«Ν ακούς ποίηση γιατί η ποίηση δεν είναι οίηση? η ποίηση είναι έμπνευση. Η ποίηση δεν είναι κομπασμός? είναι του καθημερινού μόχθου ο θαυμασμός». (απόσπασμα από το ποίημα «Στην ποίηση») Όταν η πένα του ποιητή έρχεται να φωτίσει τον ανθρώπινο κάματο, τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινής ζωής μα και της Ιστορίας, η ποίηση συναντά την αληθινή αποστολή της. Την αλήθεια αυτή έρχεται να υπηρετήσει το αξιόλογο έργο του Παναγιώτη Μελά, ο οποίος με την ποιητική του αυτή συλλογή κατορθώνει να αγγίξει ένα ευρύ φάσμα της ανθρώπινης δημιουργίας σε όλα τα επίπεδα, αλλά και του συναισθηματικού πλούτου που κουβαλά η πολυταξιδεμένη ψυχή των ανθρώπων του μόχθου. Στα τρία μέρη του ποιητικού έργου ξεδιπλώνεται η αγωνία του μαχόμενου ταξιδευτή της θάλασσας, η ευαίσθητη ματιά του για τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, αλλά και η αγάπη για τα πρόσωπα που σημαδεύουν τη ζωή του, δοσμένα άλλοτε με μαχητικό και ασυμβίβαστο πνεύμα κι άλλοτε με χιούμορ και σκωπτικότητα, πάντοτε όμως με μια τρυφερότητα ανεπιτήδευτη. Ο Παναγιώτης Μελάς καταθέτει σεμνά το δικό του δημιουργικό οβολό στη μεγάλη στρατιά των «ποιητών των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων». Ιχνηλατώντας αλλά και αποκαθηλώνοντας το καββαδιακό πρότυπο, προσεγγίζει τη μαγεία μα και την τραχιά όψη του θαλασσινού ταξιδιού, μετατρέπει τον πόνο σε μεράκι, την κοινωνική και ιστορική ανησυχία σε μούσα. Κι έτσι αφουγκράζεται τον αχό μιας κοινωνίας που ασφυκτιά και ματώνει πίσω από τα πέπλα της έπιπλαστης ευμάρειας, για να ταχθεί αταλάντευτα στο πλευρό των κατατρεγμένων. Συνάμα, στρέφει το βλέμμα σε προσφιλή πρόσωπα, για να τα υψώσει σε σύμβολα που ενσαρκώνουν το όραμα μιας νέας ζωής. Γιατί ο λόγος, η ποίηση, η πνευματική δημιουργία δεν είναι μια ελιτίστικη προσέγγιση, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη, λαϊκή, πηγαία υπόθεση. Ένα ποιητικό ταξίδι στις θάλασσες του μόχθου και των ονείρων