Έκτη εμφάνιση, δεύτερη με ποιήματα χαϊκού? 120 δεκαεπτασύλλαβες συνθέσεις, σαν λεκτική φωτογραφική μηχανή. Περιεκτικότητα, ηθικό βάρος κι ευγένεια σε πυκνές εικόνες όπου το εφήμερο ανοίγεται ακαριαία στην αιωνιότητα. Η ποίηση του στιγμιαίου, της κένωσης του νου από τις αντιθέσεις του κόσμου, του δευτερόλεπτου που είναι η στιγμή του “αναζωογονητικού” Βουδιστικού Ζεν και μας εισάγει στην έννοια της επανεύρεσης της αληθινής θέσης μας στο Σύμπαν. Άλλοτε ιμπρεσιονιστικοί οι στίχοι, μέσω της διανοητικής ενατένισης απλών εικόνων της φύσης αναπαριστούν τα μεγάλα και σημαντικά θέματα [δεύτερη ενότητα] άλλοτε μέσω της πεφωτισμένης μοναχικότητας αποφθεγματικοί [τρίτη ενότητα] και άλλοτε χειρουργικοί, μπήγουν το νυστέρι βαθιά στις αδιάφορες και ναρκωμένες αισθήσεις, αφυπνίζοντας συνειδήσεις [πρώτη ενότητα.]