...

...

Πώς είναι τ αληθινά χαμόγελα, όσα κανείς αυτόπτης μάρτυρας δεν βρίσκεται εκεί για να επιβεβαιώσει; Οι αφηγήσεις του βιβλίου μιλούν για τα γλυκόπικρα κρυφά χαμόγελα που διαγράφονται στο πρόσωπο όταν όλες οι βεβαιότητες καταρρέουν και μένουν μόνο οι αμφιβολίες, όταν πατάς την άσπρη διαχωριστική γραμμή για να προσπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό με κίνδυνο να συγκρουστείς μαζί του. Άνθρωποι που...

Πήρε τον δρόμο για τη θάλασσα με το κορίτσι στα χέρια του. Πότε από το μονοπάτι με τ’ αγκάθια, πότε απ’ τον αυτοσχέδιο δρόμο, και έφτασε τελικά ροβολώντας εκεί που κατέβαιναν για ούζα. Η Μακρόνησος απέναντι φαινόταν σκοτεινή. Έδεσε πάνω του το κορμί της μ ένα σκοινί από τα πεταμένα για τις βαρκούλες της παραλίας κι έβαλε μέσα απ το ματωμένο του πουκάμισο δύο κοτρόνες. Μπήκε...

Καθρεφτόφωνα, προβατάνθρωποι, το Εργαστήρι Ζαχαροπλαστικής, ο Ποδοσφαιρισμός, το Δόγμα του Αγνού Σταδίου, ένα Μουσείο ολοζώντανων, (παρα)δειγμάτων, αυτοείδωλο... εικονολατρία, το Πειραματικό Εργαστήρι των Μοτίβων Επανάληψης, τελειότητα και ματαιοδοξία, είναι μόνο κάποια από τα υπερβατικά στοιχεία του φανταστικού κόσμου τού πρωταγωνιστή. Ή ίσως συνθέτουν είτε τη ρεαλιστική απεικόνιση της...

...

ΠΡΟΜΝΗΣΙΑ Στραγγίζει το φως μου αυτή η νεκρόπολη δειλοί, με ποδοπάτησαν, φέρουν όλοι στο ύβωμα ένα κατάρτι σκουληκιασμένο ψωμί με ταΐζουν και μουσική από τρίξιμο οδόντων σε κάθε βήμα ιδρώνω αίμα μα σαν φτάσω μπρος στο άβατο ?σταμαι κα? ?ξίσταμαι καθώς γελώντας ανακλίνεις τον λαιμό σου...

«Τότε, ο Ίτο Τιράκι έκανε αυθόρμητα, αν και Ιάπωνας, αυτό που είχε κάνει στην επανάσταση του 1821 ο τρομερός Έλληνας οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο περιβόητος γιoς της καλογριάς, όταν τον πολιορκούσανε κάποτε οι Τούρκοι. Κατέβασε τα βρακιά του και τους έδειξε γυμνό τον πισινό του. Οι γάτες προς στιγμήν μείνανε άναυδες, μα ύστερα δεν κρατηθήκανε βλέποντας τέτοια τερατώδη προσβολή. Έπεσαν...

Ο αμφιλεγόμενος συμβολισμός πέντε κύκλων, ένας ήρωας που έγινε παρίας, ένα μετάλλιο κομμένο στα δύο, μισό μπουκάλι μπράντυ και ένα... παγωτό χωνάκι. Αυτή δεν είναι η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν προσέξετε τον υπότιτλο γράφει ξεκάθαρα «ιστορίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Όχι, αυτό δεν είναι ένα ιστορικό βιβλίο. Στη διάρκεια της έρευνας πάλεψα να διασταυρώσω όσο το δυνατόν περισσότερο τις...

Μέσα από τις δυνατότητες που προσφέρει η διαδικασία της θεατρικής πράξης προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε το προφανές, να προκαλέσουμε την αφύπνιση και να διατηρήσουμε την εγρήγορση. Γνωρίζω καλά ότι, ιστορικά, αυτό που καταφέραμε ήταν να βάλουμε απλώς ένα πετραδάκι, γνωρίζω ότι είμαστε μόνο μια μικρή ψηφίδα του μωσαϊκού. Δεν είναι και λίγο. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε να το μεγαλώσουμε....

Στα δεκατρία διηγήματα της τρίτης συλλογής η Δώρα Κασκάλη μιλά για γυναίκες που θέλει να παραμείνουν αμάραντες στην αναγνωστική μνήμη. Από το θηλυκό ρομπότ έως την ανοϊκή ηλικιωμένη, οι γυναίκες της θυμούνται ή προσπαθούν να ξεχάσουν, δραπετεύουν από τις έμφυλες συμβάσεις ή παραδίδονται στην αδράνεια και τη σιωπή, αντιμετωπίζουν στωικά την αναπηρία, αναμετρώνται με το τραύμα της απώλειας,...

...

Μεσοπόλεμος. Το Λεμονιώ, από την Ικαρία, πρόσφυγας σαν δουλικό στην Αθήνα. Είναι δεκατεσσάρων; Δεν είναι; Πόλεμος του ’40. Κατοχή. Άνεργη. Καταφυγή της η επιστροφή στον Κόκκινο Βράχο. Μια οργάνωση αντιμεταξική, σπάργανο του ΕΑΜ, τη βοηθά με τα καΐκια της. Πείνα, κατακτητές, δωσίλογοι, νέα προσφυγιά στη Μέση Ανατολή. Έρμαιο των γεγονότων της ώσπου να βρει κάποιον να κάνει την τύχη της. Το...

Στη μεγάλη πορεία, προσπερνώντας αμμόλοφους και φοινικιές, καμένα χωριά και κουφάρια, έλεγαν: «Μύρισε τη θάλασσα στον αέρα! Φτάνουμε! Τη μυρίζεις την αρμύρα;» Κι εγώ έλεγα: «Ναι τη μυρίζω. Δεν φοβάμαι». Κι ας δεν τη μύριζα. Κι ας φοβόμουνα. Λαχτάρησα τον νέο τόπο. Όμως πέφτοντας από τον τοίχο, βρέθηκα, κορίτσι χωρίς όνομα, μετέωρη εδώ, σε μια νεκρή ζώνη? στη γη του κανενός. • Τρεις...

...