ΚΟΣΜΟΒΙΟΛΟΓΙΑ

Η Κοσμοβιολογία είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα, στο οποίο βασίζεται η περίφημη «θεωρία των μεσοδιαστημάτων», θεωρία που έχει τις ρίζες της στον Guido Bonati, τον φημισμένο αστρολόγο της αυλής του Frederic II, τον Alan Leo, τον Frank Grahn και τον Albert Knieps, ο οποίος επηρέασε κατά πολύ και τον ιδρυτή της Σχολής του Αμβούργου (Uranian - Hamburger Schule) που δημιούργησε τον τεχνικό όρο «πλανητικές εικόνες» (Planetenbilder). Μέσα από τη μελέτη της Κοσμοβιολογίας τόσο ο επαγγελματίας αστρολόγος όσο και κάθε ασχολούμενος με την αστρολογία ξεπερνά και υπερσκελίζει κάθε προηγούμενη παραδοσιακή εντύπωση και μονόπλευρη πεποίθηση που υπάρχει, σύμφωνα με την οποία το πεπρωμένο καθορίζει τα πάντα, οπότε ο άνθρωπος είναι «έρμαιο» της τύχης του και άρα αδύναμος, και ασχολείται πλέον με τις φυσικές επιστήμες και τις ανάλογες θεωρίες. Έτσι, διερευνώνται τόσο τα φυσικά όσο και τα αστρολογικά φαινόμενα από επιστημονική έποψη πέρα από τη συνηθισμένη και κλασική αντιμετώπιση της αστρολογίας και του τρόπου, με τον οποίο αυτή ατένιζε και αντιμετώπιζε τα εκάστοτε συμβάντα. Στα πλαίσια της Κοσμοβιολογίας καθοριστική είναι η έννοια του μεσοδιαστήματος, του μέσου δηλαδή της απόστασης μεταξύ δύο ουρανίων σωμάτων ή σημείων στον εν γένει χώρο, σημείο που συμβολίζει μία πολύ εξειδικευμένη και συγκεκριμένη σχέση μεταξύ δύο διαφορετικών δυνάμεων ή ιδιοτήτων των υπό μελέτη πλανητών. Σε κάθε μεσοδιάστημα εστιάζεται η δυναμική δυο πλανητών ή σημείων που, βέβαια, μπορεί να μην έχουν καμία κλασική όψη μεταξύ τους, αλλά εκεί εστιάζεται όλη η δυναμική τους. Μέσα από αυτό το βιβλίο ο ειδήμων και ενδελεχής μελετητής της επιστήμης της αστρολογίας Δρ Χρήστος Παΐζης μελετά και αποδεικνύει μέσα από πολλά παραδείγματα και από συνοπτικούς εργονομικούς πίνακες τη λειτουργία των μεσοδιαστημάτων της Κοσμοβιολογίας. Επιπλέον παρουσιάζει τόσο όλες τις δυνατές «εξισώσεις» που παράγονται από την εμπλοκή του μεσοδιαστήματος Ηλίου / Σελήνης για να διαπιστωθεί η δυναμική που έχει το σύστημα της Κοσμοβιολογίας και που