αυτή ουσιαστικό·
δεν το βρίσκει, δίνει συνέχεια στο νήμα
που την έχει φέρει ως εδώ.
Γιατί, πριν να γίνει αποτέλεσμα και αυτή
είναι, καταρχάς, ζωή.