Όλοι οι μαθητές, παράλληλα με τη Σχολή, ψάχναμε και για δουλειά με αντικείμενο τον κινηματογράφο... Είχαν κοπεί τα πόδια μου. Να πάω ή να μην πάω. Προβληματίστηκα πολύ, αλλά πήγα: Στουρνάρα 16, στο εργαστήριο μοντάζ του Γιώργου Τσαούλη... Η συνάντησή μου με τον Γιώργο Τσαούλη ήταν εξαιρετική. Αφού άκουσε τα ενδιαφέροντά μου, μου είπε ότι ο Σταυράκος ήταν φίλος του και ότι παράλληλα με τη Σχολή θα μπορούσα να εργαστώ σαν βοηθός του. Από εκείνη τη στιγμή άνοιξε η τύχη μου. Ήταν σαν να μου έπεσε το πρώτο λαχείο. Είχα δάσκαλο τον καλύτερο μοντέρ της Ελλάδας και, μάλιστα, χωρίς να πληρώνω, αλλά να πληρώνομαι... (αν έχεις τύχη, διάβαινε) Ο Λεοντιάδης υπηρέτησε τον χώρο αυτό, σαν φωτογράφος, αρχικά, μοντέρ στη συνέχεια και παραγωγός, από τους πλέον καθιερωμένους στην ντόπια κινηματογραφία. Πέρασε αργότερα κι αυτός από τη διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και βετεράνος πια, στο ερημητήριό του, στα Στύρα Ευβοίας, αποφάσισε να καταγράψει τις μνήμες του, να μας προσφέρει το γραπτό του και να πλουτίσει την τεκμηρίωση της κάθε μελλοντικής εργασίας με θέμα τον κινηματογράφο μας. Το μόνο που μπορούμε να τού πούμε, είναι ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά χρήσιμος στον χώρο που διάλεξε να σταδιοδρομήσει. Γ. Σολδάτος