Η φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη αποτελείται από 17 κεφάλαια και δημοσιεύθηκε σε συνέχειες από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 1903 (Παναθήναια). Το έργο εκτυλίσσεται στη Σκιάθο Το βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1912 (εκδ. Φέξη). Κεντρικό πρόσωπο είναι η Φραγκογιαννού (η γραιά Χαδούλα), η οποία θεωρεί ότι η ζωή για μια γυναίκα, ιδίως όταν είναι φτωχή, είναι είναι δίχως ελπίδα, γεμάτη βάσανα και δυστυχία γι αυτή και για τους οικείους της. . Με μια αυθαίρετη απόφαση αποφασίζει “να αποδώσει δικαιοσύνη” σκοτώνοντας βρέφη ή μεγαλύτερα κορίτσια για να τα “λυτρώσει”. Θα κατηγορηθεί ακόμα και για ένα δυστύχημα για το οποίο αυτή δεν είχε καμία ανάμειξη. Οι πολλοί θάνατοι παιδιών σε μια μικρή Σκιαθωτική κοινωνία υποψιάζουν την χωροφυλακή, η οποία θα ξεκινήσει τις έρευνες ατελέσφορα, μιας και η Φραγκογιαννού …”εύρε τον θάνατον… μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης”.