Οδός Σόλωνος, οδός ονείρων συλλογικών και ατομικών. Οδός διαδηλώσεων, ερώτων, χαφιέδων, χαμένων προσδοκιών. Μυστικά και βλέμματα, αγγίγματα βιαστικά και καφές στο κυλικείο. Πεταμένα τσιγάρα, παλιά βιβλία, γέλια και ελπίδες. Όταν βρέχει γλιστρούν οι σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμιά της, φοβάσαι μην πέσεις, μεγάλωσες πια, τι κάνω εδώ πάλι; αναρωτιέσαι. Αλλά είσαι εδώ, στην οδό Σόλωνος,...

70+2 σονέτα ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Κάποια από τα συνθήματα στους τοίχους, κάποια τραγούδια δίχως υπογραφή, όλα τα λόγια που φέρουνε ψυχή, όλη η θλίψη από τους μύθους. Το μέρος της αγάπης που γράφεται σε στίχους, γράμματα που δεν σβήστηκαν στους δρόμους, κάθε μια λέξη που αντικαθιστά τους νόμους και συνεχίζει εμάς τους υπόλοιπους. Ψάχνει και...

Δύο φίλοι, νέοι, χωρίς προοπτικές, παγιδεύονται σε ένα μπαρ όταν χτυπάει την πόλη μια σφοδρή κακοκαιρία . Είναι οι μοναδικοί πελάτες· περνούν τις ώρες του εγκλεισμού κοντά στους μουσικούς του καταστήματος και τον ύποπτο ιδιοκτήτη του. Μέσα σε αυτόν τον χώρο, οι αναμνήσεις τους επιστρέφουν ευκολότερα και εντονότερα, ανασύροντας την εποχή της ενηλικίωσής τους στην Αθήνα της κρίσης, όταν...

Why I am here? Αναρωτιέται καθημερινά η κυρία από την Νεάπολη Εξαρχείων όντας σε μια ξένη πόλη άγνωστη μεταξύ αγνώστων χωρίς να γνωρίζει καν τη γλώσσα των κατοίκων της και βιώνοντάς την με κέντρο τον χώρο διαμονής της, το ‘’Sara en Berlin’’. Παρασύρεται σε άγνωστους δρόμους, σουλατσάρει σε πλατείες, καφενεία, σταθμούς, εμπιστεύεται ανθρώπους ικανούς να αλλάξουν την πορεία της, υπακούει στις...

Οι γιορτές μάς ενώνουν. Ένα πολύχρωμο, συναρπαστικό γιορταστικό ταξίδι από τη μια ως την άλλη άκρη του κόσμου. Διαβάζουμε και μαθαίνουμε τα έθιμα και τις παραδόσεις διαφόρων λαών. Μια τεράστια ποικιλία από εντυπωσιακές γιορτές. Διαφορετικές κουλτούρες και θρησκείες γιορτάζουν και τιμούν τους θεούς, τους προγόνους, την ιστορία τους. Γιορτάζουμε μαζί τους τη διαφορετικότητα, την ομορφιά του...

Ένας άνδρας μένει βουβός. Όμως σκέπτεται, ανησυχεί, ελπίζει, θυμώνει, κοροϊδεύει, δραπετεύει, φοβάται. Στην αρχή σε νοσοκομείο και στη συνέχεια εσώκλειστος σε κέντρο αποκατάστασης θέλει να προσαρμοστεί και να νιώσει καλά σε συνθήκες που από σύμπτωση κλήθηκε να ζει. Δεν του λείπουν οι συνήθειες κι οι εμμονές του κι όσο κι αν έχει χάσει τα στηρίγματα της προηγούμενης ζωής επινοεί νέα, άλλα...

Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό σε έρημα σπίτια του νομού Δράμας. Σπίτια, κυρίως της παραμεθορίου, κτισμένα κατά την οθωμανική περίοδο. Σπίτια, που κυρίως κατοικήθηκαν από πρόσφυγες του ’22, κι έπειτα εγκαταλείφθηκαν λες και σε μια στιγμή. Ο χρόνος παγωμένος και ο φακός τυμβωρύχος διεισδύει σε κενοτάφια παραδομένα στη φθορά, στη φύση, στο φως. Ένα μνημονικό οδοιπορικό σε μια «νεκρή ζώνη» όλο...

Οι καθημερινές μας δραστηριότητες μας εκτυλίσσονται σε ένα συνδυασμό απτικού και ψηφιακού χώρου. Η δικτυακά συνδεδεμένη οθόνη διευρύνει την αντίληψη μας για το περιβάλλον. O σύγχρονος κάτοικος της πόλης αποκτά μια υβριδική χωρική εμπειρία, κινούμενος ταυτόχρονα μέσα στον φυσικό και τον ψηφιακό χώρο. Ο σχεδιασμός του υβριδικού αυτού χώρου απαιτεί ειδικευμένα εργαλεία ανάλυσης τα οποία...

Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 είναι μια μέρα που σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών/τριών. Την ίδια μέρα που το κέντρο της Αθήνας «φλέγεται» από την εξέγερση, καίγονται και οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Το «σημείο μηδέν» στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών-αφηγηματικών...

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια...

Με λες φτωχοδιάβολο, weirdo, τσουλίτσα, φουκαρά, καμένο χαρτί. Καταναλώνω τσάμπα οξυγόνο μού είπες, ενώ ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και μου περνούσες χειροπέδες. Αναρωτιέσαι κι εσύ σε τι χρησιμεύω. Θες να σου πω; Σε κάνω να νιώθεις καλύτερα για τον εαυτό σου. Έχω ρίξει τον πήχη τόσο χαμηλά που με προσπερνάς και νιώθεις σένιος. Τα έχεις καταφέρει. Δεν είσαι εγώ, δεν σε πετάνε έξω από τα μπαρ, δεν...

Την πρώτη φορά που ανέβηκε στον Έβρο ο φωτογράφος Αντώνης Πασβάντης, μαγεύτηκε τόσο που υποσχέθηκε να ξαναγυρίσει. Για χρόνια τον έτρωγε η επιθυμία να δείξει «με ποιον τρόπο τα σύνορα επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων». Δέκα χρόνια μετά παρουσιάζει ένα σώμα φωτογραφιών το οποίο δεν χαρτογραφεί απλώς το ακριτικό κάλλος των τοπίων, αλλά αποτυπώνει όλη την ανθρωπογεωγραφία της ευρύτερης περιοχής...

...

...

Ζούμε στην εποχή της απενοχοποιημένης χυδαιότητας. Το χυδαίο έχει παρεισφρύσει στη συμπεριφορά, στη γλώσσα, στην εμφάνιση, στις τέχνες, σε τέτοιο δε βαθμό και ένταση που καθίσταται σχεδόν αόρατο. Το συναντάμε στα πλήθη, αλλά και στις ελίτ, ασύδοτο στις διαφημίσεις, στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα. Μια χυδαιότητα ανερυθρίαστη, ενίοτε επιθετική. Το βιβλίο αυτό εξετάζει συστηματικά το...