ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ «Και ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά, για να δείξει πως δεν επέθανε» Έχω στο στήθος μου μια τρύπα σαν το κεφάλι ενός μωρού τη διαπερνούν τα δευτερόλεπτα με ένταση θυελλωδών ανέμων σε κάθε μου εισπνοή σαρώνονται αποβάθρες μια ατελής καισαρική τομή με λανθασμένο τοπογραφικό σώμα που το ξεχάσαν ανοιχτό σε παγωμένο χειρουργείο στη μέση ενός κυκλώνα τόσο μεγάλου και...

...

Καθώς η Ευρώπη εξαφανίζεται, η Ευρασία συνενώνεται. Η μεγάλη ήπειρος εξελίσσεται σ’ ένα ρευστό, συμπυκνωμένο πεδίο εμπορικών συναλλαγών και πολεμικών συγκρούσεων, την ίδια στιγμή που το βεστφαλιανό κρατοκεντρικό σύστημα αποδυναμώνεται ενώ οι παλαιές, παραδοσιακές αυτοκρατορίες –η ρωσική, η κινεζική, η ιρανική και η τουρ- κική– επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο. Κάθε κρίση, μία προς μία, από...

«…Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να παραδεχτούμε τίμια ότι οι εποικισμοί βλάπτουν την ασφάλεια του Ισραήλ: όσο υπάρχουν, δεν μπορούμε να σχηματίσουμε ένα πραγματικό σύνορο μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Ένας στρατός μπορεί να προστατεύσει καλύτερα μια περιοχή όταν υπάρχουν ξεκάθαρα σύνορα, αντίθετα από αυτό που συμβαίνει στη Δυτική Όχθη. Επιπροσθέτως, όμως, τα παιδιά –τα...

ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ Ο ήχος των πουλιών αποκοιμιέται στις κορυφές των δέντρων, σαν την φωνή αυτών που αγνόησαν και αγνοήθηκαν. Λίγοι κοντοστάθηκαν μπρος στην κλειστή πόρτα. Λίγοι έγειραν. Ξέρω, υπάρχουν πρόσωπα αισχρά πιο αισχρά κι απ το θάνατο κι ας στρέψει αυτός τις λαβές στις θύρες. Μόνο ψηλά, στις κορυφές των δέντρων η νύχτα μοιάζει μ έρωτα. Οι θόρυβοι δεν φτάνουν ως εκεί. Φτωχά και...

...

Μια αυτοβιογραφική καταγραφή και παράλληλα μια καταγραφή της οικογενειακής ιστορίας και της ιστορικής περιόδου που καλύπτει τα χρόνια από την Αντίσταση έως τις μέρες μας, μέσα από τις διαφορετικές γενιές. Με τρόπο αφαιρετικό και ποιητικό τα γεγονότα δίνονται με διάφορα φλας-μπακ, με κυρίαρχη τη μορφή του πατέρα και επίκεντρο τη σχέση με την κόρη του, που είναι η αφηγηματική φωνή. Εξαιρετική...

Θα εναντιωθώ στο παρελθόν που έχουμε τη συνήθεια να αναπλάθουμε και θα κρατήσω ελεύθερα τα φτερά μου για τα βαθύτερα νοήματα των πτήσεων… I’ll oppose the past that we’re in the habit of recreating and I’ll keep my wings free for the flights’ deeper meanings…...

Αυτά τα κείμενα είναι οι ζωντανές καταγραφές μιας αβέβαιης πορείας, χωρίς πυξίδα, στις αρχές της πανδημίας, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2020. Είναι οι γρήγορες αποτυπώσεις μιας σφύζουσας μεγαλούπολης, της Νέας Υόρκης, και του περίγυρού της, όταν ξαφνικά αλλάζει όψη και εμφανίζεται μπροστά μας με ένα τραγικό προσωπείο που μας είναι άγνωρο. Ο φόβος και η απελπισία γίνονται μείγμα με το...

ΓΕΝΕΘΛΙΑ Κάπνιζε πολλά τσιγάρα. θαρρείς ο καπνός της χάριζε εκείνο το ταξίδι που ποτέ δεν πήγε. Βάθυνε το δέρμα από τότε, γέμισε χαράδρες απ’όπου ακούγονταν οι λυγμοί αόρατων σκύλων. Πάντα μετρούσε την αμφιβολία. Τρία τσιγάρα, δύο ευρώ, πρώτη βάρδια, καθόλου ζωή. Σήμερα έχει γενέθλια, Μια λάμψη στην εργαζόμενη αδράνεια. Ξεχνιέται για λίγο η όραση κι αυτό είναι μέγα θαύμα πριν...

«Λέξεις και εικόνες που αφηγούνται λοξές πραγματικότητες, θραυσμένες καταστάσεις, κόσμους κατακερματισμένους προκειμένου, ακριβώς, οι λέξεις και οι εικόνες να επανασυνδέσουν τα θραύσματα, να μπολιάσουν με λογική το παράλογο, να μας εξοικειώσουν με το ανοίκειο, να μας ωθήσουν όπως κάνει κάθε καλλιτεχνικό εγχείρημα να δούμε τον κόσμο πίσω από την ενδεδυμένη με κυριακάτικα εμφάνειά του, να...

