Οι εραστές της ποίησης δε βλέπουν τον κόσμο επίπεδο, γραμμικό. Δεν τον βλέπουν ανούσιο και βαρετό στα πλαίσια της συμβατικής επικοινωνίας. Αντίθετα, κάθε στιγμή, κάθε νέα εμπειρία, από την πιο απλή, έχει πάντα κρυφές προεκτάσεις, γεννά συναισθήματα, συμβολίζει πάντα κάτι περισσότερο βαθύ. Τα συναισθήματα δεν μπορούν να εκφραστούν στην πεζή καθημερινότητα. Το πνεύμα θέλει να αποδράσει, να φύγει. Τα τοπία φυγής αποτελούν το πρώτο μέρος της ποιητικής συλλογής Παραπλανητικές Περιπλανήσεις. Ο ποιητής δεν μπορεί να σταθεί πουθενά? γεννήθηκε για να περιπλανάται. Σύνθεση ξεχασμένων αναμνήσεων και νέων ερεθισμάτων από ξένους τόπους είναι το δεύτερο τμήμα της συλλογής. Ο ποιητής, όμως, ίσως να παραπλανάται από πλαστές παραστάσεις. Το ποιητικό ταξίδι του τελειώνει σε μία ακτή, λουσμένη στο φως, σύνορο μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.