«Ο μουσικός πλούτος των τριών μεγάλων ιστορικών περιόδων τού πολιτισμού της Ελλάδας (Αρχαίας, Μεσαιωνικής και Νεότερης) είναι απεριόριστος. Αυτό το βιβλίο πραγματεύεται μόνο τη Νεότερη ιστορία της Μουσικής. Θεώρησα χρέος μου να συγκεντρώσω και να διαφυλάξω όσα στοιχεία μου ήταν δυνατόν, διότι ενώ ο πεζός και ο έμμετρος λόγος και οι δημιουργίες στις εικαστικές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική κ.λπ.) μιλάνε για τη συνεχή μέσα στους αιώνες ελληνική παρουσία, η έντεχνη μουσική μας κινδυνεύει από την αφάνεια, να πέσει στην ανυπαρξία». Ο πρώτος αυτός τόμος της Ιστορίας της ελληνικής μουσικής ξεκινάει με το δημοτικό τραγούδι, την εκκλησιαστική και λαϊκή μουσική και αναφέρει πώς συνέβαλαν οι ξένες επιδράσεις, και περισσότερο οι Φιλαρμονικές με τους επτανήσιους συνθέτες, οπότε εκπολιτίσθηκε και πέρασε στην Ιστορία της έντεχνης ελληνικής μουσικής από το 1795 με τον Νικόλαο Μάντζαρο έως το 1988 με τον Θεμιστοκλή Μόρο. Η συνέχεια της Ιστορίας της έντεχνης ελληνικής μουσικής θα ακολουθήσει σε δεύτερο τόμο.