Δεν γρα?φω για τον πο?λεμο. Για τον α?νθρωπο με?σα στον πο?λεμο, γρα?φω. Δεν γρα?φω για παρα?σημα, ου?τε για χαμε?νες μα?χες. Γρα?φω για αχαρτογρα?φητες πληγε?ς, για συναισθη?ματα, εκει?να που ε?μειναν κρυμμε?να στα βα?θη της καρδια?ς μας για μισο? αιω?να, απο? το 1974· την χρονια? της τουρκικη?ς εισβολη?ς στην Κυ?προ και της αιχμαλωσι?ας του Δημη?τρη Τουμαζη? στην Αμα?σεια της Τουρκι?ας....

Πικρότατο φαρμάκι τ’ ουρανού σελήνη τώρα που τα βήματα με οδήγησαν καθώς εσύ το ήθελες αφήνω ελεύθερο τον διάκοσμο μιας σκέψης κηλιδωμένης αμαρτία στους επαρχιακούς δρόμους που σταυρώνουν τώρα που τα βήματα με άφησαν μπροστά στην πύλη της πιο στενόκαρδης διαβόητης μυθιστορίας η πύλη αυτή αμαυρώνει το όνειρο τώρα που τα βήματα με φυγάδευσαν όχι, όχι από κει που θέλει η καρδία όχι εκεί που θέλει...

Το αυτοβιογραφικό αφήγημα της Ζιλμπέρτ Μπρίντιζι καταγράφει με τρόπο ζωντανό και συναρπαστικό την ιστορία μιας οικογένειας μέσα στον ταραγμένο 20ό αι. Μια οικογένεια που περιπλανιέται από χώρα σε χώρα, μέσα από πολέμους, καταστροφές και εθνικές τραγωδίες. Από την Τραπεζούντα και τη Σμύρνη έως το Λαύριο και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, παρακολουθούμε την πορεία των ανθρώπων που σημάδεψαν μια...

ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Ξεκίνησαν από το σπίτι του, στου χωριού την πλατεία. Αυτός στην άμαξα ψηλά, οι άλλοι με τα πόδια συνοδεία. Πέρασαν σπίτια και σπιτάκια, βγήκαν στα περιβόλια και στα χωράφια. Ο ουρανός φαινόταν να είχε κέφια. Του θερισμού οι μηχανές ακούγονταν σαν ντέφια. Μικρό παιδί, εγώ, τον φανταζόμουνα εκεί ψηλά ξάπλα, με κλειστά τα μάτια, να χαμογελά. Ισως ακόμα και με τα πουλιά μαζί να...

«Εξομολογητικός, σπαρακτικός ενίοτε, ο λόγος του Γιάννη Ευσταθιάδη είναι εκ πεποιθήσεως απλός, παρ’ ότι μιλάει για τα πολύ μεγάλα, τη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον πόνο.» - Τιτίκα Δημητρούλια, Η Καθημερινή «Λόγος πνευματώδης, παραστατικός, πυκνός και συνδηλωτικός, πλήρης συναισθήματος, ενίοτε απροσδόκητος, πρωτίστως ρυθμικός, ενισχυμένος με την αμεσότητα της προφορικής...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΡIΑ Αγαπημένη μου Μαρία απ’ τον καιρό της νιότης σου πολλά έχουν αλλάξει: αν λες πως είδες άγγελο σου δίνουν φάρμακα είναι αρρώστιες οι επουράνιες πτήσεις ή που θαρρούν ότι μιλάς με αλληγορίες. Mα αν σ’ έβρισκα Μαρία εσύ θα καταλάβαινες εσύ που άγγιξες τη ρομφαία της έκστασης εσύ που πολέμησες στις επάλξεις της μητρότητας εσύ που διέσωσες τον πόνο των γυναικών...

Είπα στον χρόνο που απέμεινε πως είναι λιγοστός κι εκείνος πήγε και καρφώθηκε σε μια διαστολή παρόντος. Όσο είναι ακόμη καιρός. Κι όσο αντέχουμε. Μπορώ να σε αγγίξω; Εδώ; Κι εδώ;...

το λέω: «ήταν μια μέρα δύσκολη κάτω από το σώμα μου ήρθε και ξάπλωσε ένα μυρμήγκι τόσο κουρασμένο από τις εξορμήσεις του να βγει να δουλέψει για λίγο φαγητό κι ύστερα να πάρει το λεωφορείο να γυρίσει πίσω εκεί που λέει ότι είναι σπίτι του εκεί που είναι το τραπέζι και το μαξιλάρι του κι ένα μικρό ποτήρι γυάλινο που έχει για να μαζεύει τη βροχή»...

Με κατάλληλους χειρισμούς, καταφέρνει ο Καινός να τον διορίσει ο δικτάτορας πρύτανη του παραμεθόριου πανεπιστημίου της χώρας και να επιτρέψει πρυτανικές εκλογές, στις οποίες ο Καινός θριαμβεύει, ποζάροντας ως ο δημοκράτης υποψήφιος. Κυβερνά κατόπιν το πανεπιστήμιο χειραγωγώντας και εκφοβίζοντας τους πάντες, έτσι ώστε έξι χρόνια αργότερα όλοι να τον θεωρούν αναπόφευκτο διάδοχο του δικτάτορα....

Το πέρασμ απ την ύλη Μια ποίηση και μια γλώσσα που μοιάζει να ανήκει σε όλα τα ρεύματα, αλλά και σε κανένα απ’ αυτά.» Άννα Γρίβα, Διαδικτυακό περιοδικό Χάρτης, Οκτώβριος 2022. «Η ροή ενός λόγου που ξεχειλίζει για να πλημμυρίσει τα πάντα γύρω του... Διώνη Δημητριάδου, Περιοδικό Οδός Πανός, Ιανουάριος 2023. «Η οπτική αρμονία των κειμένων παραπέμπει σε μουσική παρτιτούρα...