Εξήντα χρόνια πριν, σ’ ένα χωριό της Μάνης, ο Ζαφείρης Ζερβάκος φέρνει νύφη, από τα Γιάννενα, τη Λάουρα. Η ευγενική και ευαίσθητη αρχοντοπούλα έρχεται αντιμέτωπη με τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις και τη σκληρότητα των ανθρώπων, αλλά και με το άλλο πρόσωπο του συζύγου της. Η γέννηση της κόρη της, της Ελισάβετ, φέρνει στη ζωή της μια χαραμάδα ελπίδας. Αλλά όχι για πολύ. Απαγορευμένοι έρωτες, βλαβερές εξαρτήσεις και χειριστικοί άνθρωποι, οδηγούν τους ήρωες σε πράξεις απονενοημένες, αποτελέσματα απελπισίας, με τη Μοίρα να καραδοκεί και να τους κάνει να λειτουργούν με τρόπο που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα και στη συνείδησή τους. Μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια, όλα έρχονται στο φως, απειλώντας να τινάξουν στον αέρα τις ζωές πολλών ανθρώπων. Όταν η Μέλπω Κωστέα φεύγει από το γραφείο του Αντρέα Μανιατάκου, αφήνει πίσω της ένα ανθρώπινο κουρέλι. Όσα του διηγήθηκε, τον συγκλονίζουν. Ανατρέπουν ό,τι πίστευε ως τότε. Μια άλλη πραγματικότητα εμφανίζεται μπροστά του. Η τραγωδία που προκάλεσε με τις πράξεις της η ίδια του η μάνα, τον συνδέει με τη Μυρσίνη, την κόρη της Μέλπως. Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με απρόβλεπτες καταστάσεις. Πώς θα τις διαχειριστούν; Καταλύτης και πάλι, η Μέλπω. Ένας βράχος αντοχής, με ατέλειωτα αποθέματα αγάπης και συγχώρεσης. Θα καταφέρει να απαλύνει και αυτή τη φορά τον πόνο όλων και να φέρει ξανά τις ισορροπίες; Η αυτοτελής συνέχεια του πρώτου βιβλίου της διλογίας «ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ», ένα βιβλίο που αγαπήθηκε πολύ από τους αναγνώστες, έρχεται να δώσει απαντήσεις, αλλά και να φέρει τη συγχώρεση και την κάθαρση. Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα, δυνατό και ευφάνταστο με συνεχείς ανατροπές. Ο αναγνώστης βρίσκεται στη δίνη εναλλασσόμενων συναισθημάτων, ως την τελευταία πράξη. Θα βγει, τελικά, το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ, ή οι ήρωες θα συνεχίσουν να μένουν στη σκιά του;