Το έργο αυτό αποτελείται από ένα σύνολο αποσπασμάτων από την ζωή του Καππαδόκη Παναγιώτη Χατζηλιάδη. Γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Σουλούτσοβα της επαρχίας Νίγδη της Καππαδοκίας. Στην ηλικία περίπου των δεκαέξι ετών τον πήρανε με την βία οι Τούρκοι για στρατιώτη στον Τουρκικό στρατό, αφού τα αδέλφια του που έπρεπε να πάνε στρατιώτες κρύβονταν στο βουνό όταν τους αναζητούσαν οι Τούρκοι για να καταταγούν. Στην ηλικία περίπου των δεκαεπτά χρόνων καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα, για το υπόλοιπο της ζωής του, σε ανθρακωρυχείο της ανατολικής Θράκης από όπου μετά από δεκαοκτώ μήνες απέδρασε προς την Κωνσταντινούπολη. Το 1923 γνώρισε και παντρεύτηκε την γυναίκα του Ουρανία Παπαδοπούλου, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1904. Στην Κωνσταντινούπολη έζησε μέχρι το 1924, οπότε και μετακόμισε στη Δραπετσώνα του Πειραιά. Το 1942 μετακινήθηκε στα Βούναινα ( πρώην Τσαμπασλάρ), χωριό της Λάρισας, όπου είχαν εγκατασταθεί τα αδέλφια του μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Έκτοτε ζούσε μεταξύ Βουναίνων , Δραπετσώνας, Αμφιάλης και Νέου Κόσμου.